Netgedichten

netgedicht (nr. 86.386):

het jongetje in mij

het jongetje in mij
is altijd gebleven
naast stil verlegen
vol met fantasie
bang te falen ook
in de verwachting
altijd overal weer
waaraan hij denkt
te moeten voldoen

het jongetje in mij
bereisd de wereld
in menig avontuur
nachtelijk in stilte
dansend dromend
van alle ondeugd
die hij dan begaat
met vrienden daar
die hier er niet zijn

het jongetje in mij
genoegen vindend
in het altijd overal
iedereen te helpen
die het hem vraagt
zegt te weinig nee
is rebels opstandig
als onrecht speelt
die mensen raakt

het jongetje in mij
staat soms te kijken
naar spiegelbeelden
verwonderd en klein
zoekt in schaduwen
verloren verlangens
een oude lach terug
onder stof en tijd
verstopt in zijn ogen

het jongetje in mij
fluistert herinneringen
als flarden van licht
in het grote mensenhuis
troost zich in stilte
wanneer niemand ziet
vult zijn zakken met hoop
en een handvol moed
klaar voor elke nieuwe dag

het jongetje in mij
blijft altijd bewegen
springt over grenzen
verzamelt verhalen
krast zijn naam zacht
in het hout van het heden
en weet, heel voorzichtig,
dat hij nooit echt
verdwijnen zal

... We kennen allemaal dat kleine jongetje of meisje in onszelf—stil, dromend, rebels én loyaal. In mijn nieuwste gedicht geef ik hem een stem. Over fantasie, avontuur, verlangen naar verbinding en het verlangen om goed te doen. Een ode aan het kind dat in ons blijft, zijn sporen nog steeds zacht kerend in het hout van het heden. Wil jij ook weer even stilstaan bij het jongetje (of meisje) in jezelf?

Lees het gedicht en laat je raken. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
1 augustus 2025