189 resultaten.
Zomerwens
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 458 Kijk hoe de vogels
de bloemen kleden
en de bijen de was
in hun botten gieten.
Lach dan nog eens
naar die oude magiër
die de lucht beslaat
met goudgele vingers
en de huizen wit pleistert
in zijn gelaat,
want straks is het weer zomer.…
aarzelende dracht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 329 De aarzeling rijdt spoorslags voorlangs
mijn gemoed, zoals de bezwangerde nevel
het omhoogreikende gras strelen wil.
De herkenning is als de blauwe zwaan,
geurloos drijft ze op de nostalgische onderstroom
en zuigt haar stuwend naar hogere vluchten.
Onze monden roeren traag en bedreven
de zuurstof doorheen de gesmolten lava,
om sterk en bindend…
afwezig op de curve van wellevendheid
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 610 Vanuit de kant waar de mens opzij gelegd wordt
waar het licht liggen is
flinterdun geplooid
het oor hangend aan het firmanent
van het plat, het oog weerkaatst het schouwtoneel
al dat glinstert ligbankgewijs
het flikkert allemaal binnenkamers
tot in de donkere krochten van mijn schedel
waar de inspiratieloosheid heerst
de mens zittend van…
als pelikaan op stok met de kippen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 285 zie hoe hij daar
aan voorbij gaat
de wereld
die zich kenbaar maakt
in een poel van smaakverschil
en hoe hij zich daar bloot gelegd in voelt
het decor van het leven
dat zuigt aan de netvliezen
de dingen die razen
voorbij een plastiek venster
met een stukje pellicule
hoe hij er niet kan instappen
het lijkt hem te doorlaatbaar
in een te…
anomalie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 De kim daalt neder uiterwaard
het spant strekt zich
uit de stand van de zon
het moment kromt uit willekeur
en zo is mijn vel versneden
tot daar is het leven
twee meeuwen vinken de horizon af
het velijn van het zijn
zout' 't water tot een zilte lijn
de golven klauwen aan de dijken
het zand geeft zich over
bergen naamloos zonder getal…
another prick on the Wall*
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 4.222 geslenter aan de duivelswand
de hand van vergetelheid klopt
de slogans van reclamemakers op
another prick on the Wall echoot ze
ijdele strijd verbreidt zich penetrant
vleesgeworden geld het hart uitgeklopt
onwelriekende idealen stop je in de seksshop
het makke diner eet je gedwee dicteert deze
deze aardse geldpoel verdient zijn hemelswand…
antimaterie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 310 Herinneringen
het voorbije leven
en daarvoor
ijl als hoge lucht
azuur en de vlucht
het stuwen
en het dragen
flinterdun
denkbeeld van bijna niets
sierlijke zwaan
boven
alle verdenking
van de wolken
en de bakstenen mens
de nek krommen
om de vergissing
het zware trekken
van verheven verzuchtingen
de mens is wel degelijk daar…
batterijen incluis
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 336 buitensporig
de verte in kijken
alsof het niets is
hoe ik correcties
ontvang
op zelfontplooiende wijze
als een bezwering
van het perfecte organisme
buitensporig
hoe de weg versmalt
wanneer je je land achter je laat
hoe de fantasie
verschaalt
in de weerspiegeling
van de werkelijkheid
hoe makkelijk
de eenvoud uit zichzelf rolt…
bedrieglijk wezen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 264 O Maan
wat ligt toch in je wezen
met je schelmengezicht
je steelt plukbaar ruggelings
op je zwarte stoel van de nacht
botsinkje spelen
met de luchtzak van de aarde
het toneeltje
van de behoeder met paraplu
vrucht van dood en verderf
ik lig op mijn rug
met wazige gedachten
mijn dromen zijn gestolen
het ging ergens
over een bedrieglijk…
bewust en eerder lievere plicht
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 2.006 Getrouwd zijn heeft zeven armen
om zichzelf binnen te trekken
ook aan de korte zijde
