152 resultaten.
Rustplaats
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.006 Met een geleende gieter
Beregen ik de planten,
Uit eigen tuin ontgraven,
Op het graf van mijn ouders.
Rust-zacht-plaats gevonden,
Deze plek beseft
Weerom gevonden wortels,
En het blad ruist rust.…
Rustplaats
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.340 Bladeren vallen op de grond,
en lichten op in rood, geel en bruin,
door een zachte lichtstraal,
op een late novemberavond.
Een doodse stilte wordt verbroken
door de helle schreeuw van een vogel
verstopt in de oude treurwilg,
vlak voorbij de oude kapel.
Bloemen sieren deze trieste plek,
waar tijd lijkt stil te staan,
en treuren schijnbaar…
Voor eeuwig zijn
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 988 Waar de groene gronden dampen
en de stilte hoorbaar is.
Waar zon en wind immer remise spelen
en het machtige water de smalle kust markeert.
Daar glijdt het leven door in tijd
en kan de rust mijn ziel bewaren.
Daar te wezen is voor eeuwig zijn.…
rustplaats
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 284 tussen grafstenen
zingt een hemelsblauwe klok
het eeuwig leven…
laatste rustplaats
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 300 tussen kaarsen in warme gloed
en tuilen in overvloed
zeg ik u met enige overmoed
ik lig hier goed…
rustplaats
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 690 rustplaats
grijze schaduwen
in langzame stilte
geen blad dat ruist
zelfs de lente
heeft haar jonge stem verloren
bloemen vlijen
zich in omgang neer
het restend hart
laat zich dragen…
Rustplaats
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.926 Maar, anders wordt het
als een familielid is
overleden, die je brengen
gaat naar het graf
waar zijn laatste rustplaats
hier zal wezen
dan kijk je niet meer van ver-af
dan is het graf plots
heel dichtbij
en voel je je betrokken
en ook al was mijn oom al oud
ik ben toch erg geschrokken…
RUSTPLAATS
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 's Nachts glimt het sneeuwveld;
warm liggen zwarte schapen
in dat reine wit.…
Rustplaats
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 157 de steen zwijgt
in het grijze grind
twee namen
een levensloop samen
zandkorrels door
de wind gebracht
schuren de letters
matteren de glans
strak geharkte perken
vragen aandacht
maar och,
het kan me niet bekoren
ik voel me als het musje
tussen het madeliefjesgras
toch verloren……
elfenbankje
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 2.405 grillige vormen
sporen verdiend in sprookjes
rustplaats in het bos…
KORTE ZEEREIS
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 76 De veerboot legt aan:
snel vliegen aalscholvers weg
van hun rustplaats.…
De gastvrije doden
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.652 Dennenappels. Boeketten. Prenten
met punaises op een boom geprikt.
Een man prevelt voor een naam met jaren,
aan zijn voeten groeit een schaduw.
Een hoed ligt op het hoofdeinde
van eengraf, in de deuk staat regenwater.
Het muurtje rondom neemt laag
na laag af, de toegang gevormd
door een enkele rij stenen,
om de levenden door te laten.
Mezen…
Grafdelver
snelsonnet
3.0 met 17 stemmen 949 Toen de geleerde diep onder het gras
Een graf ontdekt had bij Jerusalem
Was het meteen al duidelijk voor hem
Dat dit de rustplaats van Herodes was.
Dat leidde hij als bijbelkenner af
Uit het nabije kindermassagraf.…
Over de batterijkip.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 130 Maar de laatste rustplaats die ze vond
Was in de kippefond
In een stelling bij Albert Hein.…
Een opgefrist watergolfje
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 77 ongekend ludiek
speelde wind
met het irritante
zand en jou
op het zomers
warme strand
een lichte
drijfwind nauwelijks
merkbaar stoof
de licht losse
materie in je
warm blonde haar
waar het in
de luwte van
een opgefrist
watergolfje
zijn voorlopige
rustplaats vond
als alles op strand
zijn vaste rustplaats
had gevonden
begon…
Woordeloos en stom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 144 Niet een plaats te geven,
niet te kunnen begraven,
niet te mogen rouwen,
of simpelweg naar
de laatste rustplaats te dragen.
Niet te begrijpen,
niet te snappen,
vijf minuten stilte is alles
wat we kunnen.
Onbegrijpelijk…
RUSTPLAATS VOOR BROEDSEL
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 194 Een diepzeevis
priemt met gloeiende ogen
het drukkende waterduister
in de kamer vol wier
waar ze haar eitjes legt
vertrouwt komend leven
aan vergane weelde toe
't nest tussen oud roest
staat onder bescherming
van 't onsterfelijke
maar gezonken schip TITANIC.…
Zingen op een rustplaats...
