189 resultaten.
Moordbasket van het verzakende veulen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 Vergeet je niet
mijn vel te schrijven?
De schijnstalt van mijn wezen
zat al lang verscholen;
nog voor mijn huid
deze wereld betrad.
Alle bezwaren
hadden zich op een hoop gegooid.
In de mand van paradoxen en ambivalenties.
Maar het mocht niet baten;
het onophoudelijke zijn draaide me een tong.
De perverse hoop
spitste zich op de roede…
Multiple ervaringssyndroom
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 299 Inktzwarte beweegredenen
laverend
tussen de groen grijnzende fundamenten
van zijn ontgrendelde onervaringswereld.
O latente, potente imperator van de innerlanden.
De blik van 'Veel is niet genoeg!'
zocht al veel te lang en veel te fel.
Zijn ogen sijpelden door zijn huid
en het zien werd een gelooid voelen.
De wereld was gekleed met een…
Na het vele lezen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 276 Net nu, wanneer de werkelijkheid
zich leek te ontbinden,
als een traag dovende gloeilamp
en ik het zoete duister zou omwinden,
alle levensechte kleuren
in het filmrolletje gevangen zetten,
kwam daar het land van ooit terug.
Daar, in dat landschap van wit licht,
een oord van zeven eeuwen herinneren geleden,
overkwam me het déja-vu dat er…
Neem me mee; een paar schrammen verder weg.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 194 Neem me mee; een zorgensteen verder.
De steen die alle kilometers opgegeten heeft.
Ik zal op je naam trappen
en verder glijden
op de maalstroom van het krankzinnige wezen.
Misschien is het allemaal een illusie;
is het gewoon dromerig weer
en wacht alles me op;
daar op de kust,
met zijn eeuwige witte stranden
en klinken we onder het naïeve…
Nostalgie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 242 Vertrouwen
Toebehoren van de
meeloper
Conventies
uitgevonden door
Pastoors
Moraliteit
de zorg van
Kinderverwekkers
Echte stielen
Ware debielen
Het heden
Het leven
Is
de onwil
van een
Romanticus…
Op de zoden en het striemen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 142 Plots
sta ik buiten
het weer stormt me intiem
ik was net heel hard
over de schreef gegaan
het striemen
van harde regen
doet me uitwaarts treden
uitwassen op mijn huid
sporen van de uiterste grens
tot waar een mens kan gaan
alsof ik er aan doen kan
bliksemen mijn benen
tot aan de grond, de afgrond
veroordeeld tot de zoden
ontdaan tot…
Over een paar vissen heen gemeten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 148 Duister
Alle taal zwijgt
de code wordt gesproken
Broca en Wernicke
herschikken
het schouwtoneel
Ze bekvechten
over onwenselijke input
en overbodige punten op de agenda
De beamer komt goed van pas, want
die stond toch al lager in rang
Vingers en tenen
dansen een primitief ritueel
het torso waant zich een God
het is slechts
slaaf van…
Overgave
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 380 Ze zat daar zoals altijd
in haar uitgerafelde zetel.
Intussen was ze heel oud
en krom geworden. In haar hele
leven had ze geen tien woorden
van een innerlijk gevoelsleven geuit.
Het witte breekbare vrouwtje,
had nooit een beetje kracht over gehad -
na haar plichtsvolle taak van zware arbeid
vervuld te hebben - om nog
een lach te kunnen…
Pertinente indruk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 363 Hij spuwt een wereld
van ongenoegen
naar de einder van vergetelheid.
De landen der herkenning
honen driedubbele hanenkraaien,
dribbelend op zijn middenrif.
Zijn hart zuigt de trilling
als een kronkelende slang
in de rivier der vervreemde galmen.
Overtuigd van overschot
aan gelijk, wrijft
hij nog eens zijn kin schoon.
Zijn identiteit…
Schouwtoneel
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 168 achter de schermen
de aap komt uit de mouw
hersenloos geval
hij tast naar een borst
en omsluit haar vijfbenig
een hoofd raakt vast
in een kraag
het heeft van die wimpers
dat alleen een bepaald
soort hoofd overvloedig heeft
het bloedtekort kinkkabelt
er een schietspoel in
de alarmbel katapulteert
een aap naar de eerste aap
tienbenige…
Schrijven om te blijven?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 255 Wat dacht ik hier te vinden,
tussen deze letters van entrepreneurschap?
