67 resultaten.
HET JONGSTE ZUSJE
poëzie
3.0 met 23 stemmen 3.474 'k Lach haar tegen;
't Lacht, gelegen
In haar wiegje, als zij me ziet.
Hoe lieftallig,
Hoe bevallig
Is mijn zusjes aangezicht!
't Geestig liefje,
't Hartediefje,
Lacht als zij te slapen ligt.
Als eens 't kindje,
't Zoete vrindje,
Niet meer zit op moeders schoot,
Speelt het blijde
Aan mijn zijde.…
Ei,ei
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 333 Klein vogelijn op groene tak,
zingt daar zijn lustig lied,
terwijl in 't schommelend wiegje,
het wonder is geschied.
Ei,ei, 't was in de Mei, ja, ja.
En achter gindse heuvelen,
voor 't vallen van de nacht,
antwoord de koekoek zacht.
Koekoek, koekoek.…
Dood Kindje
poëzie
3.0 met 160 stemmen 37.499 Men heeft het kindje, wit en recht,
Uit 't wiegje in een kleine kist gelegd,
En wit en zwart, o simpel onderscheid,
Zijn slaap en dood, zijn tijd en eeuwigheid.
Hij is maar even hier geweest.…
Eiland
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 816 Ik zie gevlochten takjes groeien
tot mand gevuld met verenpluis
de architecten zijn twee kauwen
die bezield een wiegje bouwen
in d’oude Linde voor mijn huis
Het tweetal is gezwind verloren
en treedt zich in het lieve lusten
tot de plicht die aan hun beidjes
gesteld wordt als er broze eitjes
in ’t warme liefdesnestje rusten…
Er is een kindeke…
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.447 En in het donkerst van de nacht
schijnt een ster het held’re licht
op haar die de blik ter hemel richt
en Hem zwijgend bidt om kracht
zij houdt een baby op de schoot
die stil tussen haar borsten rust
teder heeft ze z’n wangen gekust
toen hij vermoeid zijn ogen sloot
terwijl de tranen bitter stromen
legt zij hem in zijn wiegje neer
want…
14
hartenkreet
1.0 met 22 stemmen 5.205 Veertien jaar geleden
In je wiegje naast de kerstboom
Lag je als donzig diertje
Een derde kindje, een zoon
Ik zie je nog kruipen in de keukenkast
Kampen bouwen tussen de bomen
Klimmen op de muur, duiken in de zetel
Dacht jij dat door ooit een eind aan zou komen?…
De Parvenu
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 71 Zijn schamel wiegje was een houten kratje,
hij kreeg van huis-uit nog geen stuiver mee
Zijn moeder had niet eens een port’monnee
en vaak ontbeerde hij zijn droog en natje.
Hij groeide op tot man en wist van wanten,
het zaken doen dat lukte hem voor twee
en alles liep gesmeerd wat hij ook dee;
zijn saldi groeiden aan, van alle kanten.…
Het perelke
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 578 Perelke in een wiegje klein
Het kindeke als een briljanten zonneschijn
Het perelke in een oester
dat ik zomaar koester
Het schelpke dat beschermen moet
Buigt zich over 't prille leven toe
Bij het opengaan
Het perelke perst zijn oogjes toe
Te onwezelijk al dat licht
Teveel al die bewondering voor het perelke klein
't Wil nog liever geborgen…
KINDERLOOS
poëzie
2.0 met 30 stemmen 2.175 Zij staart in ’t verlatene wiegje,
Op ’t speelgoed nog zwervend in ’t rond;
Daar ligt zijn popje; zij kust het
Met bleekbestorven mond.
Haar armen zijn ledig, zo ledig!
Weg, al haar levenslust!
Haar huis is uitgestorven;
Zij heeft noch zorg, noch rust.…
het moest maar eens gezegd
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 263 Het voelt soms zo benauwd om mijn hart
eigenlijk ben ik niet dit en niet dat
maar alleen Duits wil ik niet zijn
omdat het een leugen zou blijken
en toch , ik hou van dit land
waar mijn wiegje toch ooit stond
hier riep God mijn naam
rusten mijn families dode beenderen
maar daar is nog dat andere land
of men me nu wil mijden of erkennen…
Zeven generaties...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 Hij vertelde mij, zestig jaar geleden,
dat zijn opa ernstig bij zijn wiegje stond.
