Alle inzendingen over Naar eigen inzicht

hoe langer ik in de spiegel kijk valt het me steeds meer op dat je me toelacht het overtuigende gevoel dat warmte schept geeft mij 'n andere kijk dan ik voor ogen heb gehad totdat ik hervond wat ik eerder verloor *…

hier ben ik weer terug van weggeweest was spelend op zoek naar een andere sfeer bad mijn muze opnieuw kleur te bekennen of op zijn minst rijmloze ingevingen zo te schikken dat ik mijn inborst mocht herkennen de bloesem was niet inferieur; van mindere kwaliteit maar het zaad bleef ik zelf het heeft niet tot…

soms is mijn wereld zo groot dat het geringe genoeg blijkt zoals leegte mateloos ruim kan zijn in verlatenheid daarom besproei ik het uitzicht vaak met stilte…

mijn ezel is van hout opgerekt tot ooghoogte wel zittend immers staande ziet men over het naakte linnen doek herkent men niet de eigen droogte om blinde vlekken te kunnen verven spiegelt men zich aan een wit vlak in deze ootmoedige pose kan men enkel inzicht uit schaduwrijke vergezichten verwerven ze huizen namelijk onder eigen…

mijn vriend de tijd is mild hij slaat zijn ogen op als ik dat wil loopt met mij door de dag in mijn vertraagde tempo klagen daarover doet hij niet hij wacht geduldig als ik hem herinner aan of treuzel bij verloren uren gegeven als ze zijn hij telt voor mij de dagen één voor één legt zich tenslotte neer bij het onbekende maar blijft…

Waarover wij spreken: over mijn integriteit, van dode dingen die niet bewegen, en waarom wij eens moeten sterven We kijken door deuropeningen, beschouwen nieuwe luchten en verklaren die de onze We spreken niet over onze beperkingen, dat zou onnozel zijn en onze zelfverklaarde wijsheid te kort doen We spreken over jou, over…

nog steeds zie ik omhoog, iedere avond weer daar in het oneindige ligt het antwoord dat zegt; alleen ik weet meer heb mij daar mee verzoend het is goed vaak de vraag te stellen; wie ben Ik dan keer op keer inzicht omvatten is niet te tellen zo duidt de atmosfeer jij bent, doch als een voorbijtrekkende pauwenveer…

de boom vertelde over zijn geringde jaren hij kon zonder woorden mijn ongeduld verklaren…

het is niet zo dat ik alles beter weet wel lijkt het nu en dan een rijkdom als ik mijn schaduw kant vergeet…

We reden een uur lang door het doolhof van de Botlek, langs kokende ketels, hoge hijskranen en donkere sissende pijpen. En ergens, tussen al dat grauwe grijs zagen we een kleine ronde buis flonkeren die op ons netvlies bleef branden en niet verdween. Opeens schoot het door me heen: de Botlek is ons zenuwstelsel en die rode buis…

Inzicht zorgt er voor Dat je vrijer kunt leven. Niet uitstellen er voor gaan En je wens niet opgeven. Baan je baan.…

het elkaar leren te verdragen in ons anders zijn is niet alleen van nu maar tijdeloze opgaaf het betekent niet elk gedrag te accepteren respect veronderstelt inzicht in wat elkaar aangedaan wordt angst en haat zijn verwoestende manipulerende raadgevers zij vreten onze zielen op verscheuren mensenharten…

is ook je beperkingen kennen die aanvaarden omdat je niet de oorzaak bent van jezelf lichamelijk en geestelijk ben je afhankelijk van anderen doe wat lichaam en ziel ten goede komt heb beide lief hecht belang aan positieve inspirerende contacten die het beste van jou naar boven brengen…

Besef je wel het grote voordeel als jij mij ziet dat genoegen heb ik niet misschien zie ik het verkeerd maar mijn zelfbeeld vermoed ik alleen in een spiegel dus jouw inzicht heb ik nodig want dat van mij is gelimiteerd…

soms zie ik even wie ik mogelijk kan zijn genezing in zicht…

Het jonge meisje keek haar ogen uit Ze was pas zestien, maar in zijn gezin - Daar voelde ze zich thuis als zeemeermin Hoe warm de tropen in zijn bruine huid Jasmijn en zilt spontaan en grif vermengd Er kwam een telg met orchideeënbloed Vol huidhonger het leven tegemoet Van passie en van dankbaarheid doordrenkt Gezinsgeluk en minnaars, hand…