Heuristische hiaten van geleden zinnen verzilveren?
Jij wit hier;
daagt me uit tot duelleren
met gedrochten van gedachten?
Of zijn de allegorieën maakbaar als krullende letters?
Zinnebeelden ter eeuwig leedvermaak?
Wil ik hier
een paar wanstalten chromeren
tot een…
Sluimerende branie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 230 Sinds ik
dagen tussen letters verbleven had,
bleef het onvermoeden op mijn open registers zeilen.
Mijn hart liet geen hart koud
en mijn handen waanden zich ineens
deel van een nieuwe schepping.
Een woud van sensaties kwam aan de oppervlakte
van mijn tast drijven, als een fles met een boodschap.
Het vermoeden in mijn vingers reageerde
met…
Spaarzaamheid en het kieren
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 335 Het liefst
zou men doodgaan
aan een paar
opgelopen verwondingen
maar dat doet de deur dicht
voor een paar lichtjaar
en een mens wil altijd wel
nog eens kunnen checken
of de lichten wel gedoofd zijn
en zo gaat men verder
op een kieren in dit leven
deuren en sleutels passen
de hond of de kat
nog even buiten laten
en het vervloeken
dat…
Stad op de rivier
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 446 Dicht en zo ver bij…
in het glinsterende neongezicht
ligt haar ware toedracht
met het zachtbruin van de nacht
onthult zij haar geboortegewicht
Boven de ronding van de stadsspiegel
steekt zij het skelet van ramen
in de steigers
...en zij ontdubbelt zich
op het schilderende water…
Stad van halverwege
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 363 De stad zuigt
aan mijn welbehagen.
Zij dekt mij onder
haar polierende gelaat
van gewapend beton.
Niets kan mij hier gebeuren.
De woestenijen der barbarijen
liggen ver buiten het bereik
van haar stenen hart.
Haar binnenste dreunt
onder haar eigen warmte
en loopt er van over.
Eindeloos tot haar laatste zucht.
De potente calorieën…
Tomeloze meme
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 299 O loze belofte!
Tierlantijn het geluk genaamd.
Breek mij de bek niet open;
de farce kan zich niet staande houden.
Scheerwollen dichter! In godsnaam!
Welke onverlaat
heeft ooit het begrip
in onze geschiedenis
achtergelaten.
En ik zink in mijn badkuip,
tot over mijn oren in het zeepsop.
Geluk-kig heb ik er één.
Denkend in mijn denktank…
Trouw als een hond was alles bij het oude gebleven
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 2.916 Laat me!
Zoals ik ben.
Ik ga je niet aan stukken scheuren,
maar laat me zoals ik ben,
niet geheel van deze wereld.
Slechts een paar tanden
zouden je een boosheid laten zien.
Maar ik, oud en tandeloos geworden,
ben slechts meer en meer van je gaan houden.…
Tuindaken pezen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 206 hemelsbreed
steunbalken in de wereld
ijzeren nagels en winkelhaken
bindmiddelen
uit het binnenste der aarde
sinds mensenheugenis
ankerpunt van stoer huisjes bouwen bij uitstek
timmersvreugd op het dak en een priemende zon
horizondragende planken verbreden het luchtruim
vierende lengtes maal nog eens vier meter, breed torenend
een grijnzende…
Tweede akte/ de zon was dood
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 337 De zon was dood
en de aarde kleurde bloedrood
verdriet voorbij
want materie kent dat niet
het is fysieker dan dat
de oude God was
onder zijn eigen lichtgewicht bezweken
gedoofd in een wit geboortekanaal
Duister
het andere kon nu schijnen
grijs licht
ruis van fotonen
een beetje als
uit de ether verdwenen
teevee kanalen
het dode meisje…
Uit hoofde van
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 Onthoofde liefde
uit hoofde van
het marketen
van lijf en lendenen
Zo zat ze daar
virtueel gekaderd
blikken priemend
op de vijftig bites
van haar blacklight torso
Hoofd en onderbenen
in de dimensie van
de anonieme schaamte
En hij greep in zijn
tot economie verworden kruis
Vraag en aanbod
op en neer
verkocht en log out…
Uitgebraakte nacht in de morgen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 231 Onverkende brakke landen
doemen op uit het spookhemd
dat zijn ingewanden afdweilt
en breken zijn ogen
in onlust brakende broeikassen.