In het jaar achttienhonderdzesentachtig.
Hier, mijmerend op mijn zolder,
waar foto's in oude dozen rusten.
zie ik mijn goede, bloedeigen opa,
en zijn grootvader terug.
In het holst van een winternacht,
in het jaar tweeduizend en zestien.…
Prozagedicht/"Ik zal te zwak zijn om te dragen, wat uwen wil mij tegentart" (uit een boek uit mijn schooltijd)
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 392 Zo noemen ze mij, zo spreken ze me aan en zo was de naam van de baby met de fragiele beentjes in het wiegje dat ome Guus getimmerd had: de beentjes spartelden op het lakentje; inderdaad een teken van kwetsbaarheid, aangeboren kwetsbaarheid die mij bleef vergezellen, die mij blokkeerde, die rotsblokken wierp in de rivier van mijn leven waar het water…
JOHNNY MEIJER, ZWARTE RIEK, WILLY ALBERTI
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 Er valt veel te zien in de Jordaan
Maar ook veel te bezien
En te herdenken, gedenken
De roods van menige Bekende Nederlander
Ligt in onze Amsterdamse Jordaan
Waar menig BN-wiegje heeft gestaan
In de maand oktober 2021:
Johnny Meijer, Zwarte Riek en Willy Alberti
Klinkende namen, krachtige personen
En je bent pas echt dood
Als ze niet…
De Nieuwste Geschiedenis
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 114 Dikke oorlogswolken
bevolken de aarde
ontvolken de vrede
ontvonken het heden
het kind in zijn wiegje
rust nog onbewust
over zijn toekomst,
die in niemands ogen
er blijkbaar nog toe doet.
Zal hij nog voeten
vinden om te vluchten?…
Pommeren 1945
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 198 Mijn moeder in 't wiegje voor de kachel die snort,
zo ging dat in 't land van Reinaert de vos.
Soms tuur ik in spiegels en ogen
en speur naar dat klein kwartje Pruis.
Of, heeft men mij altijd belogen
en zorgt de Kasjoeb voor de ruis?…
Kerstmis 2021
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 Dit pasgeboren Kindje
dat zelfs geen wiegje had
werd door wat arme herders
begroet als grote schat.
Zo wil God bij ons wonen
in schamelheid en nood
en zo straalt door het duister
opnieuw het morgenrood.
Laat ons de hoop bewaren:
God laat ons nooit alleen.
Zijn teken is dit Kindje,
de ster die ons verscheen.…
Droeve gebeurtenis
poëzie
4.0 met 17 stemmen 3.564 De naam bedacht, het wiegje klaar,
De mutsjes net en klein;
Doch God bezocht ons bang en naar -
Het heeft niet mogen zijn.
Nog eer het wichtje was volgroeid,
Ontwonden uit uw schoot,
Hebt gij u wat te veel vermoeid...
En 't arme schaap ging dood.…
Liefste Nadia
hartenkreet
4.0 met 26 stemmen 1.546 Als een zonnestraaltje
Kwam je in mijn leven
Met chocolade ogen
En krullend haar
Je bracht zoveel blijheid mee
En je lag daar in je wiegje zo tevre
Huilen deed je bijna niet
Een blijde lach is wat ik zie
Voor je grote zus soms een bezwaar
Maar daar maakte je het ook naar
Je trok erg graag aan haar haar
Maar kreeg bij haar altijd alles…
MEI
poëzie
4.0 met 2 stemmen 328 Maar 't gaat voorbij, wat lieflijk is in 't geuren
Aan 't leven grenst de dood, het wiegje aan 't graf
Steeds 't zelfde zien we in anderen vorm gebeuren.
De straal ruist op, valt weer de heuvel af
Op vrolijk-zijn volgt later droevig treuren,
Wat weldaad is, schijnt straks een bitt're straf.…
Geraakt.....
