Die ouwe fiets waarop ik daag’lijks rij,
Wordt nog met eigen spierkracht aangedreven,
Heeft iedereen zo’n haast dan, in het leven?
Van alle kanten zoeft men mij voorbij.…

Stel je voor dat ellende echt was.
Stel je voor dat die oude mensen bang waren voor de dood.
En als de dwerg en het meisje met één arm
echt pijn voelen? Stel je voor hoe onmogelijk het zou zijn…

de sluwe, slinkse, begaafde verteller
verstaat de kunst van vermomming
als geen ander
hij bindt de lezer vast met verleiding…

Ware liefde is
Elkaar geven’t dierbaarst is,
Je complete ik.…

Niiewe jeugd, als uit een kan gegoten
Gele wijn, gist mijn schedel binnen
En ik voel mij opgeheven en gestoten
Naar de wisseling van een nieuw beginnen.…