Terug op eigen kracht

Een kleine mijlpaal, groot van betekenis
– je hebt de tocht volbracht,
ging gebukt onder zorgen en schroom,
maar bent opgestaan met nieuwe kracht.

Je lijf en geest vroegen tijd,
al vond het ego dat lastig te verstaan;
je leerde luisteren naar zachtere stemmen,
leerde dat kwetsbaarheid mag bestaan.

Niet alleen liep jij dit pad,
met collega’s, werkgever die waakten
en zonder haast of duw
de ruimte gaven om op adem te raken.

Want kracht schuilt soms in stilstaan,
in vragen om pauze, in liefde voor jezelf –
dit is geen verhaal van zwakte,
maar van groeien, van leren, van helen.

Dus hef het hoofd, kijk vol hoop vooruit,
met lessen gekoesterd als gouden schatten;
en weet: vandaag hoef je niet perfect te zijn,
vandaag is gewoon genoeg, voor jou.

En aan hen die naast je stonden,
zonder haast, met open hart en hand:
een diepe buiging,
want de mooiste steun,
is die steun
die stil naast je blijft staan.

... Terug op eigen kracht

Een kleine mijlpaal. Een groot verhaal.

Na een periode van uitval en herstel meldde hij zich weer 100% beter – en met méér dan alleen herwonnen arbeidscapaciteit. Zijn bericht raakte me. Niet omdat het ging over terugkeer naar werk, maar over terugkeer naar jezelf.

Naar aanleiding van zijn openhartige post schreef ik dit gedicht. Over falen dat geen falen is, maar groeien. Over het ego dat wil rennen, en een lichaam dat eerst wil helen. Over een werkgever die niet duwde, maar wachtte.

Want echte kracht zit soms in stilstaan. In durven vragen om ruimte. In collega’s die naast je blijven staan, zonder oordeel.

Lees het gedicht dat hieruit voortkwam. En geef ruimte aan wie onderweg is.
Niet om te presteren, maar om mens te zijn. ...