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 126 Zijn beide oogjes staren
twee handjes in zijn schoot
verdrietig geraakt zonder gebaren
zijn blik zo goed als dood
onderweg heeft hij zijn kindzijn verloren
al had hij geen deel aan deze strijd
zijn wanhoop is geluidloos te horen
je "voelt" de pijn in het leven dat hij lijdt
zijn wiegje stond op de verkeerde plek
geen dag geleefd zonder…
Moederschap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 535 Hou op, ik heb je wel gehoord
Je brult alsof je wordt vermoord
Jij hongerlap
Kom hier en les je barre dorst
Nu lig je vredig aan mijn borst
Da's moederschap
Stel dat je wiegje elders stond
Dat Pappie vechten moest aan 't front
Hoe zou dat zijn?…
Het vaderland
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.229 Het land waar ik geboren ben,
Waar 'k zo veel goede mensen ken,
Waar ook mijn vader 't leven vond
En waar mijn moeders wiegje stond,
Dat land dat mij te leren geeft
Hoe deugd naar ware grootheid streeft,
Hoe ondeugd dikwijls zonk en viel -
Ik heb het lief met hart en ziel.…
Uitgevaren
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 952 bezweren
dat het tij nooit meer zou keren
maar je vrienden van de straat
namen je mee weer naderhand
Die straat waar jij ooit bent geboren
in een huis achter de toren
in die buurt waar ooit een krijtje
op die stoep het leven vrat
en waar je soms je knie bezeerde
in het spelen dat je leerde
ach mijn kind ik weet nog goed
hoe ik hier aan jouw wiegje…
Droom-vrouw, kom!
poëzie
2.0 met 16 stemmen 4.820 Windvlugge elfjes, diedeldomdein,
Wiegen zijn wiegje op dromerig refrein.
Zullen er gouden laddertjes maken,
Die tot aan de hemel raken;
Daarlangs komen de engelijn
Die zo graag met mijn kindje zijn
Komen, als vlucht van sneeuwen duiven
Op rozepootjes, met vleugelwuiven.…
Oneindig verlangen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 799 genesteld had
de Schepper ons met die zegen had bedacht
ging een diepe vreugde ons leven doorstromen
kwam de hemel dicht bij ons, op aarde wonen
een geluk zo'n schat onder je hart te dragen
die voortaan onze liefde en aandacht zou vragen
de dagen waren zo bijzonder, het wachten te lang
een gezond kindje krijgen was van groot belang
het wiegje…
Baby, zweef naar het licht
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 882 Het kleine wiegje staat eenzaam
in de schaduw van je onbewoonde kamertje
je vloog ons als een vlinder
vooruit naar het licht.
Jouw kleine handjes uitgestoken
maar men kon ze niet grijpen
om je hier op aarde alles te kunnen leren
te knuffelen en geborgenheid te geven.…
Kersen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 512 In de schaduw van mijn boom
waar het bladerdak van hoog
door de zware zoete kersen
zongerijpt en voor het grijpen
liefdevol en zorgzaam boog
naar het kleine witte wiegje
het beschermend voor de hitte
voor het zonlicht uit het oog
en ik droomde van de warmte
tussen pitten van die boom
klaargemaakt de confituren
taarten etend zoet van kersen…
Kennis-dorst.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 329 Lize dartelde om het roosje,
Purper bloosje,
Eerstling, die de Lente schiep;
Pas ontslagen van de windsels, -
Donzen bindsels,
Wiegje, waar het knopje' in sliep.
In 't bloembed stoeiend, gaârt ze,
Of ontblaârt ze,
Of vertreedt ze naar haar keur;
Door een zee van purper wadend,
En zich badend
In een dauw van ambergeur.…
Bloeiende ‘roots’
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 100 Ik woon nu al ruim 67 jaar
op deze gastvrije mooie grond,
ruim drie keer langer, dat is waar,
dan daar, waar ooit mijn wiegje stond.
Het voelt, alsof mijn ‘roots’ gaan bloeien,
knoppen vormen en dan een bloem.
Die gedachte valt niet weg te snoeien
hoewel ik dit nooit zo exact benoem.…
De avond
poëzie
2.0 met 16 stemmen 1.904 De brave vrouw zult gij in haar kamer vinden;
Ze ontkleedt een kind, dat zij in ‘t wiegje leidt,
Terwijl het lacht, en speelt, en streelt, en vleidt;
En zij ‘t vertoont aan hare welbeminden.…