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 193 ik dicht dit dicht
op een stille plek
liefde toont zich
tussen het ijzer
rond de berken
het aangelegde groen
waar tal van vogels
letters omringen
in openheid durven zingen
ik overpeins
zou ik als mens
dat ook kunnen doen
in zomertonen
jouw mooie naam
door ’t lover
mijn genegenheid
vertalen in een liedje
een gedenkwaardig…
De laatste rustplaats
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 229 zo houden ze vast
aan wat eens was, eens geweest is
aan het goede, aan het mooie
voor altijd geborgen
in een kruik, een beeld
een vaas, een Pyramide
in een muur, of toevertrouwd
aan de koude schoot van Moeder Aarde
omringd door foto’s
brieven vol lieve woorden
planten en bloemen
waar bijen hun hart op kunnen halen
evenals ander…
Gegronde redenen (3)
snelsonnet
4.0 met 35 stemmen 2.142 Toen Bello uit zijn lijden was verlost
Vond ik een dierenkerkhof in de buurt
Waar ik een laatste rustplaats heb gehuurd
Die mij per jaar maar achttien euro kost.
Begraaf me dus niet in gewijde grond,
Maar leg me maar voordelig naast mijn hond.…
ROTTERDAMS PARK
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 57 Tussen wegendrukte en havenklanken
ademt een bomenrijk ruim en verblijd.
Bedaagde reuzen wuiven koel en wijd,
mogen bloemengeur voor jong gemoed danken.
Rust straalt nodend uit grasveldjes en banken.
Allerlei spraak is tot zwerven bereid:
langs de vijver, die zijn vele vingers spreidt
als lange, dooreen geweven ranken.
Een tuin vol hoekig…
AAN DE REIZIGER
poëzie
4.0 met 2 stemmen 736 Reken op geen rustplaats.
Een duurzame deugd is voos.
Zoek het venijn dat ophitst tot hartstocht,
Waarin de deugden verbranden, de dorste het snelst.
Zonder leidster, rustplaats, liefde, lof,
Als niet bestaande in het bestaande,
Belandt gij niet in het moeras der zaligheid,
Maar blijft vlot op de maalstroom van het Noodlot.…
Mijn voorouders
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 2.936 Ze zijn tot naam geabstraheerd
waaraan wat data zijn gehangen
geen gezicht
hun rustplaats is de aarde
ergens overal
als stof in wind
en slik in regen
omgezet tot hout
en weer vergaan
in weer en wind
zo kom ik ze vaak naamloos tegen…
Borstlijn mooi gewelfd; Bed van Rozen (II)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 439 Een zachte, aangename rustplaats
Wil ik haar graag geven
Een Bed van Rozen in
Door haar gewenste kleuren
Haar borsten zo pront en
Borstlijn mooi gewelfd
Haar civiliteit
Haar courtoisie
Blauwgroene, heldere
Mooie ogen
Een beeld, een plaatje
Galanterie…
Een plek tussen de violen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 Geen pijn te voelen door die symbiose
van die zelfgekozen rustplaats die mijn
wangen doet blozen; van een groot geluk
tussen die kleurenwonderen zo klein.…
in het daglicht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 194 onthullen zullen ze nét niet
verbergen eerder
ze dalen liever in
daar waar ik ze een rustplaats gun
om even te verpozen
mijn woorden lezen uit
tonen zich pas na het stemmen
ze zoeken samenhang, de zin
wat ik jou toevertrouw
is gisteren gekozen…
Zomer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 115 De muggen dansen in de wind
En wachten tot de avond valt
De vogels hebben hun rustplaats al in het vizier
Ik zie een buitenspelend kind,
Met weemoed denk ik terug
Aan die zomers van weleer
We speelden boompje wisselen in het bos
Dit is de zomer van het Pokémon vertier.…
Vrijheid vogelt
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 156 je vleugelt
verglijdend
op de wind
een roep
die buren kent
van ver daarginds
vrijheid vogelt
tegen wolken
zonder volgers
nooit alleen
stippen waaieren
zwierig bijeen
scheren zwart
voorbij een
volle maan
voordat zij
naar hun eigen
rustplaats gaan…
wolkbreuk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 281 de hemel brak
en huilde als een kind
een lange stoet vloeide
richting jouw laatste rustplaats
toen hebben ze jou bedolven
onder honderden rozen
door jou gekozen
wij zagen ze komen en gaan
moesten daar staan
om toe te kijken
hoe je langzaam verdween…
Over leven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 182 Als gapend gat
een steen op het pad
ver gezocht
niet weg te denken
wat er onderliggend
speelde
emmers vol
fijnkorrelig zand
ooit geschept
een kinderhand
rustplaats
voor de schijndood
houdt het levend
asfalt wacht
betonnen muren
bikkel bikkelhard…