67 resultaten.
Denken
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 632 Grijs
denken
aan het water
en wilgen treuren
geel
De verre wind
vangt
hoge toppen
Voeten
pletten
eikenfruit
Het lage licht
grijpt
met tentakels
spinnemaaksels
vast
Het dorre
notenbomenblad
kwispelt
en overstemt
steeds meer
de mijmeringen
in m’n hoofd
van zomeravond-
zijn
De herfst
zit in de lucht
en loutert
zwoel…
Tegendraads gaan
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 ik heb me
mijn hele leven
al bezeerd aan
prikkeldraad
ik wist dat
het er was en
mij een slechte
uitdaging gaf
ik kon het
nooit weerstaan
moest altijd weer
tegendraads gaan
halen en
schrammen waren
legio er was altijd
een bloeder in de regio
nooit is mij
een pad onthuld
zonder die vreselijk
scherpe tentakels
ik banjerde…
Water
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 103 De schaduw op de muur
vreet aan haar lichaam, haar hoofd
hij slaat zijn tentakels uit, trekt ze dan weer terug
het zweet staat op haar voorhoofd
is het angst of de alom verzengende warmte
ze schreeuwt om water, water, water
dan zwijgt zij
slaat het aangerukte glas maar om
ze heeft er geen druppel van gedronken
maar als de klok aangeeft…
die reiken naar mijn geest
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.616 ik rammel aan de tralies
maar alles lijkt vergeefs
jou voel ik in me groeien
onwaakt word ik een beest
sluimerend voel ik tentakels
die reiken naar mijn geest
jij opent de gebieden waar
ik nog nimmer ben geweest
door jou voel ik de muren
die ik zelf heb gebouwd
jij doet me beseffen dat
ik weer van iemand houd
maak me maar wakker…
LAIS CCCIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 Opdoemend bevrijding der luchten ziet
de nacht, waarin 'k mij boven zee en land
verheffen kan, jou strelen met dit lied
van git dat in jouw kamer klatert en vlamt
en doeken zet in lichterlaaie, zand
van rotsen maakt, van tongen tentakels
met de kleefgreep van ware verzinsels
die mij gaar binden als sliert op een spoel.…
Rouwend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Raak me niet aan, ik sla
vuur uit mijn onvergoten tranen
om de tentakels in mijn buik
ik verschroei elke hand
(ook de mijne)
Raak me niet aan, mijn huid
staat strak om de oude wonden
gehard tot een schurend harnas
tegen wat niemand mag doen
(en toch is gebeurd)
Raak me niet aan, mijn buik
verdraagt geen enkele druk
op het weivlies om…
Huwelijk 1
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.821 Tentakels van slijm,
van nat, gepland gerief,
de druk van schaar,
het schokkend soppen.
Je geur.
Verlept,
maar trok eens aan in oude dagen.
Was ik elders binnen gegaan,
lag andere baard aan mij te knagen.
Ik snap niets van dit,
van jou.
Van onze dwang, plicht, plicht,drang.…
lente in een handvol pillen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 501 wat als de rolstoel
niet meer draait in
een kamer vol obstakels
als de koorts
weer naar je graait met
zijn vlammende tentakels
wat als de pijn
steeds twijfels zaait over
het nut om zo te leven
dan huil je in
je bed slechts toegedekt
met wensen en verlangens
en worstelt iedere dag
om de molenstenen om je nek
als bordjes te verhangen…
Spookschepen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 160 Spookschepen doemen dreigend op
hun lokroep als vergane glorie
de touwladders die ze toewerpen
als moeilijk te negeren tentakels
As van verbrande schepen
verstrooid op het water
vormt een macaber spoor
naar een onbekend zwart gat
In het duister
klinkt het ruisen
van het wilde water
Het diepste wezen van de vis
is zoeken naar stil…
Angst
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 623 Je vlucht in een waas vol paniek
als je door een slingerende tentakel
omlaag wordt getrokken
In de stank.
