101 resultaten.
Noorderzon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 De aarde kleurt er rood
door het bloed van voorouders.
Hier is geen toekomst,
slechts vroegtijdige dood.
De lucht trilt boven de geboortegrond,
bezwangerd van dampende hitte.
Er gaat geruisloos een verhaal rond
over de verre hemel van het noorden.
Daarin schijnt altijd een gouden gloed.…
Eeuwig zullen we fluisteren
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 23 Je verbleekt, kruipt langzaam
weg uit de anekdotes
en de foto's die overblijven
voor vreemden, later
ook nog ontdaan
van onze herinneringen
alles verteerd
tot iets anders
jij en wij opgelost
in nieuwe levens
met hun eigen verhalen
waarin wij zachtjes fluisteren
eeuwig zullen we fluisteren
in het voorouderlijke koor
van de menselijke…
onder de mangoboom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 onder de dichte brede kruin
van de bloeiende mangoboom
zweeft het timbre van vader’s
stem die in trage tijd naar het
verleden van zijn voorouders
reist de oude man wandelt met
de doden in woorden vangt hij
hun leven vroeger is niet ver
weg de mangoboom ziet toe
heeft weet van de verhalen
de mensen en de geesten hij was
immers altijd…
verbondenheid (2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 97 onder de dichte
brede kruin van
de bloeiende
mangoboom
zweeft het timbre
van vaders stem
in trage tijd
reist hij naar het
verleden van
verre voorouders
de oude wandelt
met de doden
met bedachtzame
woorden vangt hij
hun levens vroeger
is dichtbij de oude
mangoboom heeft
weet van de mensen
de verhalen en de
geesten…
Een ledenpop en harlekijn
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 237 speeldoos
het refrein uit vroeger jaren
dagen op de zolder
van de tijd gedroogde appels
verse melk bij het ontbijt
een moestuin waar de
struiken afgedekt met net
hun vruchten toonden aan de zon
wij de rechte regels
opgebonden bonen zagen
en niet snapten wie dat kon
het paard en koeien in de wei
soms woon ik weer als kind
op die voorouderlijke…
Zee boven de zee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 55 Er drijft een dunne zee
boven de zee, ik zweef
overal, oneindig
tussen voorouders
en ongeborenen
De zee kust en speelt
trekt me onder water
mee in hoge schuimkoppen
die uiteenspatten in mijn
nieuwe regenboogslierten
over de zee, van de zee
de barende zee
verzwelgende zee
verdampende zee
die diepten van dalen
maakt, scheppende
duisternis…
Credo
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 698 Ik denk, ik weet te voelen wat van me verwacht wordt
mezelf gespreid, verkracht door wat ik wil , niet ben
het duister werken aan een wazig plan
frunnikend, standvastig duim voor duim
geloof, een vaag verlangen
opgezweept door grimmige voorouders
uitgehouwen, vastberaden absorberend
van godendeemstering tot kunstlicht
steeds meer heb…
Bandieten
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 209 Een ernstig vergrijp
Op een plein
Waar de vrouwen vrij rondliepen
Gepakt
Door bandieten
Die een misdaad begaan
Tegen onze vrije wereld
Tegen ons vrije bestaan
Waar de regels
In ons zitten genesteld
Door onze voorouders
Doorgegeven
Het zware leven
Bevochten
In een eeuwenlange strijd
bandieten
Die ons westerse leven
Aanraken
Vrouwen…
Hollandse molens
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 622 Langs breed uitwaaierende wateren
die onze voorouders zowel graag
als zorgelijk voor zich zagen
liggen drooggelegde polders
Hollandse molens
talrijk en standvastig bovendien
met trots in de armen gesloten
passen in het landelijk gewin
aan ons landschap nagelaten
door voltooide eeuwen gehard,
houdt de tijd ons samen
aan ver uitgestoken…
Migratie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 263 Onze voorouders komen uit Afrika.
