Netgedichten

netgedicht (nr. 17.396):

Wandelgang van de beklaagde

Zwaar, traag en deinzend op weg
naar de afspraak van zijn proces.
Op de dag wanneer de cirkel kwam
van de onvermijdelijke rekening.
'Schapen verbergen zich niet tussen schapen!
Steevast!' dacht hij overtuigd
met de logica van een gespotte verstekeling.

Al zijn poriën ademden schuld
en al het onoverkomelijke
waste iedere laag vernis
van zijn boetvaardige bast af.

De straten waren overvol
en leeg tegelijkertijd, tenminste;
elke blik, heimelijk gestolen
met zijn ontwijkende ogen
sprak van schuld
en een geleefd leven.

En hij leek bitter,
maar de zware regenval
verontschuldigde hem
van zijn verzonken silhouet.

En hij vroeg zich af
of nu werkelijk iedereen de onmens
in zijn timide gelaat kon aflezen.