Alle inzendingen over je hoofd buigen

Buig je hoofd. Kijk me aan als ik je met een natte dweil in het gezicht sla. Je denkt dat je een prinses bent een prins zal je komen halen maar alle prinsen op paarden die jou komen halen zullen zijn als ik. ---------------------------------------------------------- uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.…

zwarte wolken boven hoofden die buigen en barsten water geselt ziel overhoop…

nooit wilde ik buigen maar schaduw rondde al onder de last mijn schouders ik die altijd hoog op tornde tegen de strakste wind elementen trotseerde met fier geheven hoofd in de trots van mijn jaren ben verstrikt geraakt op stikken na sterft de tijd die mijn bestaan nog mogelijk maakt…

Huilend, moe gestreden, buig ik uiteindelijk mijn hoofd, en leg me neer bij dat niet kan, waarin in altijd heb geloofd.....…

hij weet maar al te goed hoe hij haar hoofd kan buigen hoe hij haar houden kan onder zijn hand en als geen ander kan hij haar bespelen en al haar snaren raken tot de rand van van wat zij trillend nog van hem kan velen buiten elke rede van ‘t verstand geeft zij zich over, laat zich gaan hij is haar heer en ook haar meester dichtbij en mijlenver…

Een man ergens op de Azoren Die draagt zijn hoofd achterstevoren Al is 't niet bekend Wat 'r is met die vent 't Probleem zit wel tussen de oren…

wat je voor jezelf al lang had betracht dan nog weten dat wat je voelt meer is dan in je hoofd…

uitgehold staat hij te sterven staande zoals het kennelijk hoort verwoest door vele jaren nooit boog hij het koppig hoofd…

Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan en wist ik het zeker, mijn vuisten gebald. Nu ben ik moe, op van de slaap en ga ik terug in bed met mijn twijfels.…

Ook al heb ik je nummer gewist en je spullen weggegooid alles wat van jou is, blijft in mijn hoofd.…

Denk nu niet dat wat ik hier neerpen voor jou is bedoeld Ik pen hier niks neer voor jou, of voor jou of voor jou Sterker nog: ik pen hier zelfs niet eens wat neer voor mijn vijfde vrouw kun je nagaan.…

Trots zing je oude liedjes, die bleven zitten in je hoofd. Als een oude grammofoon, blijf je hangen keer op keer. En als je weer iets is ontvallen, sterf je steeds een beetje meer. Er komt beslist een dag, dan zijn de boekenkasten leeg. Is alles toch vergeten, waar je ooit voor hebt geleefd.…

Shoppen in de winkelstraat Van het nieuwe kalifaat Is niet zo hemels als beloofd Zonder handen Zonder hoofd.…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd.…

Waar vreugde alom heerst Wreekt de dood zijn grieven Om dan uit het niets toe te slaan Meedogenloos ongeremd vals En wee hen die geliefd zijn Daar richt zijn venijn zich op Mokkend telt hij de slachtoffers En bereidt zich voor op het volgende Droefheid gehuld in grauwsluier Verslagen buigen wij het hoofd…

ik raak ze niet aan laat hen maar gaan vlucht voordat hun emoties mij overspoelen heb me afgesloten voor lucht uit de goten geen vragende blikken die in gevoelens stikken zonder te slikken ben een schim die niemand meer ziet eiland in een zee van verdriet het geven is op de bronnen verdroogd buig langzaam mijn moede hoofd…

zoveel meer zie ik boven het maaiveld met mijn hoofd dan in zand gestoken boven alles uit niet klein te krijgen steek ik steeds daarom mijn kruin de rug recht ik met groeiende wil bij iedere maaislag die mij steeds treft waar anderen hoofs de koppen buigen ben ik zo van jut de altijd gemaaide kop…

verbeelding zin in regels op de stoep fieten wij beter en buig O mens buig nog even de datum inzicht richting proza…

zit en buig het hoofd in de donkere spiegel van de piano je krijgt geen kussen voor ik je het huis uitdrijf ik ben verlaten gloednieuw brengt dat ding toch maar duizend euro op en wat geeft de gek witte haren - in het duister achter het raam recht overeind - sonatine 100 ligt op de pianoklep half ingestudeerd…

lentelicht springt uitbundig met aan haar voeten de kansen die ik zou wegen, uitvergroot en wetend dat waarheid het hoofd zal buigen jouw geloof in mij, als stenen vuisten die woorden bewaren jonge veldbloemen achterlaten onder de bast van een volle zee en uit trage bomen zou het zout de boodschapper brengen met in zijn hoofd…

blootgelegd en barrevoets naakte dwaling over landerijen waar een kei botst, een stronk hinkt commando’s buigen letterlijk je hoofd vanaf hier stapel ik een rots op rozen breek ik hout uit bitter water vangt een vis de tol van zeven vruchten poppenkop naast scalpel papier, steen en schaar…

Ik buig het hoofd tast aan het blad en stil het ruisen tussen lente en ingehouden winterjaren. Zoals de zomer zachtjes waait leg ik mijn handen om de dagen en later zo ver van je geboorte af.…

Ik buig voor je Ray Ik buig voor je schoonheid Ray Buig Ray buig! Regenboog Ray! Je kleuren schijnen dwars door me heen. Je raakt me je slaat me finaal in de grond met je kosmische straal Ray.…

Woorden rekken zich door mijn ribben heen, zinnen buigen zich over mijn romp, bewegend naar de overkant, liggen gedichten reeds te wachten, onbeweeglijk in mijn mond. mijn hoofd wacht enkel nog op mijn linkerhand, beheerst schrijf ik verder… zichtbaar voor mij alleen, adem ik vel over been.…

ik het hoofd…

Bladeren en kreupelhout dekken het grafje dat hij vormde met zwart zand want - zo vindt mijn kleine kerel- de uit het nest gevallen merel had het koud en hadden wij z’n zusje niet ook met aarde toegedekt toen de dood het jonge leven zwarte vleugels had gegeven ik buig het hoofd diep in verdriet en hoor mijn eigen tranen huilen…

diep mijn hoofd voor zijn schoonheid vertel dat hij altijd al een zonnelied was, zelfs in eigen roerloosheid (voor jou)…

stil bidden is een must kaarsrecht aan tafel zonder het hoofd te buigen vork of lepel verticaal omhoog en omlaag bewegen mond open en op goed geluk horizontaal naar binnen mikken mond dicht en slikken slobberen mag alleen met soep bij het snijden met een tafelmes is alles toegestaan behalve spreken dat mogen prinsessen niet…

De kokospalmen buigen nu de starre wind het grijnzend hoofd opsteekt en laatste scherven zon vergruisd. In zilverdraden stortbui leegt een wolkgeworden spin het gruwelstaltig lijf. Het okeren kind zenkt het verstrikte gelaat een laatste maal naar de schokkend rivier.…

Ik leg wel bloemen op je graf als je dood bent, overleden bij leven wil ik geen contact meer omdat we elkaar niet liggen met die realisitische woorden ‘omdat we elkaar niet lagen’ leg ik het mooiste boeket neer en buig mijn hoofd diep voorover en mocht je worden gecremeerd dan koop ik verse rode rozen pluk honderden rozenblaadjes die…