70 resultaten.
Kijken
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 485 Herfstdag voel me kijken
jouw donkere sneldrijvende wolken
ritselende dorre bladeren
gedreven in een hoek
het oude brood
-rest eten
geworpen in het vogel voederhuis
een brutale zwartgrijze kauw
komt vreten
en
de kleine roodborst bang
jouw zwiepende regen
wind en herfstnevel
vertroebeld mijn kijken.…
derde dag
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 146 hij zag meteen al dat het goed was
goddelijke conclusie over eigen werk
hij hoorde en zag zijn planten en dieren
de eeuwige kringloop van de schepping
teer lentegroen en juichend herfstgoud
parels van ochtenddauw in zonnezilver
dit stralende wonder van zijn natuur
elke herfstdag weer van vroeg tot laat
ik kijk zo graag naar dit alles…
derde dag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 hij zag meteen al dat het goed was
goddelijke conclusie over eigen werk
hij hoorde en zag zijn planten en dieren
de eeuwige kringloop van de schepping
teer lentegroen en juichend herfstgoud
parels van ochtenddauw in zonnezilver
dit stralende wonder van zijn natuur
elke herfstdag weer van vroeg tot laat
ik kijk zo graag naar dit alles…
Weemoed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 205 Strelen mijn ogen weemoedig
de laatste kleurrijke herfstdagen
tot de vergrijzing zal gaan winnen.…
De seizoenpatronen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 162 volle herfstkleuren
het zomers scherp contrast
lengt en mengt zich
met de donkere aardetinten
licht rafelt
in een overgang
van vele meters lang
en zoekt naar
de seizoenpatronen
het oogsten is al aan de gang
in kerk en concert
speelt orgel eindelijk
weer de boventoon
bromt in lage regionen
hoever de schaduw van de
laatste herfstdag…
Maagdelijk wit
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 624 bellen rinkelen
zilver twinkelen
valt de sneeuw
in een donkere nacht
bekleedt de zwarte aarde
als een deken zo zacht
Snijden ijsbloemen
hun weg door het raam
bij het ontwaken
zucht de adem kilte
hoor het ruizen van wind
tegen de doodse stilte
Kijk naar buiten
zie het maagdelijk festijn
fantasieën spelen
tussen witte vlokken
na de herfstdagen…
Een milde herfstdag
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 487 Een milde herfstdag, vol van vogels
die hier nog niet vertrokken zijn;
het water rimpelt onder zonlicht
en kinderen juichen om het geel
dat wel in duizendvoud wil vallen
rondom hun vele, kleine voeten.…
Morgendauw
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 108 op een middagwandeling
de bomen kleurig
van groen naar geel en rood
het was een boeiend gezicht
in het zonlicht kilometers lang
en toen het avond werd
bood de zon haar ondergang
in prachtig avondrood
een late merel onderbrak de rust
met een riedel die ze in herhaling floot
een nevelsliert droeg opnieuw de stilte
heb ik de mooie herfstdag…
herfstdag in zomer
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 435 halfdroog
bladgefluister
in ’t circus van wind
ligt stof
op kamergroen
van weken
vogels tekenen grijze nevel
ik drink jouw mond
smaak onze slaap
en dag dwaalt bijna wankelend
aan ons voorbij
wij houden onze vingers gekruist
en hebben de wereld, stilletjes gevouwen
aan de kant gelegd.
sunset 27-07-2007…
Zomerse herfstdag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 187 De zon glinstert op de kabbelende watergolfjes
en de geuren van het hooi doen de herinneringen
aan vroeger weer naar boven komen.
Wat een boeket van kleuren op de achtergrond
waar de bladeren toch met een zekere regelmaat
loslaten en dwarrelen in de zonnestralen om
even daarna te gaan liggen, zonder verweer.