Ik slenter, er valt een inzicht voor mijn voeten – ik draai er omheen.…

De inzichten in mijn aantekenboekje zijn raadsels geworden, ik herinner me de mistige gedachte van vandaag al eens eerder gehad te hebben maar helderder, een openbaring die ik meteen opgeschreven heb en om haar opnieuw te vangen ben ik al uren aan het wandelen snuffelend naar een spoor loop ik langs de nissenhut van Het Noorderlicht…

Er is een stil gevoel Van opengaan Van inzicht Wat verloren leek te zijn gegaan. Naar binnen kijkt het in vragen In een weten wat verder gaat Dan in een nu.…

ik was even weg en huisde elders niet dat ik mezelf kwijt was maar vertoefde nabij kwelders en schorren kreken en blauwe luchten en zocht mezelf en terwijl ik dat zeg zag ik velden vol uien, neen, zij waren nog ver van een dreigend verdorren wel deed de lucht mij drukkend zuchten ik zocht mezelf, op zoek naar mijn middelpunt wilde het…

Inzicht in jezelf geeft ook inzicht in anderen Anderen blijven een gesloten boek zolang je wegloopt voor wat er zich in jou afspeelt…

Men denkt te dichten maar ontspoort in het uitzicht van een prozaïst. Als dat eens doordrong tot de schrijvende breinen van een dichterssite...…

een tijdje geleden las ik een bijzonder boek nu bekijk ik de wereld vanuit een andere hoek het bevat een paar inzichten en door ze na te leven kun je 't hedendaagse bestaan heel anders gaan beleven het is echt niet zo moeilijk maar ben wel consequent zo maak je kennis met wie je in werkelijkheid bent het is fantastisch te ontdekken…

zo nu en dan een glimp zien van hoe leven oorspronkelijk bedoeld is een flits in een toekomst van samenleven in vertrouwen delen in gerechtigheid ---------------------------------------------------- uitde gedichtenbundel "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer www.aukjewijmagedichten.nl…

Een schijnsel van licht doorkruist mijn donker geweten ik voel pijn en toch ook verlichting het tintelt door al mijn aderen heen vergiffenis is mogelijk maar de makkelijkste weg kies ik niet graag ik wil vechten voor elk stukje eigen geluk en de blijdschap zal groot zijn wanneer ik iets geven kan vanuit de zwarte hel waarin ik leefde…

verhaal niet langer eindeloze beloftes die tot een zinloos manuscript worden geweven geboren uit een web van leugens waar spindraden als gesponnen zilver en goud worden geklost tot een bobijntje van levensgaren waarvan ik hopeloos truien brei voor het kille hart Hartendame2…

het werkelijke licht is lichter dan wat de mens ziet het licht in de open ruimte waar de vrede heerst het lokt in eenzame stralen maar verschijnt niet in ogen het gezicht is zwak het pakt niet uit schud het uit haar harnas niet meer afwenden laat het musiceren in je gelaat meer inzicht verbetert de wereld…

Dat Licht is heel bijzonder Want dat betekent: INZICHT!…

de koeien langs de weg liggen rustig te verteren wat er nog te wachten staat herkauwen kalm van maag tot maag overleverde verhalen opkomsten en rampen een zichzelf blijven herhalen bedaarde ogen ongericht zien in waar ondergaan om draait wimpers luiken dit verdiepte zicht terwijl zo nu en dan een harde staart een glanzende blauwe…

Wat mag vandaag nog zonde heten? Mijn vader luisterde niet, mijn moeder wou niet weten. Zo leerde ik verdringen en vergeten. Nu ik steeds meer van mij in jou herken, jaar na jaar steeds moedelozer geworden ben, het krachtig NEE verloren ben en vruchteloos aandacht vroeg voor hen weet ik: deze wereld is voor mij te hard, want zelfs de blikken…