Alle inzendingen over overlijden

Als de tijd is gekomen, dat ook mijn vlam voor altijd gaat doven. Neem mij dan nog eenmaal bij de hand, zodat ik met je mee kan gaan naar dat geheimzinnige land. Droog de tranen in mijn ogen, die jou steeds opnieuw in mij hebben opgezogen. In een wereld van vallen en opstaan, maar ook zwevend tussen de sterren en verliefd lopend in het…

Op de grauwe rug van de buffel staat roerloos een witte vogel de dalang vertelt oude verhalen Leg nu zacht stukjes glas op de ogen omring haar met bloemen bedek haar handen met munten en stukjes staal Schrik de demonen af sterk haar ziel op de reis naar het onaardse de moeilijke weg naar volmaaktheid Sta haar bij in deze loutering…

Spreek met je hart golven meters hoog slaan driftig komen tot rust lusteloos Zeespiegel tweespan egels in tegenstellingen berg, passen, afdalen onbewust de impuls drijft tot absolute rust anders bewoorden tot niet bestaan drang om 't leven te omarmen de handen slaan Zelfdestructie, agressief, ontevredenheid, uit niets ontloken…

Door vijanden omringd, Door vrienden in de nood Geschuwd als aas dat stinkt, Houd ik mij lachend groot, Al is mijn ziel verminkt, Mijn lijf voor driekwart dood. In 't leven was geen dag Ooit zonder tegenspoed. Ik leed kwaad en deed goed; Dat is een hard gelag. Nu, in verloren slag, Strijd ik met starre moed. Bedekt met sneeuw en ijs…

Op een dag zal ik weg zijn en wat dan? Verdwenen zonder een teken te geven of te nemen en het puin dat ik achterlaat is niet langer lachwekkend. Want wie als ik nooit heeft gebouwen laat niets achter dan verwachting en verwarring en wat dan? Wellicht in uw herinnering zal ik stollen verstijven, niet lang meer blijven maar verbleken…

Daar ligt ze, de lakens wit haar lippen rood, haar vinger kleiner dan mijn vingerkoot. Ik raak haar aan, kus haar en verbaas me over het bestaan. Het is een soort van interessant, haar mini nagels op mijn hand. Zelf ben ik pas zes of vijf, heb weinig zorgen aan mijn lijf. Eergisteren was de grootste: het verschil, tussen twee smaken, die ik…

Sinterklaasverhalen Spannende verhalen Volg ze echt allemaal 't Paard van Sint een strobaal Sinterklaasverhalen Zenuwslopende journalen De Zak van Sinterklaas 't Blijft een spannend relaas Kei van een DIEUWERTJE BLOK Presenteerde deez' Berichten bijna kwarteeuw Met boven Klaas' stoomboot Weer een poepende meeuw Water, vergezichten…

Ik weet dat je mooi dood zal gaan. Met een glimlach om je lippen b.v. of met een bloem in je hand. En in de volgende dagen zal het stof wat dikker liggen op de vensterbank. Het zal heel mooi weer zijn. Mooi en hard blauw. Ik zal rondlopen met vreemde gedachten en het hoofd nog dieper tussen de schouders. Dan komt er een troostend woord…

Zij liggen rij aan rij de grijze zerken, Omwonden met een band van dorrend lover; Gevangen in des winters doffe tover Slapen de wilgen en de bleke berken. En op de koude wind is het als stoof er Hij mij voorbij met zijn getakte vlerken, En zoekend waart hij om die droeve merken, Tellend hun tal, de strenge Levens-rover. De dode blaren stuiven…

Terug in zijn huis, en mijn schoenen staan er nog -- De zijne niet meer.…

Ik ween om woorden, die onuitgesproken bleven, Woorden van troost en deernis om uw leed, Van dank voor 't geen gij waart en voor mij deed, Van tederheid, die ik verlangde u te geven, Doch nooit heb uitgezegd of neergeschreven Uit schroom voor 't grote woord, die 't ware woord vermeed... Ik ween om woorden die onuitgesproken bleven Om al, wat…

Zij heeft je losgelaten Vanonder haar zorgen Zij was er je hele leven Jij was er telkens morgen Wil het heden, hier bij laten Jij bent sterk Jij zal verder varen Jij zal haar lossen Vanonder jouw zorgen Haar warmte Kent geen koude Want haar hart Is het jouwe…

het werd november de eerste winter zonder een oudjaar zonder een nieuwjaar zonder een mistig januari zonder een wit februari zonder de eerste verjaardag zonder jou…

De donkere nacht is de mantel der liefde -- die alles bedekt.…

Moeder zag het kind verkwijnen, 't Ging sinds lang naar school niet meer, Maar zat treurig ganse dagen Bij het open venster neer. Buiten speelden zijne broerkens Met de handboog en de top, Of zij staken langs de duinen Hunne grote vlieger op. Dáár zat 't kind steeds in zijn leunstoel Bij het venster in de hoek Traag de blaadren om…

