Netgedichten

netgedicht (nr. 86.504):

De naakte waarheid

Onder een tafel van glas
werden woorden begraven,
keurig gevouwen tussen servetten
en familiefoto’s waar iedereen lacht.

De vrede was van porselein,
glanzend, maar met haarscheuren
die alleen jij zag.
Elke glimlach was een voorzichtig evenwicht
tussen breken en blijven staan.

Ze noemden het liefde,
maar het rook naar angst
en het klonk als een deur die altijd op slot zat.
Jouw stilte was hun schild,
en jij droeg het alsof het bij je hoorde.

Tot de dag dat je de sleutel vond—
niet in hun woorden,
maar in je eigen stem.
Een schor begin,
een vonk in het donker,
een waarheid die zich langzaam uitkleedde
tot er niets overbleef dan huid en hartslag.

En daar stond je dan,
niet langer de drager van hun leugen,
maar de bewoner van je eigen lichaam.
De porseleinen vrede lag in scherven.
De lucht rook naar regen,
naar het eerste moment dat iets schoonspoelt.

Je liep weg,
niet om te vluchten,
maar om eindelijk thuis te komen.

... De Naakte Waarheid – over schijnvrede en misbruik
Lotuslicht (José S.)deelt haar aangrijpende verhaal: van een psychose met verlichtingservaringen tot het doorbreken van decennia zwijgen over misbruik binnen haar familie. Geen schijnvrede meer, maar de pijnlijke waarheid, omdat alleen die heling kan brengen. Ik vertaalde dat in een gedicht. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
13 augustus 2025