Alle inzendingen over vriendschap

Je ziet er gezond uit op het zomerse kerkhof waar winderige vergankelijkheid stoere bomen het hof maakt je lacht zoals een zure appel lacht huilt in een vergeten fruitschaal het praten is nu tegen de doden in een stadium van berusting je ziet er leuk uit in je zomerse kloffie op die foto bij jouw graf…

De kustlijn tussen Bari en Brindisi Vanouds berucht om smokkelroverij Kent stenen burchten langs de waterzij Vooruitgeschoven posten half in zee Bij stormwind en hoog water aan de loef En bij windstilte vredig in de lij Een vogelaar ziet tussen burcht en wal De balustrade van een duiventil Het is er 's avonds stil en 's ochtends bal…

Een fles geworpen in de oceaan van Facebook, het 'Boek van gezichten', onafzienbaar... Toch maar weer gedaan, een fles geworpen in de oceaan, wie weet spoelt-ie dan ergens aan, even 'geleukt' tussen duizend berichten van Facebook, het boek van gezichten - een fles geworpen in de oceaan.…

Onkruid bestaat niet zegt een lieve tante uit het rivierenland ze noemt ze wilde planten en je knikt ja wiegt jouw stevige stengel in de zilte winderigheid laat onverwacht jouw stekels zien lokt vogels met jouw rijpe zaden onkruid bestaat niet beaam je nu volmondig en de hongerende wind neemt jouw stuifmeel mee.…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel... Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart,…

Ik ging naar hem en hij naar mij om, om Eerst naar een film die hilarisch, gek Daarna naar de Bazaar in Beverwijk Op laptop had hij ook een filmpje, kijk! Maar in de trein? Nee! We zochten op de markt naar ‘n port’monnee en kochten er één alletwee ‘k Maakte filmpje van Boliviaan die panfluit speelde achter kraam Hoewel al één gekocht…

Nabij het natte ochtenddauw dans je spontaan met koperen vingerhoedjes opportunist van blauw maanlicht en de zon klimt over groene agrarische leugens er is nergens stilte in jouw leegte maar ademtocht verraadt geen muizenissen bij het konijnenhol je naait, breit en haakt maar niets doe je voor plezier of lol opportunist van…

Ik bid U, vriend, maak mij niet wakker, Wanneer gij vroeg, in lentetijd, Met snelle tred voorbij mijn akker, en juublend langs mijn drempel schrijdt. Mijn van de arbeid bloed'ge handen Hebben dit hechte huis gebouwd, Ook deze groene korenlanden Zijn mijne tot waar de einder blauwt.…

‘t Is één keer per week voor ons wel goede vrijdag We zien elkaar dan en lopen met ons grijze haar gevieren om die dag te vieren Pratend met elkaar over ‘t kleinkind van haar of over dochter, zoon, of kouwe kant, over man of vriend, over de keuken en het restaurant over ‘t dorp en alle gekten, iets wat we nog niet wisten, nu ontdekten…

Ze wil de lente beginnen, de wolken opmeten, de blinddoek vergeten. Ze zal de rozen nog snoeien, de druiven zien rijpen, een list voor de jagers verzinnen. Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid niet dood is, en grootspraak niet groot is, maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich geeft. Ze wil het zwijgen aanleren, nog even…

Wat gebeurt er met het woordgeluid wanneer kanonnen bulderen en stromend bloed de nacht inluidt voor doden en gewonden waar is de stem die vrede liegt terwijl geweervuur steeds meer harten grieft mensen niets meer vragen dan doden-loze dagen is er geen zin geen woord of taal die einde maakt aan dit verhaal van wreken en verdelgen…

Ik schreef hem dat mijn conifeer voor ‘t huis in de weg stond voor de gevel vernieuwers, ze konden dan geen stellage plaatsen Dat is minstens zo erg als een oude vriend niet meer hebben Van hem had ik meer dan een week niets gehoord De boom heeft groeven, de top altijd door mij bijgepunt Toen de buren een schutting wilden, zijtakken eraf…

Zoals men, gaande door een lange straat, (Die, somtijds zich verbredend tot een plein, Of soms ophoudend, waar de bruggen zijn, Van dit eind van de straat naar 't ander gaat) Zo bont des 's avonds in helle schijn, Die van het winkel-licht naar buiten slaat, Elk mense-popje ziet, dat gaat of staat, Dat hoofd en schouders 't aller-lichtste…

Nu als aspiratie in de nacht in diep zwijgend verlangen naar jouw stoere schoonheid zoek ik de vitale betekenis van onze prille vriendschap onbeschreven zodat we samen verder kunnen schrijven over liefde het leven en de oorlog een ruwe diamant nog ongeslepen is jouw spiegelbeeld in de rivier Irtysj.…

