Netgedichten

netgedicht (nr. 25.134):

Tweede akte/ de zon was dood

De zon was dood
en de aarde kleurde bloedrood
verdriet voorbij
want materie kent dat niet
het is fysieker dan dat
de oude God was
onder zijn eigen lichtgewicht bezweken
gedoofd in een wit geboortekanaal

Duister
het andere kon nu schijnen
grijs licht
ruis van fotonen
een beetje als
uit de ether verdwenen
teevee kanalen
het dode meisje
schikte zwarte papavers
op een tafeltje
haar zolderkamertje
kleurde keurig in diverse onkleuren

Vandaag kreeg ze bezoek
van de lang verwachtte
een gearrangeerd huwelijk
van licht en duisternis
vier tralies lichtten op
in de uithoeken van het kamertje

(tweede akte van vier)