Migranten krijgen nu een oprotpremie mee.
Vroeger bouwden we muren.
Nu bewaken we de Middellandse Zee.…
De zee wenkt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 138 Ik zie in heldere dromen
verre voorouders foereren
in de getijden stromen
toen de mensheid jong was
en we onze vacht verloren
De oeroude herinneringen
in mijn genen geschreven
doen me verlangen naar zee
waar ooit het leven begon
om er naakt te spelen met
zand, water en zilte lucht
onder het vuur van de zon
We kozen voor ‘n landleven…
Het turks kromzwaard
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 192 Met de vuurspuwende ogen
bedreven we liefde
zoals onze voorouders
onder de waterval van de rondspattend zweet…
Zekere Indianen
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.340 In de rotsbodem hebben voorouders pijlen gekrast naar de beek,
de heldere, koele. Als de indianen zich oprichten
duizelt het hun, de wereld wordt duister.
In liefde ontbrand voor een paar voeten en dijen
lopen ze levenslang hand in hand. Schaduw
verschijnt en verdwijnt. Het is een raadsel.
-------------------------
uit: 'Ja Nee', 2017.…
Zekere Indianen
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.808 In de rotsbodem hebben voorouders pijlen gekrast naar de beek,
de heldere, koele. Als de indianen zich oprichten
duizelt het hun de wereld wordt duister:
In liefde ontbrand voor een paar voeten en dijen
lopen ze levenslang hand in hand. Schaduw
verschijnt en verdwijnt. Het is een raadsel.
------------------------
uit: 'Ja Nee', 2017.…
Genesis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 341 baringsgolven die
als warmte door mijn lijf stromen; ruimte
condenseert tot materie, door zwaartekracht
verdicht tot hemellichamen; uit sterrenstof
van een stervende ster stolt de aarde in een
materie regen; primitief groen leven zet
broeikasgas om in zuurstof; moleculen in
natte aarde door zonlicht verwarmd vormen
eerste oercel, onze verste voorouder…
Geesten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 109 Ik kan mezelf niet zien
zonder spiegel
Alleen anderen kunnen
ons helemaal bekijken
Er zijn tijden geweest
dat niemand zichzelf kon zien
Tenzij in stille wateren
of geframed in andere ogen
Of in de prototypes
van onze spiegels
De vage voorouders
van onze geestenvensters
We zien alleen anderen als geheel
Zoals alleen iemand anders…
Gedichten die ik mis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 341 Steeds meer mis ik de gedichten,
die mijn voorouders niet geschreven hebben.
Hun poëzie van vreugde en verdriet.
Vandaag moet ik zonder hun verhalen leven,
verhalen, die door de tijd vergeten zijn.
Nu ken ik hun levensmoed en angsten niet.
Hun meningen niet over kwaad en over goed.…
Saya anak Indonesia
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 655 slechts één ervan blijft ongemoeid
en staat steeds helder voor de geest
maar is toch voor de tijd bevreesd
waarin mijn laatste adem vloeit
och sayang, mijn wens verdwaalt
in nevelsluiers van de nacht
zoekend naar een stille kracht
die hem uit zijn begeerte haalt
ja sayang, ik droom erbarmen
van alle voorouders en goden
dat mij een rustplaats…
Van alle mensen hou ik het meest nog van apen
gedicht
2.0 met 39 stemmen 14.967 Ik voel zij zijn mijn voorouders die uit het gezicht verdwenen
en de kinderen waar ik vergeefs op heb gewacht.
Ik voel hen onder mijn hand,
ik voel mijn hand op hen, aan hen,
en hoe een vacht pas echt
een lichaam tastbaar maakt.
En hoe stil ook kijkend blinken hun ogen altijd altijd van leven.…
Fakkeldragers zijn wij
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 232 Hoe onze voorouders en onze kinderen,
verder blijven leven in het licht.
Van een eeuwenoud verbond.
