Gedichten die ik mis
Steeds meer mis ik de gedichten,
die mijn voorouders niet geschreven hebben.
Hun poëzie van vreugde en verdriet.
Vandaag moet ik zonder hun verhalen leven,
verhalen, die door de tijd vergeten zijn.
Nu ken ik hun levensmoed en angsten niet.
Hun meningen niet over kwaad en over goed.
Hoe zij moesten vallen en weer opstaan,
temidden van de strijd om het bestaan.
Niets weet ik over hun gevoelens.
Wie en wat ze hebben liefgehad.
Hoe ze dachten over trouw.
De laatste tijd doe ik niets liever,
dan gedichten schrijven.
Zo lucht ik mijn hart en mijn gemoed.
Vandaag mijmer ik over hen die na mij komen.
Voor hen is het dat ik dichten moet.
Geplaatst in de categorie: familie
hoe dichten eigenlijk moet.
Prachtig.