Alle inzendingen van peTer

waar jij welverdiend de rust genieten mag van het eindeloos zijn ervaar ik meer dan ooit wat jij mij betekent ik tover mij een lach door tranen van gemis als ik terugdenk weer aan toen wij elkaar eens in liefde overgaven ik ervaar dankbaarheid voor hoe wij samen in voor- en tegenspoed steeds weer opnieuw hand in hand stonden ik…

In de tram zit een stadsman (aktetas, bepaald montuur) gemiddeld voor zich uit te kijken. Als hij echter een aantekenboekje en een balpen uit de binnenzak van de jas neemt (wat momenteel ook gebeurt), met iets in de ogen van: 'Goed dat ik er nog aan dacht', een aantekening plaatst (zo'n korte, kordate aantekening), bestaat de mogelijkheid dat…

zeventien jaren jong alweer met de wereld aan de voeten ben je een stralende jongedame met de charme van schoonheid een jonge vrouw met een kop erop in de vindtocht naar wie jij zelf wil zijn strijd je met jezelf en jouw omgeving met een scherpe blik op de wereld geef jij de mensen om jou heen jouw mening en oordeel klip en klaar van…

Op ‘n vraag van mij antwoordt m’n broer “ja”, niet lang daarna gevolgd door “al hoe wel”, waarop ik app “Heb nog nooit iemand zo mooi dit woord zien spellen. Volg je misschien ‘n cursus Arabische taal?”…

avondwandeling uit mijn hoofd en lijf waait de wind alle veelheid bij een tuinhekje 'n melganzenvoet in bloei ineens omhuld door de geur van kamperfoelie in een huurfietsmand één gaaf statiegeldblikje nog een klein stukje en een zoete slaap wacht me…

Ik wacht bij haar en maak haar laken glad. De grind die in haar adem brak is van het nachtpad weggejaagd. Ik ontzeg mij elke scharnier, ik leg vertraagd mijn wanten af en schik gevallen beelden tot de droogte van haar slaap mij weer in hoeken zet en zij van ver haar lenden draait en schaduw maakt uit draad die gloeit. --------…

ik heb zo zin zin in de zomer elke dag zonnig het leven vieren vroeg in de ochtend al in het groen zingen vogels een wandeling lonkt lopend door de dauw begint elke morgen weer de dag als een droom ik heb zo zin zin in de zomer elke dag zonnig het leven vieren in een tuin vol bloemen zacht gekust door de zon geniet ik het ontbijt…

gekneed door het vak door de jaren heen wringt rechtvaardigheid met mijn opdracht soms hoever moet ik gaan met lastig confronteren durf ik dwars te liggen om fouten te voorkomen in het stil van de nacht golft angst mij af en aan woelt wild het geweten tot een zompig moeras om eerlijk te blijven moet ik vrijuit spreken om loyaliteit…

vier vandaag het leven met alles wat je in je hebt leef in het heden en geniet van de mooiste dingen ware liefde en vriendschap vier jouw tijd van leven denk groot en stap klein spetteren sprankelend doe de vonken spatten van het vuur in jezelf vier jouw eigen wijsheid met moed, reflectie en actie ga buiten het gebaande pad om jouw…

het leven vieren is simpel omdat bij doen en laten je gewoon moet spelen met wat het jou geeft om de beste kaarten draait het daarbij niet maar om de juiste hand die daarmee spelen kan neem daarom het leven met plezier en heb lief gewoon dag voor dag met mensen om je heen laat je niet verleiden voor geld en status ergens anders te…

als een bloem die nog bloeien moest nam de tijd jou veel te vroeg te snel een leegte achterlatend de herinnering echter blijft ze fluistert zachtjes soms in verdriet jouw lach en jouw stem ze blijven altijd bij ons in elke traan en in ons hart veel te jong nog was ons afscheid toen maar jouw liefde blijft ons dagelijks nog schitteren…

