Netgedichten

netgedicht (nr. 24.595):

dubbele nacht

handen
kneden mij
naar jouw borsten
het zuigt
hechtende lijnen
aan de binnenkant
van mijn dijen

Vasthouden
aan een uittreden
wachten op de dubbele maan
het dolende scheppen

Zij rondt haar poppenspel
vlieg vingert een bal van klei

samen kozen
van een spiegeling
vrije doorgang
witte zee van potentie
ingehouden wachten
op een liever niet voltooien

het hart diep uitsnijden
in een uitsparing daarmee
onbedoeld kerven van zielen