Netgedichten

netgedicht (nr. 69.093):

Joel

Donkerte drukt op het doodse land
onder een kille witte wade;
het leven speelt zich binnen af,
in wortels en in zaden.

Kale takken, kruinen zwiepen, kraken,
hier raast de Wilde Jacht;
uilen roepen, honden huilen,
in de diepe winternacht.

Doof de vuren, omarm het duister,
hoor het voorouderlijk gefluister,
luister naar hun wijze raad:

Hoe zwart ook het heden,
hef de hoorn en deel de mede,
drink, op de zon die komen gaat.

Wassail!