Meesterhand
Ze kneedt haar klei, in de ogen
van verwondering, omlijst door
een ranke schoonheid, polijst
door ranke handen.
Geroerd door water uit de schaal
van broosheid, het aanzweet gestileerd
tussen schuld en goedgelovigheid,
in de creatieve verwachting te zwerven
door haar onschendbaarheid.
Het licht laat dolen door de toekomst
van de kosmos, ze ontleedt de eenvoud
aan de betrekkelijkheid en los van
zelfgenoegzaamheid,.
Ze steelt het vuur uit vruchtbare grond
voorbij de norm en middelmaat, heelt
de aarde in onbewerkt gebied, waarmee
met meesterhand de liefde is geijkt.
Ze reikt de kunst met uitgestoken hand,
oneindig verder dan men ziet, ze baart de
vrijheid uit de simpele klei, een nieuwe vorm
ontstijgt haar ziel, iets anders kent ze niet.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 12 januari 2011
kpnmail.nlGeplaatst in de categorie: mystiek
Ze reikt de
664
Geef je reactie op deze inzending:
Even tijd om adem te halen, een moment om het gelezene op te nemen en in de geest te schikken.
Even rust in de witregels en een opmaak voor de volgende sprong!
Zeer van genoten Paul, boetseer je zelf ook?
De creatie zou m.i. aan kracht winnen door het in strofen te knippen.
Enig lucht en licht vertederen het nu zo massieve tekstblok.