In het plaatsje Eigenbrakel hebben twee joggers een lijkje aangetroffen. Het jongetje van vier zou waarschijnlijk in een familie drama om het leven zijn gekomen. De Syrische moeder van de kleuter, waarvan de keel is doorgesneden, is aangehouden op verdenking van de moord. Het was niet de eerste keer dat er problemen waren in het gezin zegt…

Wanneer gedachten verwoord zouden worden, zou 't oorverdovend zijn.…

Ze was nog maar een peuter toen eerst haar vader, tien dagen later moeder stierf. Haar broertje een flinke kleuter begreep het ook nog niet. Opeens was oma moeder altijd in het zwart, zwijgen was gewoon. De zware fotodoos keer op keer geopend spreekt droefheid, tekent tijd, in hun gezichtjes mist het kind. Boven verledenfoto’…

Zolang de natuur buiten haar oevers treedt, zolang er mensen zijn, ontstaat bij allen die leven op het rand van hun bestaan een ondenkbaar leed, daar zijn we mee begaan, nippend aan de rode wijn en voor de buis zijn we voor het avondeten - soms vertraagd -, altijd thuis. In de vensters van de wereld komt deze tastbaar dichterbij…

Hun dorp is aan de grens gelegen van leefbaarheid en voor hun staat bestaan ze niet, er zijn geen wegen, het is woestijn waardoor men waadt. De regen heeft hen doodgezwegen, de hitte brandmerkt hun gelaat, maar één van ons is hen genegen: het hart, het plan, de steun, de daad. Een waterput brengt hoop, doet leven, machines worden aangevoerd…

donkere ogen vragen stil om verlichting laten we zorgen…

Te stom om voor de duvel te dansen Zit vast drie keer per dag patat met mayo te schransen Met haar domme ULO-oogjes naar spelletjes voor imbecielen op Net zoveel te kijken en dichters en gedichten waar ze geen moer maar werkelijk ook geen moer van snapt af te zeiken Willeke, I hate you... P.S.: Kan de moeder…

Zwart geblakerd is de ineengestorte moed Als de werkelijkheid onwerkelijk geworden is En grijze muizen weggejaagd door het stof alleen herkend als mens door traansporen Inelkaar stortend onteerd met luid protest Met gebonden blikken naar grote hoogte gegaan en leeg en verloren teruggekeerd naar het hier zien we voetstappen in het stof van een…

waar de liefde zou overheersen wierp de dood een zwarte sluier over het geheel dansend begeleid totdat paniek zich meester maakte zal de kleur blauw nooit meer hetzelfde zijn…

(voor Georg Trakl) Hij had ook geen verweer tegen de onbarmhartige luchtslangen, de wraakzuchtige gieren door menselijke ratten uitgezonden, om van zijn verlaten vlees te eten. Hij was het bange prooidier, troosteloos vereenzaamd, in zijn fragiele nek gebeten en doodbloedend achtergelaten op een verweerd harnas in de sneeuw. Zijn cocaïnebloed…

Ten hemel schreiend Maanden geleden schudde de aarde onder hun voeten wegen scheurden open, bruggen zakten in huizen donderden in elkaar alsof het luciferhoutjes waren duizenden mensen werden bedolven onder brokstukken en puin stierven een vreselijke dood anderen werden verminkt en zeker dakloos ontredderd zagen we ze voor ons verschijnen…

Een vliegtuig is neergestort, in tripoli op 12 mei 2010. Er zijn veel Nederlanders omgekomen, en er is veel verdriet. We herdenken ze veel, we vergeten ze niet. Zelfs de koningin niet.…

In die straat,onder die witte lamp en achter die deur woont iemand waarvoor je moet oppassen! Onder die witte lamp en in deze straat,ja in deze benauwde straat achter die groen geverfde deur moet je niet wezen hoor! In die hele benauwde straat onder die witte lamp en achter deze geverfde deur moet je niet wezen hoor mijn kind! Nee,in deze gewone…

ze is een echte Zeeuwse van zeker zestig plus we komen aan de praat over de grote rampvloed ze kijkt me aan en zegt: "wij mensen, die hier leven kijken altijd naar de huizen in dat van ons zit zout"…

wanneer de kaarten worden gedraaid geen hond nog de dorre grond bezaait de maan zich verslikt in kometen water zichzelf heeft volgevreten de ontbeerde burcht is ingestort regeert de dood van haven tot port…

Zwarte wolk, liters water. Dode plak aan haak geslagen. God heeft, na sprinkhaan en zuur, de olie ingezet. Een man staart, meewarig, in hetzelfde stukje zee, maar ziet nu regenboog na regenboog. Zijn blik al op de oppervlakte gevangen. De snorkel van de snorkelaar al voor het spuug en zilte water, in het vet gezet. De televisie ratelt…

Een zorgeloos jong leven. Alleen overgebleven dit alleen al is een ramp Hoe moet zo'n leven verder met die vreselijke herinnering? Ik denk dat het niet meer kan. Hij zal het nooit meer vergeten zijn leven lang. En moet er mee leren leven omdat het niet anders kan.…

achter de dijken liggen mensen te slapen in hun warme bed zee omspoelt de oevers het zilte water ademt eeuwig in eb en vloed ginds, ver aan de horizon vervaagt grens tussen zee en land hier blijft ieder waakzaam na de grote stormvloed die mens en dier greep met meedogenloze golven…

het lijkt bijna een kunstwerk die bonte rij omwikkelde lichamen een wilde mengeling van kleuren niet vooraf bedacht maar lukraak liggen ze daar verenigd in de dood zo levendig samen hartverscheurend uitbundig dood is geen stilte als je met velen bent ze is dan loeihard krijst en zingt haar noten door elk merg en been…

wat dat klap voor je gat dan heb je wat…