De aarde proeft
tegelijkertijd
slikt klauwt
en verdrinkt
je in verdriet
Zwart.…
en God nog uit zijn eigen bijbel las
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.088 ik zie het na de lach
woorden kabbelen zacht
betekenisloos om niet te storen
nietszeggend gaat hun ruis verloren
kijk maar de mensen aan
hun ogen spelen handen
voel armen om me heen
niets hecht zich aan ijs en steen
alleen zijn op de vlakte
verdwijnen uit dit leeg bestaan
geen tentakels die je grijpen
die raken om zichzelf te verrijken…
Keizer Nuons Witte Wieven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 537 walzen
en draaien dag na dag
Hoog verheven
hunne silhouetten
ze maken korte metten
slaan alles in de wind
ze trotseren
hoog vanuit hun torens
de koeien met hun horens
en heersen eensgezind
Fier hun tailles
staan ze door te draaien
en denken te verfraaien
het grondtapijt van groen
Keizer Nuons
wittige mirakels
snel slaan ze hun tentakels…
Zog
gedicht
2.0 met 2 stemmen 4.950 Was ik een zeedier geweest met meer dan
zeven tentakels, ik had zonder bedenken
het stof van ze afgewaaierd zodat ze
konden ademen. Maar ik moest het redden met enkel
één hart wat hersens en deze twee handen.
Ik heb ze gekoesterd gevoederd gevoed met
gedachten aan later, maar iets in ze wilde niet
groeien, is lummelig misgegaan.…
ONS GELUK...
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 980 Zij zijn het, die in de tentakels van mijn geheugen blijven hangen.
Toevallig?...wie weet ..
Ik weet, dus ik ben.
Nee, jij bent !
Jij bent mijn muse, mijn bron, mijn kleurenpalet, waar ik kleurtje na kleurtje van steel en gebruik zoals het mijn eigen creatie zou kunnen zijn.
Zie jij mij als jouw wit en onaangeraakt canvas?…
Winternachten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 431 Kufr in ons land is
Een vrijheid die ik koester
Tentakels in de wereld
Grijpen om zich heen
Na de fatwa
Over Rushdie uitgesproken
Vraagt menigeen zich af:
'Zijn harten bevroren
Of hard als steen?…
dodemansduim
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 485 het ziet er niet uit
stel je ziet hem
of haar in aquaria
je schrikt je een ongeluk
vraagt wie ligt te sneven
zie dit laatste teken van leven
die vishouder ging zeker stuk
drukkend op zijn duimdiploma
neem een bundel zakken
ieder met acht kamers
die het allemaal apart doen
in en uit één eigen zakgaatje
omringd door acht tentakels
om…
bewegende aarde
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 154 hoe mijn stap ook kwijnt
in wallen aarde opgeworpen
door ijdele hoop zijn de dagen
korter dan de golven die de bodem
doen bewegen, niets is mijn vlucht nog waard
nu tentakels van vluchtig gas mij omarmen
me beklemmen tot mijn dood zich waardevol
laat omhelzen, mineurs en valkeniers hoed
u voor dit spel, het breekbare wordt
heldhaftig…
gisteren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 40 ongemarkeerde havens
en ligt het hart aan bakboordzijde
te wachten op de schermutselingen
met de piraterij uit sprookjesboeken
in het bijzijn van een blije geest
dan zij, mijn bevaren en tot
wel bevonden schip dat al
jaren mijn haven vindt, waarom
deze averij die klaarblijkelijk
mijn kust hervindt met
het zoeklicht dat verder
reikt dan de tentakels…
Fundament?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 156 slaap maar door in mijn gerijpte vrucht,
droom je los uit de tentakels van het mos,
anker je gevoelens waarin je zeker staat
laat je kristallen zaad
nippen van het licht,
kiemend in het fundament
van een eeuwenoud gedicht.…
ontkomen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 131 binnen
omheiningen
schrikdraad
en hekken
daar is het
waar de afbraak
van vergezichten
zijn grimmige
tentakels uitsteekt
daar huist wildernis
licht en ruimte kunnen