De drang de dageraad te wurgen
breekt uit zijn doffe blik.
Zijn rechtvaardige handen
grijpen de lucht voor hem uit.
De lucht kraakt ijl, maar het is slechts
het piepen van zijn verkrampte ligamenten.
De…
Uitweg in een inzicht, maar in het geheel niet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 278 Het mij
is de uitweg
uit de psychologische tijd.
Rest mij de tijd te vatten,
maar ik val slechts in herhaling
van een lange lijn tijdbuigers.
Mijn voorouders hadden lange tenen,
ze werden om de oren geslagen
met grote oogkleppen.
Onder voorbehoud van een kerk.
Wij reizen altijd in de toekomst
van de oorsprong naar een einde
van inzichtelijk…
Venijn en onschuld
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 152 Laveren
in het gebinte
van het bestaan
hij waart daar rond
in een scherpte
de botte bedoeling
willekeur van niet beter weten.
De kanttekening is die
van een sluipmoordenaar
In ieder geval weet het waarom
zijn slakkenstekker altijd ergens
tussen te wurmen. Een rib hier
een intentie daar om het lemmet
weer schoon te vegen. Oorzaak en oorzaak…
Verbond van wrede intenties
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 216 Een paar scherven blauwe eierschaal
hier en daar
aan de voet van de rooilijn
en de beukenschraag
herinneren me eraan
de dood
het treft me diep
weet ik dat ik
altijd een kind zal blijven
ingezwachteld ben ik
tot op de oppervlakte van mijn gezichtsveld
mensenkind
de boze natuur
met haar gruwelijke bedoelingen
waarom geen nest oude…
Verborgen geschiedenis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 344 Tweemaal
de werkelijkheid verloren.
En in een waas van
wanstaltige weemoed
versneed hij de realiteit
in een dubbelledige overpeinzing.
Sperma is het verval
te verschieten, dacht hij
en het lichaam cumuleert
naar verzadiging om zichzelf
in de finaliteit te verliezen.
Tweemaal verliezen
zijn vader en hij
zich in de potentie
van levensvattende…
Versmallen tot een entiteit
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 219 Ik hing te hangen
tussen
twee eindeloze punten
de aarde schoffelde
wat ongerijmdheden
ze trok de pij
van de zuivering aan
zij zaaide het onder mij uit
als een lint van de twijfel
mijn blik schoot vol
op het stenen bed
van de schuld
en het tablet kleurde rood
ik gorgelde wat wanklanken
door onbestaande tunnels
waardoor hemel…
Verzuchting
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 360 Hoe kan ik mijn ontroering
subtiel over jouw diepe water
tillen, zonder mezelf te verliezen?
Als woest water die mijn oevers
doen inkalven en jouw bekken
uithuizig wordt in mijn bodem.
Zullen wij ons dan bloot
te glunderen leggen voor elkaar?
Als een kamerheer en
een Chinees theemeisje?
De uitkomsten van ons vlees
en lusten samentellen…
Vierde akte/ parallelle aarde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 507 Het meisje slikt
de knoop van angst door
haar hart zit
onder het knarsen van haar tanden
heeft ze haar tong doorgebeten?
De wereld is dood
in fractie van een seconde
ze heeft de keuze
van onvermijdelijkheid gemaakt
de keuken laat
een levenloos wezen achter
in een polsslag
reist ze een miljard lichtjaar
en flitst weer tot leven
Groen…
Wandelgang van de beklaagde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 250 Zwaar, traag en deinzend op weg
naar de afspraak van zijn proces.
Op de dag wanneer de cirkel kwam
van de onvermijdelijke rekening.
'Schapen verbergen zich niet tussen schapen!
Steevast!' dacht hij overtuigd
met de logica van een gespotte verstekeling.
Al zijn poriën ademden schuld
en al het onoverkomelijke
waste iedere laag vernis
van zijn…
Waterige spraak
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 268 Op een idee
zat een olifant
het was het concept
best wel wat te zwaar
het zat te krampen
met dichtgeknepen hersenen
Een muis lei een ei
dat was best wel te verwachten
in een dicht met dergelijke aanzet
Het idee
ging de pot op
de overloop begaf het
bij het ophoesten van wat verlichting
Het idee lag nu in het water te ideespreken
met…