29943 resultaten.
Verloren
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.103 Soms
lijkt het leven zo zinloos
verloren
doorheen maanverlichte
droomrijke nachten
lig ik te wachten
en in de sneeuwverwachte
winterse dagen
komen levensvragen
mijn lijf vouwt
zich in elke pose van bestaan
laat gedachten gaan…
VERVELING
gedicht
3.0 met 55 stemmen 11.515 als een gipsverband
heeft de tijd zich om mijn benen
geslagen,
om mij heen zie ik niets
of lijkt alles zoek
morgen en gisteren stellen mij
dezelfde vragen
ook vandaag vouwt zich op
tussen het stoffig papier
van een langdradig boek
zwaar op mijn bureau,
waaraan ik zit
en zit…
DAAG, EENZAME ZWERVER
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 2.367 Hij eet zijn laatste pakketje brood
legt voorzichtig zijn hoofd op z'n jas,
vouwt zijn handen achter zijn hoofd
en slaapt een poosje in het gras.
Dan staat hij langzaam weer op
vervolgt de weg die hij moet gaan
en trekt verder de wijde wereld in
om een nieuwe weg in te slaan.…
Lantaarn
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 108 groot gemis
Langzaam vouwt zij weer haar lichte kant open
Alsof in sterrenstofverf gedopen
Totdat haar meest lichte nacht weer verschijnt
En al wat ooit duister was één nacht verdwijnt
Dus weet, je kunt van haar licht steeds op aan
Onze redder in 't duister, zij heet: Volle Maan…
lief mens
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 232 ik groet je met mijn hoed
en met mijn jas
ik draag een kruis –je weet het niet
je ziet het pas als ik
mijn ogen in de jouwe zet
en keurig net
vouwt zich mijn jas
mijn hoed verlicht zijn rand
en zacht
heel zacht
vouwen mijn vingers
rond jouw aangeraakte hand…
Rondeel
gedicht
2.0 met 64 stemmen 13.782 niemand zelfs de zeewind niet
heeft zulke ruime handen
zo'n doortastend wiegelied
vouwt niemand zelfs de klaproos niet
er wiedt een wichel die alles ziet
onder onontdekte landen
want niemand zelfs de regen niet
heeft zulke kleine handen
-------------------------------------
uit: De man van vele manieren, 2008…
kastelen in de lucht
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 581 ik vertel je
over dromen
en wolkenstof
hoe de wind
geen woord verspilt
enkel stilte draagt
in groot vertrouwen
hoe dit laatste
mijn handen vouwt
wijzend naar het lichte tij
jij vraagt me dan
waar de zee begint
en voor ons uit
ligt slechts de waarheid
golven groot
de horentjes in het zand…
Luis Suarez
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 255 Je kunt Luis Suarez niet verwijten
Dat hij zijn tanden nooit heeft laten zien.
Het voetbal is behoorlijk masculien,
Het is dus zaak flink van je af te bijten.
Maar wat hij hoogstpersoonlijk ondervond:
Wie bijt is tevens de gebeten hond.…
Een beetje unfair!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 253 Al jaren “loop”ik bij, een fysiotherapeut
niet voor de lol, niet voor de leut
ik mag de man echt wel,
want anders was ik zo weg, echt wel!
Wat me verwondert en ook stoort
is dat, omdat het zo hoort
ik andere mensen ook doorstuur naar hem
gewoon omdat ik ‘m erg goed ken!
‘t bedrijf waarvan ik oedeemspul betrek
is dit jaar echt een beetje…
Zwemmer
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 760 je kleedt je uit en vouwt alles netjes op
golfen benaderend
zoals een gewond dier wordt benaderd
je ademt het scherpe van zout en meeuwengegil
de schaduw van de omhelzing is te zacht
om je los te kunnen laten op de wind
wat zingt hij,
een verleidende roep of kyrie?…
Staan
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 547 Slechts zijn
een ziel voor Uw Aanschijn :
hout,
dat z'n handen vouwt
en brandt
aan de binnenkant
want
U bent de zon, ik de plant.
U, de Bron, ik dorstig land.
U overwon, ik sta in brand.
U bent, en ik ?
ik aanbid.…
U bent nog net op tijd
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 349 Steeds verder
vouwt het lichaam zich
tot foetus
totdat het leven
stervend haar verlaat
ontvouwen wordt ze
weggedragen
en met gevouwen handen
nagestaard
die ooit mijn liefste
in zich droeg,
ze is voorbij
maar niet voorgoed
want ze ging vol vertrouwen;
genade bleek genoeg.…
wintertranen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 398 windstilte
en alles van het kleine leg je
op mijn wangen
de woorden
tot morgen, in het geweten
ze blijven
zoals aarde beweegt in
oogst
verdiept met handen
rond huid en
leven
en de zee
je fluistert haar warmte
waar mijn adem zich om golven
vouwt
ver weg van regen
en het seizoen dat mij nooit
heeft toebehoord…
De steilorige senior
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 34 De aarde schudt, het stervensuur
Van menigeen heeft vorm gekregen
Een wooncomplex, een klachtenregen
Verschuiving naar miniatuur
Problemen met een nieuw bestuur
Met samenwerking, nieuwe wegen
De aarde schudt, het stervensuur
Van menigeen heeft vorm gekregen
Waar is die ooit zo goede buur?