Hoe mooi kan de herfst zijn, maar…
Eerste Herfstdag
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 88 nooit gaat het opeens
eerder waren er al
tekenen te zien
paddenstoelen, veel in tal
op rottende resten
elfenbankjes sieren boomstronken
de geur is kruidiger
hertenhoefjes haasten zich
naar beschuttende struiken
steeds meer bladeren
op het smalle bospad
waar mijn voeten treden…
Parijse herfstdag
poëzie
4.0 met 1 stemmen 524 Ik heb de weemoed van uw stad verstaan.
Een stad vol vreugde, zeiden zij die nooit
Geneugten weten dan het vlees ontplooit,
Vol zoete tastbaarheid en weken waan.
Maar in uw parken geurde uit iedre laan
't Verleden: grootser tuin, voorlang gerooid;
En iedre lijst die strekt of rijst of glooit
Aan uw paleizen, hing de erinnring aan.…
Een grauwe herfstdag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 485 gedreven door wind en motregen
ploeterend over heuvels, door weilanden, modder en plassen
wandelend langs troosteloze lege café terrassen
toch een glimlach op mijn gelaat gekregen
fascinerende aanblik van bossen met kale bomen
alleen in de toppen nog wat bladerkleur te ontwaren
kraaien huizen er met tientallen paren
zon lijkt er toch even…
Spinsel op een herfstdag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 123 Van Tarot trok ik de toren.
'k Wist niet eens dat ik een toren had gebouwd,
laat staan dat hij ingestort is.
Zo onwetend.
Ik zal een nieuwe toren bouwen
desnoods op strand met zandkastelen,
hoe die dan bij vloed weer instorten, één worden zal
met dat waar alle gedachten vandaan,
en hoe elke gedachte opnieuw een bouwsteen,
edelsteen, misschien…
LATE HERFSTDAGEN
hartenkreet
3.0 met 34 stemmen 485 Mist-grijze herfstige dagen
mensen mistroostig en moe
rukwinden en onweersvlagen
en ‘t avondduister te vroeg
Nevel sluiert over stoppelvelden
Krassende kraaien in de lucht
die ‘t einde seizoen melden
in een circulerende vlucht
stoep en paden schoongeveegd
opgehoopte blaren rotten in de goot
de natuur heeft zich ontkleed
en…
DONKERSTE HERFSTDAGEN
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 139 In de donkerste herfstdagen
met miezerige regenvlagen
liggen landerijen verdronken
onder een hemel van loodgrijs
en zwart van kauwen gekrijs
als zij hun brood hebben gevonden
’s middags een bleke zonnestraal
dringt door het keukenraam
herfstanemonen hangen in stervenspijn
langs het drassige gazongras
staat een grote waterplas
Die…
Rond Oktober
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Gekneveld stuifzand wringt
de jongste vloed uit het zwierige duin
stormachtige buien knijpen traag
het oude, zwakke licht uit de dagen
de eeuwige branding verslindt gulzig
vermaalt smeulende zomersporen tot schuim
een eindeloze en gapende leegte vult
de uit schemer opgetrokken herfstdagen
alles wat stranden steeds stempelt
sterft gestadig…
Lichtloos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 841 In de late herfstdag kiemt een licht
als heldere vlam uit veraste dromen
wiens wensen nooit zijn uitgekomen
doch nu weer beelden voor het zicht
Het schijnsel doet de zomer stromen
in een broze glimlach op ’t gezicht
waar de moederloosheid is gezwicht
daar haar verwachting uit zal komen
Het gaf haar warmte, voor heel even
heeft ze stil in…
Stille revolte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 192 Wereldbeeld aan flarden
Een gure herfstdag
Eenzijdig de gedateerde riten
Generaties in voortdurend gevecht
De verhouding verhardde
Verlies van gezag
De pers incluis muskieten
Voorlopig de wacht aangezegd
Positie die benarde
Een wrange lach
Bereid tot bloed vergieten
Onoverbrugbare kloof in recht
De oude verwarde
Jongere die zag…
Kijkduin
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 747 er ligt een oude bunker onder ’t zand
men zegt: hij is vervallen en verlaten
toch hoorde ik er iemand zachtjes praten
die herfstdag, er was niemand op het strand
er ging een steen opzij, er kwam een hand
en even later zag ik twee soldaten
ze oogden traag, hun ogen leken gaten
ze klommen over de betonnen rand
er huizen schuwe spoken in dit…
Herfst
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 665 Dat is pas een heerlijk leven en zo vergeet je
deze koude herfstdag even.…
Een mooie herfstdag die vertedert
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 357 Een mooie herfstdag die vertedert,
die ineens weer het hart van het kind doet ontwaken
omdat er zon is, omdat de geuren van de herfst
niet enkel vergetelheid oproepen, maar ook
blije herinnering aan warmte, aan herkenning
van de vreugde die ik straks zag in de straat
toen een man een vrouw omhelsde en zij
juichte tot iedereen het kon horen.…
SONNET 28
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 257 Droomde dat ik op een warme herfstdag
naakt wegdreef op een sterk beschermend blad
twee nachten of zij mij als kind bezat
rond haar gelaat voltrok zich een glimlach
als een geboortemoeder droeg zij mij
zachtjes wiegend in veilige armen
geheel met liefde wist te verwarmen
oorspronkelijk bloeit zij alleen in mei
besefte wel dat het een droom…
Waarom...?
