je was een lichtflits op de blauwe zee een verpakt moment in grijze dagen verloren in de zon bracht ik je in mijn aura waar mijn contouren jou opnamen jouw zoenen mij versmolten maar de vrijheid van je ziel won het van de zachtheid van de lichamen de contouren van die decembernacht deden beseffen dat jij niet geklonken aan de ander je…

Je kunt niet beter weten; -het water is reeds gestegen- blank staan op je bank, terwijl rood de horizon kleurt. Parels zijn duister en gevaarlijk ik zie er niets in diamanten tekenen rijkdom -maar wat moet je met stukjes glas?- Het zijn andere tijden -nu is het 2006- nooit meer het zondagspak over een jaar of tien.…

De strijd om waar doe je goed aan, een schuldgevoel dat je bekruipt, minpunt in het bestaan, het is alsof je in conflicten verzuipt. Al sluit je de ogen voor het leed, en gaat het je niet aan, klinkt luid een kreet, hier ver vandaan. Kun je het aan, of is het niet te behappen, Koel, neutraal of met een traan, er valt niet aan te ontsnappen. Bestookt…

De avond valt in romantiek verliefdheid tijdens nachtmuziek ze schenkt zichzelf een rode wijn zijn zoen voelt zachter dan satijn een climax en dan slapen gaan om `s morgens samen op te staan ze ruikt de ongepoetste lucht van drank en trek terwijl hij zucht zijn kussen smaken naar het gelag waar zij hem voor de eerste keer zag teruggeworpen…

Een vreemdeling, dat is hij, zeker Ik had hem niet verwacht Hij is als mijn laken, zijdezacht Dronk de laatste druppel uit mijn beker Gooide, ijskoud, zijn eigen glazen in En vond bij mij een nieuw begin.…

Niet wegen op de ander, niet op gedachten, wensen, dromen; er zijn totaal en vrij voor de ander als de bladeren van de bomen die komen en gaan, die vruchtbaar zijn ongeweten; genade heten voor wie je weg kruist zonder te bezitten.…

Foto van een gezicht dat men straks in het openbaar niet herkent waaraan voorbijgelopen wordt Op de markt waait het doek van een kraam op zonder reden de marktman kijkt bevreesd maakt een gebaar en haalt omhoogkijkend zijn schouders op Geloof is een mooie zaak en afstand een lijn tussen twee punten…

één woord splijt zoveel, men beste en geen woord splijt de rest zo laat de ziel zich tanen als een wijn der oude dagen oneven op haar best zo blijkt telkens alles weer alles en niets blijft het Kalistische niets maar jij mijn nobele onbekende maakt van elke dag weer iets…

ik drijf de leugens naar je toe omarm ze maar ze zijn van jou -altijd al geweest- al dacht je niet dat ik ze ooit herkennen zou ik nam ze aan -tijdelijk weliswaar- ze smaakten zoet maar rispten op door hergebruik -genazen me voorgoed- omgekeerde zinnen op de kop gesproken woorden zijn aan mij niet meer besteed ik draai me om en proef…

ik schets je wel in mijn gedachten met lila ondertonen tussen ‘t groen laat wind tussen de bladeren dwalen op zoek naar ongeschreven wetten regels vraag ik even te wijken om het zicht niet te belemmeren laat grijze achtervolgingen maar eigen keuzes maken mijn leven draagt meer kleur dan nachtlicht kan verdragen door de dagelijkse openhartigheid…

onzichtbaar, zonder woorden vertoeft de vrijheid vaak in mijn hart onkundig het meestal te uiten soms zo ver en angstig verborgen als achter vuile of beslagen ruiten als ik jou dan wil roepen mij wat ruimte te geven wil het speeksel in mijn mond de schreeuw bijvoorbaat snoepen gelijk een niet afgegane lont een schot in de loop bevriest…

het is zwaar of licht of mooi of raar ik kijk er naar voel mij verlicht het is droevig of blij of somber of triest zien gevoel of gevrij of wat men verliest eenvoudig of knap breed of beperkt vloeiend of drab als het maar werkt als het maar broeit ontroert of iets doet zich met je bemoeit wellicht iets met je moet het is razend…

Aan het strand ontmoet, bedolven of ten onder gaan aan een overvloed van mens op mens het gevoel van branding. Laat mij de jutter zijn die de leegte van de rotsen schraapt dromenvanger van zee en overblijfselen, het oneindige begroeten, weer terugspoelen naar de bron. Dag zon, dag maan, dag mens ik ga.…

ongezegd liggen koeien in de wei herkauwen is wet mijn maag speelt weer eens op belangrijk ?…

na Aisne Ourthe Amblève Néblon Remouchamps Comblain au Pont komen de grotten met eeuwige tranen gebroken knotten gemergeld aan plafonds stille kraam van vledermuizen hang in spleten voor huizen rechte muren soms bekrast vroeg heilig betekend vochtig bij de tast wit schaars belicht boven koelt het bier zitje bij La Bonbonnière met een…

ergens als een herkenning draai ik krullen in het haar en stil me bij het weten dat deze zomer de wijsheid brengt - waar ik voor ga de tijd die telt allang niet meer in dit grote reuzenrad, 'k voel me wind die vrijelijk alle richtingen kiest omdat haar droom de wens is van vertrouwen soms voel ik me regen en spoel dan met de stroming…

Diep in het holst van de bloemen te kruipen, in hen te slapen. Dan: fluisterend hun ochtend openvouwen, kleurig te vervliegen.…

Ik wist het natuurlijk al lang, ik zag het in je ogen, je gaat weg. Je MOET weg. Het brandt bij je van binnen. Je hebt alleen maar zo lang gewacht om mij geen pijn te doen. Maar je wist dat het uitstel was, en geen afstel. Je kan er in feite ook niks aan doen. Je wilt me niet kwetsen, maar ik verstik je, jouw wereld is immers veel groter…

Wat schaft de pot, zo vraag je sleurrijk stipt in wedloop met de klok van zes. En als vanouds voel ik mijn kruipend bloed, waar het niet gaan kan, woedend kolken. Als stomend stoofvlees hang ik slovend boven pannen. Dit is het dus geweest. Al jarenlang. Maar nee, genoeg! Meer dan genoeg jouw polonaise aan mijn lijf. Ik zing mijn…

Welke onverlaat waagde deze doos te openen? Nu is het toch te laat de weg terug te laten drogen tot klein modderig tapijt. Zet u daarentegen. Bent u al bekomen van de schok slechts één ding te zien achter dit met vlammen en bombastische muziek versierde doek? Daarmee is alles uitgelegd, zelfs de vloek dat u, mijn bevrijder, zich in dit spinnenweb…