’t Was de eerste thuiskomst na haar sterven; Wij haalden hem van boord. Hij pakte en kuste ons honderd werven, Maar sprak geen enkel woord. Een tijdlang stond hij in gedachten, En zag ons zwijgend aan; Op eenmaal kreeg hij moed en krachten, En zeide “Laat ons gaan!“ Het kleine Stijntje werd gedragen, Ik bij de hand gevat; Opeens de Kerkstraat…

Tranen in de nacht de maan roept naar de sterren jouw adem blijft hier Tijdens een donkere nacht zie ik de gloed van Selene Mijn hart is in stukken gebroken en valt langzaam uit elkaar Genesteld in rouw gedompelde ogen die zich laten verenigen met een hemel waar de rode kleur van de maan jouw ziel heeft meegenomen. Vandaag verliest mijn…

Terug in de tijd dichtte jij ALLES IS NIEUW, uit 20-vijf Een bundel met 36 gedichten Een tijd waarin jij bundelde Wetend dat die vele strofen Vervolgens resulteren in 'n nieuwe ALLES IS NIEUW, titelde jij Gedichten in 2005 Jij was toen 47 jaar Jouw debuut 'Stem onder mijn bed' Deed beslist veel stof opwaaien Het titelgedicht laat vader…

(Misschien denk ik het maar en besta ik nog wel.) Iemand kucht. “De Heer! Is uw herder. Kom in de kudde en verheug u op het grazig dal.” (Je verheugen - op 24/7 rondhangen, met een helse kramp in je kaken van je eeuwig blije grijns..! O Moeder Morfine, haal mij uit dit bed vandaan, zorg toch dat ik… ah, ja, fiets! Met losse handen,…

Het leek me of je terug was, even in verschillende auto ‘s de kleine bruingele nog van je overleden vrouw Toen je werk weer had de grote ruime, welk merk, donkerblauw, Je laatste droom de Landrover waarmee we door het Brabants bos, je niet meer veel lopen kon en wou daarmee een smal bergpad op, waar niet keren, noch tegenliggers zag…

huil niet, mijn kind, om wat verdween mijn ziel zweeft zacht in tijd en ruimte niet de leegte, maar de herinnering is waar mijn liefde eeuwig zingt glimlach om de paden die we liepen om slapeloze nachten vol verhalen mijn stem, mijn lach, mijn warme blik leeft voort in jou, dat is mijn geluk ik ben de zon op jouw gezicht een haven vol geborgen…

in de ether klonk een stem een eigen geluid en melodie een pionier met visie een man vol energie willem van kooten een icoon in radioland groter dan groots een ster die nooit dooft hij liet veronica golven op de woeligste baren opende vele deuren gaf radio nieuw geluid stem die verhalen bracht muziek die harten stal een brug voor…

Kom vaak bij ons. Jij die begint te leven Verstaat ons 't best en bent het dichtste bij. Een kerkhof vind je, evenals een wei, Een plaats goed om te draven en te spelen. Je praat met dingen die geen antwoord geven, Die enkel lachen, stil, lang, als de zon, Er schaduwen als glimlachen doen zweven. Ook grauwe stenen in een dartle bron Zijn…

O leven, zoet leven, 'k Heb u zo lief gehad, En met innig beven Uw schone lijf omvat. Nu gaat het àl verdwijnen... Maar heerlijk, ver omhoog En schoner zal verschijnen Wat mijne ziel bewoog. ---------------------------- uit: Verzen (1894)…

Al wat voorbij is en nooit voorbij niet meer van mij is voorgoed voor mij van lieverlede zal het weer komen een schijn van vrede over de bomen van lieverlei als het weer mei is maar niet voor mij. ------------------------------------------ uit: 'De weg van de wind', 2001…

Hij is hier nog, thuis, overal waar hij niet is -- maar wij hem kennen.…

Opeens is het gevleugeld Het ros van de Goedheiligman Voor even speelt het Pegasus Omdat het schijnbaar toveren kan Het neemt je op zijn sterke rug En draagt je naar de Paardenbron Een regenboog vormt er een brug Van Kalliope's afscheidskus Naar een verheven exodus…

jouw ster doofde veel te vroeg een donkere leegte bleef en blijft toch plantte jij ook de boom van herinnering met altijd groen blijvende bladeren die bladeren kleuren immer fris ze spreken fluisterend wat wezenlijk is het leven dat jij hebt geleefd omarmend met de liefde die je ons was en blijft de mooie slingers die je achterliet geven…

Nu dra je lichaam zal verzanden gezien het leven zich verplaatst tel ik de korrels op de stranden opdat mijn ziel in jou weerkaatst en mocht ik ooit naar je verlangen omdat het goed was tussen ons zal ik je foto 's nachts verhangen die bij het Boeddhabeeld van brons.…

Breek, o mens, uw sluimer af, Dank aan ’t graf! Leer u-zelve recht beschouwen: ’t Leven weet geen stand te houen, Maar ’t ontsnelt ons in zijn draf. Haast genaakt u ’t ogenblik Dat u aller schepslen schrik, In een blinde hoek verscholen, Aangestapt op wollen zolen, Onzacht toeroept: Hier ben ik! Ach, wat is des werelds lust Ras geblust!…