Wij levenden zijn fakkeldragers.…
Joel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 62 Doof de vuren, omarm het duister,
hoor het voorouderlijk gefluister,
luister naar hun wijze raad:
Hoe zwart ook het heden,
hef de hoorn en deel de mede,
drink, op de zon die komen gaat.
Wassail!…
Het edelhert
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.308 Een edelhert op jaren
en zeker van goede huize
Zat gebogen over boeken
zijn stamboom uit te pluizen
Aan zijn voorouders boven de haard
kon hij zich urenlang vergapen
en hij besloot dus tot de aanschaf
van een familiewapen
Hij dacht daarbij aan een hertenkop
op een veld van lazuur en keel
Met daaronder het ontzielde lijk
van een jager…
Maakbaar geluk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 172 Gevoel is de taal van onze ziel
onze oudste wijsheid
het is ervaring van de mensheid
in genen geschreven
Voelen en denken is
één bij onze verre voorouders
en instinkt genoemd
als denken en taal losgemaakt
van ‘t dierlijk instinkt
en de leugen is uitgevonden
zijn we mens
Gevoelens leiden en gedachten
volgen in de oerdans…
Eenzaamheidsverlangen
poëzie
3.0 met 29 stemmen 5.092 Ontvlucht men in de tempel, dan moet men
Voorouders aandacht wijden, offers brengen,
Om door demonen niet omringd te worden.
Ach, alles, eer en welstand, wilde ik offren
Om met mijn droefenis alleen te zijn.…
Ongeboren wonderen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 118 Aan voorouders die het licht nooit zagen.
Vaak moet ik denken,
aan al die levenden die wel geboren werden.
Aan hen die te jong gestorven zijn.
Aan hen die het licht niet langer kunnen zien.
Vaak moet ik denken aan ons stervelingen.
Aan hen die elkaar naar het leven staan.
Aan hen die als blinden oorlog voeren.…
Smokum
netgedicht
1.0 met 41 stemmen 52 Als oud-Mokumgast - met voorouders uit diezelfde stad - richt ik mij op een andere wind, een die de stad tot ver in deze eeuw dreigt te overspoelen...
_________________________________
'k Ben blij dat ik niet meer
naar Mokum hoef
De zeventiende-eeuwse Prinsengracht
De metro die mij naar
de wijken bracht
Ver buiten 't centrum, weg…
Ik heb niets van het leven begrepen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 Ik heb niets van het leven begrepen
en nog minder als die of gene
iets zinnigs bedoelde te zeggen
om over gelovigen maar te zwijgen
die slaan het leven gewoon over
voor een eeuwig leven na hun dood
mijn persoonlijke unieke innige ik
zegt wat een flauwe kul er is niets
wellicht kan je iets of wat of dat
van je verborgen verleden lichten
in…
Tweetalig (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 378 Onze taal is jong; onze oudste taal is nog
altijd aanwezig, de inwendige taal gevormd
door gevoelens en emoties, de taal van
onze dierlijke voorouder.…
Vrijheidsbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 229 Zo de aarde naar de einder reikt
geploegd, geplooid
als groen dooraderd zwaar fluweel
dat te luchten werd gelegd
een oude boer die peinzende
het land bekijkt dat hij bewerkte
liefdevol
in ’t spoor van voorouders
de toekomst van zijn zoon
of de kastanjebomen
rijk gekroond
langs lanen prijken
waar een wandelaar zijn hond fluit
omdat…
VOORLOPERS DER SPROOKJES
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Onze verre voorouders, ruw of beschaafd,
vierden midden in de winter plechtig feest.
Offervuren verteerden menig beest:
gunst der hemelse wezens bleef gehandhaafd.
Komende bloei werd met sterrenkracht gestaafd.
Voor warende geesten, eens mens geweest,
hield men wijs beraad, eerbiedig bevreesd.
Bezinning werd door vertelling gelaafd.…