hartenkreet
4.0 met 102 stemmen 6.226 het was misschien
een warme herfstdag,
dat jouw vlinders
ineens overleden,
en jij je zomaar overgaf
aan hun sterfdag....
Het leek wel
één groot schimmenspel,
en dat onze liefde alleen maar
in mijn hoofd bestond...
en toch voelde deze liefde
heel naturel,
waarom heb je mijn hart
toch zo verwond....?…
Kerkhof
gedicht
2.0 met 57 stemmen 25.736 Een herfstdag tegen Allerzielen,
het was niet anders dan het was
de zon, de bladeren die vielen,
het hek, de zerken en het gras.
Ik had een tijdje rondgezworven
voor ik haar graf gevonden had,
want er wordt toch nog meer gestorven
dan je zou denken in zo'n stad.…
Wandeling
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 158 Wandelen met jou is het einde
weer naar het begin brengen
de deuren eindelijk weer open
een heldere horizon tegemoet
praten over kwaliteit van leven
wat zo heerlijk is
op een Noordzee strand
tijdens een regenachtige herfstdag
terwijl wij maar
geen afscheid kunnen nemen
nog eens terug gaan naar toen
we in bomen konden klimmen…
De Hand van het verleden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 130 het was een zonnige herfstdag
de lange schaduw liep voor me uit
naar mijn oude woonstek
daar kwam ik het verleden tegen
stond leunend tegen ’t verroeste hek
hier schoof een oude grens
mijn tijd vooruit naar nieuwe wegen
met een zucht liet ik met weemoed los
dat wij nog samen waren
voelde oude pijn
van zijn gebroken snaren in zijn hoofd…
bloemen groeiend uit vergetelheid
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 812 ik heb op wolken gelopen
mijn lichaam in de zon
sterren voor het grijpen
geluk dat niet op kon
je gaf me lente met
de smaak van eeuwigheid
er bloeiden bloemen
groeiend uit vergetelheid
we zomerden in warmte
met lange dagen zon
donker koelde onze huid
verliefde krekels zongen luid
we deelden in de oogst
van bontgekleurde herfstdagen…
Verzoening
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 390 Wat vreemdheid is kan wel een herfstdag leren.
Onrust, onvrede, misverstaan en onmin,
alles wentelt weer en draait maar verder.
Toch is er ook de kleine verzoening, met
zichzelf en met het leven. Vrede.…
Hopeloos en broos?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 108 zwaar, als mens tussen de planeten,
naast de schepping van een wereld, liefst zonder
buit, anders afhankelijk zonder toegevoegde waarde,
onder mijn huid wonen de sterren en planeten, beleef
mijn tijdloze zin in dat ene woord, neemt bezit van
alles wat levend is en wat de liefde voor mij bewaarde,
zo surfend over de goudverf van een herfstdag…