Netgedichten

netgedicht (nr. 22.653):

Een mooie herfstdag die vertedert

Een mooie herfstdag die vertedert,
die ineens weer het hart van het kind doet ontwaken
omdat er zon is, omdat de geuren van de herfst
niet enkel vergetelheid oproepen, maar ook

blije herinnering aan warmte, aan herkenning
van de vreugde die ik straks zag in de straat
toen een man een vrouw omhelsde en zij
juichte tot iedereen het kon horen.

Is er dan toch iets van heimwee dat niet
enkel pijn is, maar dat ook zalft en geneest?
Is de herfst al in de verte aan 't kijken

naar het nieuwe begin, zoals de scheuten
nu al onder de dorre bladeren groeien?
Wie weet, ik zal vanavond zingen.