Er waren twee motten Één van hen dacht, die zotte complotten, ‘k wil niet worden bedot ‘t vloog hem zelfs naar de strot Hoe hun vriendschap toen vlotte? Want zij had van hem een verbod op ‘t andere nieuws Maar hij was niet van de botte En zij wou niet dat ‘t ging rotte Ze badderden, fladderden en zij dacht aan gaten in truien en sokken…

Jij mag nog niet opstaan niet uit ons warme bed jij mag nog niet werken gaan nog niet naar het toilet wij blijven gewoon ja, de hele dag wonen in ons bed dan zoen jij mij en streelt mijn huid ik doe dat ook bij jou we maken geen geluid we liggen enkel zij aan zij…

Ik tel mijn vrienden en houd vijf vingers over: ik geef jou een hand!…

Vrienden vallen weg. Mijn habitat wordt schraler. Ik tob maar verder.…

Aftastend praten we, vertrouwelijk, alsof -- we dromen weven.…

I Licht mijner ziel! ik zag u steeds van ver, En wist wel dat gij eindlijk komen zoudt; - Woorden, die ik niemand heb betrouwd, Gaan uit als bleke vlammen, - als een ster, Die in 't azuur, maar blanker, lieflijker, Zie 'k in uw lokken liggen 't licht gelaat; 't Mysterie van veel leeds, maar nooit van haat, Droomt in uw ogen; - 'k zag…

De gele rozen lichten langs ‘t terras. In diepe stoelen liggen zij te rusten, De zaligen, die elkaar gelukkig kusten, De toekomstlozen; heel hun leven was Een dringen naar de voorgeweten uren, Waar alles eensklaps in vergeten is; ‘t Verwaait nadat het stukgereten is Hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren Naast dit verzonken zijn,…

Ik kwam thuis, het was een uur of acht en zeldzaam zacht voor de tijd van het jaar, de tuinbank stond klaar onder de appelboom ik ging zitten en ik zat te kijken hoe de buurman in zijn tuin nog aan het spitten was, de nacht kwam uit de aarde een blauwer wordend licht hing in de appelboom toen werd het langzaam weer te mooi om waar te…

Wij die onze eenzaamheid Droegen als goden, Wij kunnen minnen Eindeloos. . . Zie welk een huis ons Verlangen gebouwd heeft: Landen en zeeën Plaveien zijn vloeren, Zonlicht en maanschijn Zoldren de kameren, Achter de sterren Wijken de tinnen - Wij kunnen minnen Eindeloos. . . Lief, dat gij mijn zijt, Lief, dat ik uw ben, Wat is het…

Soms in het leven gaat het even niet dan zit alles tegen onzeker, stil verdriet verzonken in gedachten een vlak en leeg gevoel onrust diep van binnen even zonder doel Aan de hemel staat een zonnetje zij verdrijft de kou straalt haar warmste stralen vandaag, speciaal voor jou ze glimt haar mooiste lach de hele dag lang en drukt haar…

Drie vrienden gingen elk hun weg en luister wat ik van hen zeg: Een gaf zijn geld aan geld en graan, maar bij zijn graf bleef niemand staan. Een gaf zijn hart een jonge vrouw die eenzaam bleef in zware rouw. Een lei zijn hart in 't dichterwoord en eeuwig wordt zijn lied gehoord.…

Ik vind je niet meer aardig nee En ook gewoon niet langer lief Kwam te dichtbij naar jouw idee Voel mij nu een verscheurde brief We hadden wel een hele tijd Een sterke hartsvriendinnenband Na veertig jaar toegankelijkheid Ben ik door schaamte overmand Ging door de grond nadat je koos Voor afstand en een nieuw contact Gebroken ben ik,…

Zo welkom als de bie, die, aan 't ronken, wijl de last wast, terug met heuren buit uit de velden rijk beblomd komt, zo welkom zijt ge mij, gij, wanneer ge mij verzet met hetgeen uw zwervend vlerk- werk, al vliegen achter 't land, vand: mijn hoppelend herte klopt op 't aanhoren en 't verstaan, aan het ruisen van zijn stem…

Ze had hier willen uitleggen hoe het is om in jouw tuin te staan maar het leven knakte jouw stengel vergankelijkheid verwelkte jouw bloem en in de nacht wanneer de geuren tot leven komen in de zilte wind ruikt ze jouw fleurige rijkdom alsof je nog altijd staat te bloeien onafhankelijk van tijd of ratio simpel in jouw mooiste kleuren…

mijn herders in had er drie die over mij waken ze beginnen langzaam in mijn dromen naar de achtergrond te geraken toch worden ze oprecht gemist want een hechter vriendschap heb ik nooit mogen ervaren geen mens kan daar tegenop vertel me maar eens wie nee deze vrienden zullen nooit uit mijn geheugen worden gewist…

Twee meisjes zitten recht tegenover elkaar: een gesloten kring.…