1634 resultaten.
Een woord ?
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 343 Ik weet niet of er
zinnen bestaan die de
geur van je huid kunnen
vangen, de bewegelijke
spirit in je ogen, een bron
die wordt verwend als
de prille knoppen botten,
het fluisterstille gebaar van
mijn vingertoppen in je
rulle haar, de koelte in de
schaduw van je oogleden,
die altijd te beminnen.
Als ik daar een klank
voor vond…
Liefst nog vandaag
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 459 Onheilspellend laag
hangt de humane zon
boven de graven aan een
getergde en verre horizon,
regeltjes tooien hun scherpe
doornen over mensen die de hoop
al hebben verloren, het lijkt een
kleine daad, misschien wel een
druppel op de aardse gloeiende
plaat, geboren uit de wanhoop
van verwachting in het licht van
een uitgestoken hand mag…
Adempauzes ( Haiku’s)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 299 Bodemloze put
te verdrinken in je ogen,
wel zo makkelijk
Overtollig woord
ingepakt en uitgekleed
tot naakte waarheid.
Winterzon tekent
mist op een bladloze tak,
schildert zonder kwast
Mijzelf verloren,
kwam de dood tegemoet, ook
hij scheen de weg kwijt.
Gaf haar twee rozen,
dankbaar gaf zij mij één zoen
houd nog wat tegoed.…
Meesterhand
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 555 Ze kneedt haar klei, in de ogen
van verwondering, omlijst door
een ranke schoonheid, polijst
door ranke handen.
Geroerd door water uit de schaal
van broosheid, het aanzweet gestileerd
tussen schuld en goedgelovigheid,
in de creatieve verwachting te zwerven
door haar onschendbaarheid.
Het licht laat dolen door de toekomst
van…
Ballonnen vol confetti,
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 397 Bewoon het klimaat waar ik in
schrijf, in de kleuren waaraan
ik ben gehecht, geloof in feiten
en non-fictie, met een eigen
dictie van de realiteit betaald
maar evenzo onecht, perforatie
van papier met de pen en gevonnist
tot de prullenbak, mijn schrijvers
loep stelt elk detail in een scherper
diafragma vast, versnippert de
verheven…
Zielekruimels
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 232 Zij heeft haar rondingen bloot
in een horizonloze verwachting,
ze nam de blanke sneeuw uit haar
boezem, verdeeld tussen zon en
maan in de levende en de naakte
nachten, zekerheden ver van haar
vandaan, geketende geheimen
door anderen verteld, ze streelde in
gedachten de mildheid van de dromen,
nipt met de lippen van het bloed uit
de…
Dualiteit (Koans)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 184 Bladstil, ik zie niets
alleen de zwijger zwijgt,
ik kan hem horen.
Ogen van mensen
zien de blinddoek van hun god,
van eigen schoonheid.
Liefde streeft ernaar
al het eerdere streven,
achterwege te laten.
Een vroege vlinder
accentueert tijd met beweging
sculptuur van het licht.
Gericht op eigenwaarde
ben de sterren vergeten,
maar…
Parelmoer 2 (vervolg)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 283 Jaren later, een beetje ouder
op een klinkende dag, vol met
een herkenbaar geluid en de
geuren van je aanwezigheid
in de boezem van ons huis,
drong je helderheid in het diepste
van mijn bron, lispelend zacht
werden je ogen, waar vloeibaar
parelmoer aan ontsprong, verscheen
je even ten voeten uit, verwachting
ingelost te dromen van omzwervingen…
Parelmoer.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 246 Steeds als je mij met je ogen raakt
wordt ik als kristal en doorzichtig,
transparant, waarin regens licht
door alle bloedbanen stromen, om
uit te uitmonden in de delta van mijn
amazone en in de druppels van haar
regenwoud, overleeft ze voorzichtig
in de parelmoeren palm van mijn hand.
Kijk, het water ademen waarvan we
zijn gemaakt, nog…
Gewoonte ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 142 Schuchter bewoon ik de
verlaten vlakten, er is niet
meer te verlangen, ook niets
meer te verwachten, dit
niemandsland kan ik niet ruilen,
voetstappen hangen als gedempte
geluiden in de mist, onbekende
stemmen van vroeger vrienden
dringen tot mij door, waarom
zou ik antwoorden om met hen
weer te huilen of te vrezen boven
houten kisten…
Appeltje schillen ?