Het is hem naar het hoofd gestegen Veranderingen staan…
Origami
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 900 Uit verveling
vouwt hij vogels
in Japanse stijl
uit verlangen
bouwt hij luchtkastelen
die zo grimmig zijn
vervoering torsen
en tenslotte
laat hij vissen vliegen
van noord naar zuid
met papieren vinnen
op de straalstroom
en een toverfluit
de maan die blijft
onzichtbaar totdat
zijn geschreven zinnen
enkel origami zijn
en droef van…
Verlossing in de alchemie(?)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 141 Je vouwt je handen zacht samen
geboeid en gekneveld in een eeuwig amen
Je kijkt met betraande ogen door
de verregende ramen
De wind tekent striemen op de verweerde muur
op dit steenkoude uur van waakzaamheid
Je bent getekend door een christelijk stramien
Dan kies je liever geen kruisiging
aan een crucifix
maar een martelgang door de dierenriem…
van toen en nu
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 181 we zagen hoe een blind
vuur hem verbrijzelde
hoe de snelheid van zijn
vernietiging aan roofvogels
in duikvlucht evenaarde hoe
de vlammen en de dood als
vrienden dansten met elkaar
boven vouwt de lucht
zich open een baan
van licht valt op het
rusteloze graf van
de lange ijzeren slaap
we noemen je naam
weten wie je was…
Lieve Evy Elisa
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 176 En met de blik van een clowntje
Groet je de wereld
met je opgetrokken knuistje
Welkom in de wereld
Kleine Evy Elisa…
De mens is een vouwfiets
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 575 Om zich te beschermen
als hij zich bedreigd voelt
als hij alleen wil zijn
vouwt de mens zich ineen
Als de mens zich prettig voelt
klapt hij open
haalt zichzelf van de standaard
en rijdt volle kracht vooruit
Als men te hard rijdt
kan de rem gebruikt worden
De bel als communicatie
een gevoel dat men wil delen
De bel kan mensen ontvouwen…
Draagster
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 171 op drift langs paden
van een verlaten stadsplantsoen
doorprikt zij kil het zwervend gillen
van resten consumentenleven
in gedrukte schetterwoorden
met halfgeschoeide vuile handen
vouwt zij scherpe kerven
als sporen van berouw
voor kassabanden vol bederf
in zwaar gevulde plasticzakken
draagt zij ons nog vragend na
de lasten en de stank…
Wat ik doe
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 377 Anything you can do, i can do better,
iedereen kent toch wel deze tekst,
en al produceer ik geen enkele letter,
ik ben net zo goed als heel de rest.
People that thinks they are slimmer,
kom uit de droom, word wakker en kijk,
wat je ook denkt beter te kunnen,
het gaat om je eigen gelijk.
Dus when its à strange effect on me,
ik zeg…
Zeewindeke
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 934 In zwoel avondrood
vouwt zij open dicht
haar stem klinkt hees
wanneer zij tijd verleidt
naakt staat ze voor hem
vraagt verlegen naar ogen
om het nu te aanschouwen
als vertrouwen even ontspiegelt
terwijl pijn lagen schrijft
trekken golven haar terug
al dansend omarmt zij onder
een sinister blauwe lucht
lichtvoetig haar afscheid…
Verwachtingsvol
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 3.771 Het zachte schijnsel van de haard
bloost de wangen rozerood
ze wiegt zich in een schommelstoel
en vouwt de handen teder
om het wonder in haar schoot
ze heeft iets...een geheim
dat enkel door een vrouw
is te ervaren
ogen glanzen mysterieus
in glimlachend staren
ze lijkt gehuld in kopergloed
die vertedert en verblindt
voor mij als…
Bier is bitter
snelsonnet
3.0 met 12 stemmen 1.151 De biermagnaten hebben averij
Ze zijn de dupe van hun prijsafspraken
Die kun je in 't geheim natuurlijk maken
Maar nu brengt 't dood in de brouwerij
Dat wordt dus deze zomer stevig lappen
Ofwel in Second Life een biertje tappen…
Verwachtingsvol
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.033 Het zachte schijnsel van de haard
bloost haar wangen rozerood
ze wiegt zich in een schommelstoel
en vouwt de handen teder
om het wonder in d’r schoot
ze heeft iets...een geheim
dat enkel door een vrouw
is te ervaren
haar ogen glanzen mysterieus
in glimlachend staren
ze lijkt gehuld in kopergloed
die vertedert en verblindt
voor…
De vergeten steeg...
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 505 zonlicht probeert haar zonnestralen te doorklieven
op het stenen plavei van vergeten eenzaamheid
Langzaam verteren de stralen in het duister
De kloof verdwijnt in een mist van onzichtbaar verdriet
Een gedaante schuifelt zich een weg door de steeg
Ooit een mens met huis en haard, nu is er niemand die hem nog ziet
Ver weg van de beschaafde wereld…
Ontembaar is mijn Wad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 133 Het vuur vouwt kussens
in je ogen, geslachtsrijp
maar onvermogend daal je
af om de pijn te ontlopen
striemen die sprekend jouw taal
verslaan lijken op de duizend
doden die het zand hebben beschilderd
met kleuren die niet eens bestaan
toch drink ik van de rode wijn
die mijn Wad me heeft geschonken
en zal mijn pijn jouw innerlijk gaan
bevruchten…
Fantasie 2.0
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 57 Ik zie de wereld niet altijd
zoals ze hoort te zijn
ik zie de wereld met een tikje magie
en toch voel ik nog pijn
want de wereld is niet
alleen maar vrolijke zonnestralen
op je gezicht
de wereld is ook
donderbuien, want ze is ook weleens sip
ik zie de wereld zoals ik haar
het liefste zie
ik zie de wereld op haar best
met een tikje magie…
Wat ik zie...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 214 Strijd, oorlog en haat.
Liefde en dat wat goed gaat.
Dat is wat ik zie.…
Vervulling
poëzie
4.0 met 4 stemmen 576 Een stem roept drangvol met een nieuwe naam,
De tweede wereld breidt haar bloesemgouw
En, luchtig zwevend door 't omrankte raam,
Verliest de schim zich in het wenkend blauw.…