Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 86.257):

Anker in het proces, hart in de relatie

In de gangen van beleid, waar stilte niet vanzelf spreekt,
leefde jouw oordeel, jouw rust, jouw doordacht gesprek.
Peter, met pennenstreken en betrokken hart,
gaf jij richting aan besluiten, bracht je zaken op gang,
Altijd een luisterend oor en een kritische blik,
met zacht gezag stuurde jij het brede proces op gang.

De dagen gevuld met stapels dossiers,
maar ook met koffie, collegiale lach,
In iedere vergadering klonk jouw stem discreet,
soms een grap, soms een scherpe noot,
maar altijd waarderend, opbouwend, trouw,
want jij was er voor het collectief,
voor de mensen om je heen –
de collega’s die jouw eerlijkheid koesterden
en je humor in de wandelgangen klinken lieten

Nu blijft beleid papier, archieven stil,
maar jouw wijsheid leeft in wat is vastgelegd,
en in de mensen die je hielp groeien en bloeien,
die jouw vertrouwen voelden, jouw accolades vroegen.

Gepensioneerd – een verdiende rust,
maar nimmer vergeten wat je naliet voor ons;
in herinnering blijft jouw tomeloze inzet
en de warmte die achterblijft bij ieder gemis.

Rust zacht, Peter.
jouw gedachten en daden zijn een anker in ons bestaan,
je blijft in hoofden en harten,
en in kleine, dierbare gebaren voortbestaan.