Menigmaal komt de dood als een nachtelijke wolf Die ongezien zijn donkerdiepe graf al dolf Voordat ook wij, de levende nog-niet-doden, Zelfs maar dachten aan de opgetaste zoden…

in de plensregen is ‘n jong merelvrouwtje op zoek naar pieren…

Je houdt je gebruinde gezicht schuin omhoog Je kijkt Nee, je kijkt niet Je hebt je ogen bijna helemaal gesloten Je kijkt naar de verre binnenlanden van je ziel Waar regio’s elkaar…….. Te vuur en te zwaard Je slaakt ‘n diepe, diepe…….. Met geloken mond roep je zacht, zonder woorden de goden aan Wat gaat dit worden? Wat zal ik…

na al die angst, on- rust en verwarring ben ik helder en sereen…

avondwandeling de drukkend zware en zwaar vervuilde stadslucht mengt zich met de honinggeur van lindebloesem hé, 4 statiegeldblikjes!…

Tegen Oostenrijk was ‘t gisteren “der Tag der offenen Tür”…

in de ochtendzon dansend op een hoge steel stralend biggenkruid…

Ooit zag ik echt een paardenbloem. Langdurig en intens. Haar ontstaan, omhoogkomen, zwellen, opengaan. Haar stralenpracht. Ooit zag ik een paardenbloem, van de wereld door zoveel levenskracht.…

als je de pijn van het afgesneden zijn voelt in zijn volle venijn drink dan uit mijn mok als je de pijn van het afgesneden zijn voelt in zijn volle venijn leg dan je hoofd op mijn kussen als je de pijn van het afgesneden zijn voelt in zijn volle venijn trek dan mijn wintertrui aan en laat het schurende schrijnen…

panisch gestommel een rat in de kamerkast at bankafschriften…

vaders zijn net als kinderen stoer en sterk van buiten zacht en bang van binnen met hilarische onhandigheid ravotten zij van dag tot dag met luiers, hamers en beitels uren zoet zijn zij te houden met het bouwen van hutten waarin zij dan spoken kunnen zij zijn de prins op het paard die alle draken doden kan die als beren op de weg komen…

na al deze storm ben ik ineens in haar oog haast heilige rust…

van de kerstkaarten en de nieuwjaarswensen bouw ik nu een warme, glazen woning, waarin ik aandachtig goede gedachten en klein en groot geluk kweek voor elk en voor de koning, alsmede een groot glas tedere chocolademelk met bloemenhoning.…

een haiku is het geschenk van de natuur door de dichter gestoken in het kostuum van de taal…

zestien jaar - wat een mooie tijd op de drempel van volwassen zijn niet meer kind en nog geen man een nieuw leven vang jij nu aan je eerste liefde geeft betekenis aan het dromen over morgen terwijl je naast elkaar liggen mag samen lachend elkaar verstaand met net nog het examen gedaan is nu dan het wachten op de dag die als student of…

troost is het mededogen waarmee jij kijkt naar mijn diep verdriet troost is het zachte wonderlijke licht dat in het broek schijnt voorbij een rij populieren troost is mijn onlangs overleden zus die op een zwaar moment ineens achter me staat en haar handen op mijn schouders legt troost is de wind die op een milde winteravond…

Langzaam aan geeft mijn lichaam zich over en opnieuw, als nieuw, terug. Ik ben het omgekeerde kind dat tastend, zoekend zijn weg vindt in een landschap vol lover en tover. [In dit helderwit gedicht reis ik als een lichtgewicht zeer gericht van zeis naar zicht.] Ik transformeer van stier naar mug, van gestaald graniet naar tegelgruis…

De stilte heeft geen woorden nodig. De stilte maakt woorden overbodig.…

mussen en kauwtjes bezetten al de straten langzaam opent zich nu een dieprode klaproos van wat verder weg een doffe spechtenroffel de magische geur van akkerhoningklaver in een vlindertuin wat avondkoekoeksbloemen op een dakgootrand twee luid tjilpende mussen in een kruldistel de eerste paarse knoppen het witte scherm van honderdbladig…