Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 86.629):

Tussen wie ik was en wie ik ben

Ik vraag het de stilte:
Wie ben ik?
De muren antwoorden niet.
De bank, het bed,
ze houden mij vast
in dagen zonder richting.

Ik was iemand, ooit.
Een ambtenaar op weg,
met een tas vol plannen,
treinen die sporen trokken
door een leven met structuur.
Ik kende mijn naam,
ik wist mijn doel.

Nu draag ik alleen een echo,
een waas van herinnering,
een mist waarin ik zoek
naar wat ooit houvast heette.

God sprak eens in mijn oren,
ik zong psalmen als gebeden,
maar de hemel bleef stil
toen mijn geest in stukken brak.
Twaalf jaren verloren in een doolhof,
waar stemmen mij vertelden
waar ik niet moest zijn.

En nu?

Nu bel ik mijn moeder weer,
een zusje dat luistert,
vriendinnen die terugkeren
als zonnestralen na een lange nacht.

Maar de vraag blijft hangen
in elke kamer van mijn hoofd:
Wie ben ik,
als wie ik was niet meer bestaat?

... Na twaalf jaar van psychose staat Leonieke stil bij wie ze vroeger was en wie ze nu is. Ze reflecteert op haar werk, studie, geloof en familiebanden, en deelt het diepe verlangen naar houvast, betekenis en herstel. Het gedicht vangt de zoektocht naar identiteit en verbinding na een lange periode van psychische ontregeling. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
28 augustus 2025