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 202 Uit de chaos van het vuurwerk
de flappen en de bollen,
met een voorgevoel opgestaan,
zintuigen en gordijnen open om
het wereldnieuws weer op te slaan,
filterend licht breekt door om de
geluiden te verstommen, met een
helder doel de eerste dag te verslaan,
gister bleek de toekomst zich achter
voornemens te vermommen, vandaag
komt het…
Zonbeschenen, (Haiku’s)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 154 Zee kun je horen
handen voor beide oren
in kokkels bij zee.
Hond, die onzin blaft
tegen ontvreemde manen,
gingen hem voorbij.
Zonbeschenen steen,
heet zonder af te koelen,
zijn wij, in het nu.
Boot, die het land verlaat,
zon die op de toppen schijnt,
gevlucht zonder doel.
IJverige mier
die met dode vliegen sjouwt
wordt een centaur…
Jaarspiegel,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 145 De stoutste dromen die ik droomde
bleken fundamenten van een oud verhaal,
in de beleving opgeklopt tot Kathedraal, die
oprijst uit de schimmen van vergetelheid en
van de tijd, dié onverzadigbare gastronoom,
met zijn meedogenloze paukenslagen van
herinneringen aan chocolademelk, wat
uitsterft in een troebele tempel van mijn
horizon, in contouren…
Verveling?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 345 De hoogste piek van berusting
zal ik niet bestijgen, ik blijf
steken onder de toppen van
herinneringen, doemen de
schimmen op van het verleden,
peinzend tuur ik naar boven,
om te ontwaken - op de door
de tijd - versleten treden en op
een mistige winterdag, verlaat
ik mij op de dromenmaker die
ik op de helling zag, ‘zeil ik ab ‘
langs…
Natuur is in gebed,
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 331 Als de vorst z’n kroon afzet,
voor een schaduw van wie
daar gaat, ingepakt in stijve
kleren voorzichtig over
straat, het hoofd in livrei
verbonden, stram als een
lakei, onder witte mutsen
door de sneeuw gehaakt over
de tuin en schutting allebei,
laten zich verdwijnen over
glibberige paden heeft ook
zijn stil verlies gekend tussen…
Boodschap?
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 348 De boodschap trof haar als een dolk,
een pijl die trillend in de roos blijft steken,
soms gaat zij varen op een grijze winterwolk
gehuld in sneeuw, langs witte hemelbeken,
koos zij voor het zonlicht in haar hand, die
haar een helder en fonkelend uitzicht bood,
door liefde overmand een altijd brandende
diamant, die zich liet ontvallen uit haar…
Voetafdruk
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 823 Seconden gaan te rap om
de uren te vergaren, wat ons
bindt is tijd, gesponnen op
spinnewiel van het oude, - en
het nieuw jaar, als we ons in
vluchtigheid ontmoeten dan
zwaaien we misschien wel
naar elkaar en terug, al
moeten we bekennen dat we
elkaar nog steeds niet leren
kennen, wat mensen scheidt is
gezaaid door onbekendheid en…
Doornen van de roos, ( Haiku’s)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 405 Doorn van rozenstruik
aureool van eeuwen strijd
hoop in druppels bloed.
Onuitgesproken
zoals de decemberwind,
woord op de lippen.
Het ‘zelf’ zonder vorm
niet de dood te verzwijgen,
in ongeborenen.
Gedreven wolken
biedt vredebewonderaars
hun rustpauzes aan.
Moeizaam beklom ik
steile heuvelen, bewonder
braamstruiken in bloei.…
Niemandsland ?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 186 Steeds sneller en pijnlijker
dan ooit, onderwerp ik mij
aan terugkomende vragen,
zinvol of zinloos, beide dragen
bij tot de aard waarvoor ik koos,
tot het lijden is verjaard blijft
de gekozen vorm van schijn
onvoltooid, knelt het geweten
en de tijd haar ongenoegen telt,
het hoofd ten ruste legt op mijn
levensloop en ik de knopen draai…
Zonder schroom,
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 270 Vluchtige, schuwe schaduwen
waarvoor de nacht de ogen sloot,
glinstert kristal van aardse
sneeuw op zerken van hen die
wakker leefden en zij er boven,
wier gemoed in aarde slaapt,
licht hernieuwt zich in z’n baan,
de tijd waait de nieuwe dromen
schoon, op hun hoofden rust de
luchter van een keizerkroon, het
zicht op de kortste dag is…
Kruiend ijs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 266 Noordenwinden gieren zoals ze
meestal waaien en zaaien twijfel
in het hoofd, spoken sluipen door
de kieren, magere lijven gekluisterd
aan ketting van de tijd, glippen
langs de gekozen paden om de
daadkracht in te lijven, slierten
wierrook waart langs vagevuur
en blinde hellegaard, dooft de gulle
lach om al té vastberaden lippen,…
Ondeelbare gedachten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 217 Het lijkt allemaal vreemd,
ideeën en wetten gespeend
van naam, ongrijpbaar, wie
zal weten hoe het er voorstaat,
vervreemd van sterren, daglicht
dat in het avondrood opengaat,
in gezicht van goden die verdwijnen,
overdaad in verholen stilte, vergaat
weer in een nieuwe vraag, hoe zal deze
in een andere vorm verschijnen?