de kant waar je op ligt
eventjes terug naar het argeloze
toen je huid altijd te wijd was
want eerder het gewicht
van haar knieholte laat me weten
dat het tijd is hoe laat het is
dat het jeukt tegenwoordig
altijd en overal ben ik tegenwoordig
op een afstandje…
bezwaarlijk een gevoel
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 384 Er is zoiets als
schoenen op tafel
hoeden draagt men niet meer
het blikken uit het raam
de haag die steeds dichterbij komt
het hoeft allemaal zo snel niet meer
je ligt alles op te vouwen
boeken, deuren, kleren
het genezen van de ander
en het spreken
dat er steeds minder toe doet
steeds gestager komt het opzetten
gebonden aan een geloof…
dagen van nostalgie en op een nagenieten van het vrijen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 232 de dagen van nostalgie
verdwijnen soms om het hoekje
om nooit meer terug te keren
en af en toe neem je de baan
terug uit een richting die nog
verder van je afstaat, zomaar
soms zijn het gewoon demonen
die het verleden willen inhalen
jij liet je haren knippen
en ik liet het gewoon wapperen
zelfs mijn handen wou ik wel
eens fictief branden…
de abattoire mens
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 108 steeds minder geneigd
de postulaten te prediken
(alsof er een categorie is
de zucht naar de slachtbank)
de terminale eindconclusie
de termen en de delen
gesplitst tot op de lendenen
van de geslachtsdelen
wordt niet gesproken
de bal is rond
wat een ander betreft
is die vierkant
en is daar nog een gelijk ook
vertel me eens
wat je…
de noodzaak
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 481 Uit zijn lippen
ligt de hongersnood
te barsten -vragend
uit een gekrompen spraak
hij vraagt zich af
de wereld
wat je daar van kan meenemen
slechts een doorprikte zijkant ervan
de lijdensweg
een opklopbare knapzak
tot een troostbal
het paar dode dingen
waar je van leeft
het snijden in het overleven
van alles wat
maar geen luchtkastelen…
de weg van verwachting
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 192 Hij zuchtte wat van de zijkant op weg
naar beneden, de berg af worden huizen
keelgaten met daarin dikke lillende huigen
van weer dezelfde mening op het uiteinde
altijd komt er een moment dat je hond wordt
zoals in mijn geval de palinghond, het midden
net voorbij, overal tussen, in horen en zwijgen
tussen de guppyhonden wil ik nog wel eens…
decor van verschijnende dingen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 206 Het moest nog eens gezegd worden
ik dacht dat borsten van chocola waren
je ademtocht puur uit je gouden hoofd
ik kwam van tussen mijn ideaal decor
gekropen waar ik rijpenderwijs zat te
spelen met abstracte woorden waar
het leven soms geen raad mee weet
ik moest nog leren over het vergaan
der dingen en het relativeren dat op
de achterkant…
deeltocht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 548 boven het hart
stolt het bloed
de riem trekt een lijn
tot aan de lendenen
het kruis hangt in het azimut
vanaf hier is het in strepen
zwaar als lood
dat door de aderen trekt
de hartstocht
onder de voeten
het wortelt in kinderen
daarbuiten waait het
de einder verdeeld
oneindig in kruispunten
van jij en ik…
dekkend in lagen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 244 het is er teveel aan
één en al rouwen
overal is men aan het bouwen
bomen voor beton
laag op laag
het drukt, leunend
op een plafond, de dood
de blunders
de visie het omni-potentaat
in duizend verschijningsvormen
het legaat van registers
op de gespleten seconde
wordt niet gesproken
alleen de vooruitgang
het glas stinkt niet
of het is…
doodsprenten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 723 Hoe jij op de stalen rand van een dood leven zwerft
het noodlot dat in je vingers zweeft, met het zwerk dat je vervloekt
alsof je onbewoonbare moeder je weer uithuizig spuwt.
