Wanneer je stem weer breekt

over niet gehoord worden

Er was een tijd dat spreken
alleen nog leek op schuilen –
waar woorden fluisterden in beelden
en stilte voorzichtig ademde
tussen wat nog niet begrepen kon worden.

Langzaam vond een stem haar aarzelend begin,
ruw en broos, gedragen door schaduwen van hoop.
Een knik, een schema in verstillen,
iemand die luisterde naar wat nog niet durfde te bestaan.

Maar toen viel het oordeel –
één woord, oneindig zwaar,
uitgesproken door iemand
die nooit echt naar binnen keek.
En alles stokte:
de taal bevroren, de stem weer stil.
Vertrouwen verdampte,
verbinding versplinterde
als glas, dun en teer.

Nu dwaalt een binnenwereld
weer op slot,
bang voor het daglicht,
teruggetrokken uit elke handreiking,
zelfs daar waar het ooit veilig leek.

Toch blijft er,
in het stilgevallen hart,
een flinter van verlangen
dat iets mag blijven bestaan
van wat ooit begon.
Een zwijgend gebed om bedding,
om ruimte om te breken –
en op een dag, misschien,
weer zacht te mogen spreken.

... Wanneer je stem weer breekt – over niet gehoord worden

De bron van het gedicht is een persoonlijk verhaal van Da. Ze beschrijft hoe ze zich tijdens een gesprek met haar hulpverlener niet gehoord voelde. Na een periode van kracht en groei, bracht een onverwacht oordeel van buitenaf haar opnieuw uit balans. Het gedicht verwoordt haar zoektocht naar taal, verbinding en hoop op een moment dat haar vertrouwen wordt geschokt. Het is geen aanklacht, maar een poëtische weergave van kwetsbaarheid en de impact van niet gehoord worden op iemands binnenwereld. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
31 augustus 2025