De tijdelijkheid van…
Winterslaap
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 483 Ach de liefde, opwindend
dichtbij en wat onbereikbaar,
zoals de sterren staan,
vaak niet met het blote oog
te zien, als levend stof
van licht voorzien, waar
uit ik dagelijks ademhaal,
verkleeft met de schemer
van de wintertijd, getekend
in het eelt van beide handen
wat zienderogen vergeeld,
wordt het weinig van de zon
in zijn lankmoedigheid…
Geaderd marmer ( Haiku’s )
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 335 Wie de sterren in
de ogen kan zien, baart het
kind van de aarde.
De tijd schiet gaten
in het heelal, waardoor
de eindigheid schijnt.
Mensen hebben hun
parasols geplant, zon schijnt
op een halve bol.
Zon lekt over graven,
tekens van ontmoetingen,
geaderd in marmer.
Vermoeid licht rekt zich
in luie schaduw, herpakt
glazuren…
Intens ?
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 283 Als de dood mij vraagt
alvorens mij te komen halen;
"hoe heb jij de tijd behaagd?"
zal ik moeten zeggen;
" Als ik ben gedwongen
mijn streken af te leggen
de poëzie heeft gewonnen."
Als de dood weer vraagt:
"Is het niet wat overdreven
in het leven, zoveel energie
hieraan te geven?”
Dan is het antwoord heel beslist:
"Zonder deze odyssee…
Zonder voorbehoud,
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 293 Gisteren zag ik haar werkelijke
gelaat, waarachter appels rijpten,
haar contour sneed door mijn blik,
gloeide na in een ondergaande snik
van zonnen glanzend in de ogen, passie
gehouwen uit geaderd marmer, polijst
verlangen in een tijdloos ogenblik, het
bloed als onstuitbare beek die haar
bedding kweekt, onverzadigd als een
ster die…
Vrucht zonder pit?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 294 De aarde, blauw aangezicht
in het kosmisch kille licht,
ik wrijf je warm, op de vlucht
tussen de planeten, waarvan we
de namen kenden en toch weer
zijn vergeten, ik dicht een
arm om je middel heen. Zijn
wij nog dat argeloze kind, dat
zich aan haar wil kon overgeven ?
Daarin komen we liefde te kort,
een woord waarom gelachen wordt,…
Volmaakt gerijpt ?
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 415 Kleine Ster, we zijn lichtjaren zo ver
van elkaar, als polen op een oude planeet,
een stap zo dichtbij, als het oude – en
het nieuwe jaar, duidelijk gericht op
twee profielen uit één gedicht, versmelting
van parallelle gedachten, verschrompelt tot
een doel van beider harten, drinkbaar uit
de poel van klare wijn, een volmaakte
afdronk,…
Insha'Allah ?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 531 Gezichten in een gloed en
waas van kaarslicht en wierook,
bedachte stemmen weven het
gesprek, niets dat mij kan raken,
niemand om bang voor te zijn,
op één gedachte na die ik niet
kan remmen en door mijn ogen
vlucht naar de leegte van het raam .
Daarachter in een dal tussen hoge
gevels en spitse daken steken minaret
en kerk de vingers…
Als de tijd rijp is,
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 578 Als de tijd en maat vol is
het seizoen rijp en de uren
gunstig staan, werk ik een
aan een symfonie, in een
wervelende universele ouverture
wat onmerkbaar de vervelling
van natuur en de verveling van de
mensen tegenhoudt, compositie uit
de achterkant van mijn repertoire,
noten van melancholie, ontsproten uit
de couleur locale, een roes…