de waanzin die je in de keel van een hond legt, alsof
je de ogen aflegt voor de afgronden die je achter laat
de ladders die je achter je optrekt als toekomst
dat vertrekt…
dubbele nacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 210 handen
kneden mij
naar jouw borsten
het zuigt
hechtende lijnen
aan de binnenkant
van mijn dijen
Vasthouden
aan een uittreden
wachten op de dubbele maan
het dolende scheppen
Zij rondt haar poppenspel
vlieg vingert een bal van klei
samen kozen
van een spiegeling
vrije doorgang
witte zee van potentie
ingehouden wachten
op een liever…
duister verlangen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 227 Het bed van sacrale dromen
opgebroken
tot knietafel van boetvaardigheid
in scherven van licht
druipend op de wanden van zijn cel
doopt hij zichzelf als onbestaande
drie tekens als zwarte schaduwen
afgetekende tralies op een zware deur
het geheimschrift kiert er tot in de gangen
het gaat er onuitgesproken over de tongen
er waart een duister…
dwaalspoor
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 233 Ik schrijf niet
om een herkennen
ik leg mijn ziel af in mijn zinnen
mijn lijf en leden
onderhorig
aan de metaforen
al wat rest
zijn lidwoorden
het gewone van mezelf
de onlust
het alledaagse articuleren
het erkennen
ligt in de persoonsvormen
van jij en ik
tussen accoladen
en de naaste buurman
die zich de vraag stelt
van al dat…
eindig licht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 546 Wat jij zegt, wat ik zeg
en jij en jij en jij
het heeft er grondig lak aan
alles komt op hetzelfde neer
alleen lijkt het allemaal zo verdraaid
want uiteindelijk draait de steen rond
in een paar onderzoekende handen
Het schemert altijd aan de onderkant
Al het kostbare
bevindt zich luchtig en ongrijpbaar
tussen de zuilengalerijen van generaties…
erfrecht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 166 Het zou kunnen
dat er iets
van de oudste bomen
in sluipt
als ze naar
elkaar reiken
hoe er naar ringen
gevraagd wordt
en of er hoog in de lucht
nog takken zijn
waar lange planken
van gemaakt worden
hoe ze oeverloos
wortelen
in een tuinfilosofie
alsof
er een rangorde is
in het erfrecht
tussen eik en populier
hoe ze zweven in…
gaan staan en liggen staan op een drafje
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 154 Ik heet van jou te zijn
en jij mag me
op de buik schrijven
jouw
ongenaakbare grillen
ontwikkelen zich
op het puntje
van je scherpe tong
het is al lang goed
in pure idolatrie verkerend
leg ik me wat op mijn zij
alsof ik zelf niets bedenken kan
tot ik sta
waar jij ooit stond
en ik zij aan zij
met het besef loop
dat je het verst…
geboortelandschap
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 2.180 Laag op laag
van sporen in de verte
evenwijdig aan een romp
loodrecht op een hoofd
dat scheef hangt van verbeelding
afgetekende bergen
op de vlakte van herkenning
als een gewei-van fractalen
vogels in V-formatie
bomen strekkend in lange latten
het Noorderlicht
de boodschapper van de zon
ergens het zuchten
van een mens op papier
schepsels…
geketend vruchtbaar
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 242 Meanderende vingers
boven een ven
van mistige geschiedenis
her en der
een pallisade
van vergulde ruggen
het hoge woord
dwarrelt
van een schutblad
en ergens erboven
de zielen
van ongeboren dichters
met een weerklinkend welven
ruggelings zonder spreken
noch een voetwaarts horen
het heden vermenigvuldigt zich hier
in de baarmoeder…
handen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 319 ik lees je over duimrollend, het standpunt van een paar handen
handen
ook wel een beetje een mens
ik zou willen zeggen ik haat het mij te moeten...
wat daarna uit mijn bek rolt doet er niet toe
het is het inpalmen met de tong van de meer eigenlijke ingebonden tenen
alsof mijn voeten van zich laten spreken recht naar boven
door mijn ruggengraat…
hardleers
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 194 laat mij maar
een hard hoofd hebben
het is anders
te vlug van een ander
het krult er
van de softe neigingen
meer en meer
trekt er een lange adem door
het besef komt
van opzij
aan de kant
waar het begint te neigen
en het gezicht krijgt
van een mens
die aan zichzelf doet
mijn vingers reiken
tot in de andere
zijn vel en het knabbelt…
heildronk
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Vroeger ging alles van waarde
mijn mond rond, zomerse weiden
het lange tenen van de wilgen, het
stil zwijgende van plassen in de voren
mijn geboortegrond rees en alles zoog
verzengend, de hitte die het dampen
uit de koeien sloeg, blakende vlaaien
mijn handen fonkelende verbeelding
witte haren, Ernest Claes in de vingers
toen nog, het huis…