slechts ademen
in de geplaveide
dromen van een man
die met trage tred
de schaduw zoekt
onder een eeuwenoude
mashatu boom
stampende snuivende
gnoes…
Dolly
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 564 Een boom , om het even eik of weke waaiboom
voeten in de grond , kil verdronken of dor gestraald
woekeren , onbewust kleven aan rotting en einde
niets te doen dan staan en ondergaan
De oceaan , willoos onder het gescheur van warm en koud
verlangen naar de maan en sterven op het strand
kieuw en vin , tentakel en schub , koraal en wier
fluim…
Alles stroomt,
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 41 Schaduwen, begraven onder
het natte mos, woelen als
tentakels tussen wortels,
hongerig naar voedsel wat
de laatste zomer bracht
roerloos drapeert de mist
zijn vitrage over de velden
ganzen strekken hun poten
in de vloeibare lucht, de ziel
van het seizoen blijft achter,
ingebed in veren van de
overwinteraars, waarvan al
velen zijn…
de lichtkracht van een ster
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 76 Toen Andromeda werd geofferd
Wreef Keros zich in zijn tentakels
En gluurde hij door de caleidoscoop
Toen de maagd was vastgeketend
En het verblinde monster zich verlekkerde
Kronkelde het gruwzame lot naderbij
Toen de wanhoop bezit nam van de prinses
En alleen schaarse sieraden haar lijf bedekten
Vielen Perseus en Pegasus uit de hemel…
Vergane weelde
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 893 Krampachtig speel ik nog onder haar rok
In het begin was zij een sidderend standbeeld,
de laatste storm die mij omhelsde
met tentakels van tropenwind.…
Als Jakob uit zijn schelp kruipt
gedicht
2.0 met 178 stemmen 24.064 ‘Ik tentakel je wel op.
Nu ben je mijn mantel en mijn kraai, jij babbelaar
maar verliefd zijn en gelijkertijd ook koken – neen.’
Ik: ‘Groot veulen knikte goedendag naar de trein daar
tussen Luik en Leuven. Nar op een beer. Wolkengloed
als goud op blauw. Vuurbal, maar voor webcamkinderen
nergens hout.…
Oude demonen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 152 Toch kwamen de oude demonen terug
en hadden ze ineens betere tentakels,
je had niets meer aan Wodan of Lugh,
de doodskopvlinder wuifde voorgoed
alles weg, alle mirakels.…
Tezeer verleden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 128 Zielige tentakels van een ontzielde spin.
Geen familie van de wolfsspin.
Eerder van een iel schrijvertje.
Maar ik schrijf toch!, verzet ik mij toch nog.
Over wat allang voorbij is!, knal je eruit.
Een wereldreis? Of een dagje Urk, stokvis,
maar kom in godsnaam tot leven!..…
Antwoord van duizendvoudige pijnen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 727 Scheur mij het vlees van de schedel
met jouw alruinen tentakels.
Looi me de huid met je granieten nagels.
Breek mijn skelet uit de hengels,
als in een eeuwig blijspel van waanzin.
Of geef me het genadeschot
en vul mijn omhullende buidel
met alle lavastenen
uit de vuurberg van oneindige bezwaarlijkheden.…
Mijn Omgeving
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 416 Je strekt je tentakels achterwaarts
en ver voor mij uit,
voorbij mijn bestaan en
al het andere.
Alles wat gebeurt is deel van jou.
Niets ontsnapt aan je aandacht en
geen wetenschap laat jou ongemoeid;
veel dimensies van ruimte, tijd en zijn
houd je nog verborgen.…
droge voeding, kassa vier
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 467 sloop uit het blikveld
een gebochelde nimf
waggelend op naaldhakken
kraaknet in haar witte kiel
de verf bladderde van haar wangen
ze keek scheel door bokalen
gevangen in een hoornen montuur
alles wat zij verzweeg was een gerucht van klanten
als een mug die gonst tussen de schappen
van een supermarkt met schel licht
het gaat over de tentakels…