Alle inzendingen over overig

aan het strand laat je een traan heel bewogen met het zand in je ogen…

twee straaljagers vuurbal een vliegtuig boort zich in een klappend publiek als onderdeel van de show…

ik wil niks meer opkroppen alleen nog maar godverdomme schreeuwen. In 't riool, want ik ben beschaafd. (iemand legde er z'n oor aan te luister, en hoorde mij, gelukkig kon ik nog net op tijd doorspoelen). ging toen weer naar bed en lag er met verzet, had nare dromen (dat moest er van komen). De volgende dag was ik een wrak en liep…

er kruipt iets over de vloer meneer wat is dat nu telkens weer blijft het even staan draait zich om en kijkt mij aan er wacht iets in de tuin meneer hetzelfde ding schuin onder de conifeer met rode ogen en gemene mond een hangende buik en tong op de grond er zit iets in mijn stoel meneer met mijn sloffen aan schommelt het heen en weer…

glimp van een droom vlaag van verleden zweem van weemoed vleug vol verlangen de geur van weleer probeer de beelden vast te houden maar de seconden razen voorbij de uren draaien hun snelle rondes het verleden vervliegt sneller dan je dromen kunt…

mijn deur is rood aan de binnenkant en zwart aan de buitenkant, het lijkt verdacht veel op de werkelijkheid.…

ik loop en wandel over de brug onder mij is niks dan duize- ligheid.…

grenzen overschrijden mijdt hij als de pest daarachter loert het onbekende dat gaat van kwaad tot onderhuids hij wentelt zich in een amorfe deken van woorden sluit dan tevreden af hij zal ze wel eens leren…

maagdelijk ongeschonden nog de onbetreden dag aarzelend met ingehouden adem de eerste stap scheurt perfectie in flarden schuimende ochtend ik claim de dag geef hem mijn kleur verleg mijn grens tot het getij mijn hoogmoed wist een korrel zand van dit strand…

Wie was ze ? Iedereen had de vrouw op de bruiloft gezien. Maar niemand scheen te weten wie ze was. Als men de bruidegom vroeg was zijn antwoord Ik denk dat ze de vrouw van een collega van me is. De bruid zei ongeveer hetzelfde. Wat een feest, Men zou er nog weken over praten. Het was een sprookjeshuwelijk geweest met dagen van eten en dansen…

ik neem liever de lift ik ben zo lui, trap lopen komt mij zo overdreven voor, nee ik neem liever de lift, zeker wanneer het een toren, kerk, wolkenkrabber of de eiffeltoren betreft nee, ik neem liever de lift, de moeite die ik neem om dit op te schrijven kost me, denken, ademen zelfs kost me al genoeg, en ik hou niet van een…

Schaduwen slopen mee in zonbeschenen gaan Steeds groter wordend in het nakend duister Vergetend de milde zonnestralen Vergetend het licht te vertalen in vreugd en levendige dagen, loste de schaduw op in inktzwarte nacht De doemdenker had daarop gewacht, kreeg zijn gelijk…

I. De zon scheen op de afgesproken plaats, zo vertelde het horloge in mijn rechterhand, ik spuwde een laatste rochel pruimtabak bij wijze van waarschuwing naar de overkant, mijn ogen schreeuwden het uit van angst, toen ik van bittere woede de trekker ontstak. Gelukkig, voor mijn gewezen rivaal, was het mijn ziel die op tijd de verbinding verbrak…

Het stapeltje bladeren waar ik me voor had gezet is alweer tot nul herleid. Nul: niets, problematisch oorsprong van alles. Zie ik nu ijskoude staaltjes werkelijkheid? Verklaren oogbewegingen in het donker welke beelden zich vormen onder de hersenpan? Ik bedoel, werpen ze er een licht op? Of juist niet? Blijf ik gedoemd snappshots te schieten…

die lieve oudjes zijn de schrik van het verleden…

De kleine letters achterop mijn grafsteen Zijn later niet te lezen Er stond: Hij was zo depressief ´t was niet te genezen Hij had ook last van grootheidswaan Hij vond zichzelf zo goed Een ieder vond hij onbekwaam Want niets ging als het moet Hij kon zo gek zijn als een deur Zich misdragen als een kind Wie zich aan hem stoorde was een zeur…

'dan zorg je er maar voor! 'k heb echt geen zin in een chagrijnige robot. verzin, teken desnoods een lach op die smoel maar doe er iets aan, kom op zeg, ik wil gezelligheid, dat zit nu eenmaal in mensen!'-…

Ze zijn zeldzaam de veelkleurige vlinders dit jaar maar koolwitjes bieden mij troost en de mussen die terugggekeerd zijn heb ik tot vrienden gemaakt en dat is geloof ik de moeite wel waard…

de laatste zonnestralen duwen regenbogend donderwolken naar het oosten de maan stamelt haar weg naar het zwerk en weet zich omgeven door sterren morgen doet de zon, oplichtend, weer haar werk…

in het kozijn zit het raam in het raam zit de zon stevig verankerd, maar je kunt 'm nog steeds open zetten. echt, geen probleem.-…

ik sleep je door de storm heen, ik weet alleen nog niet hoe. laat me er nog even over nadenken.-…

jij bent de wolken doorgetrokken de dag is aangebroken, niemand ziet je dorp meer snijd letters uit de maan schrijft brieven aan de hemel wees niet bevreesd een fout te maken de zon is je vlakgum een rivier van zinnen zal hier ontspringen als jij je uitstort daar in die sterrenpracht…

De regie van een bomvolle dag ligt in ’t geheel bij de regisseur Lever je een ware veldslag, hebt en houdt een leuk humeur. ‘k Ben mijn eigen regisseur, deel elke dag schoon in, soms stel ik mezelf teleur, maar ‘k sta in de plus, niet in de min. ‘k Regisseer m’ n eigen leven, ‘k bepaal wat of ‘k doe of nalaat. Natuurlijk baal ik…

Vandaag weet ik wat ik morgen ga doen, want wat ik vandaag niet deed, is iets wat ik nu wel weet, maar naliet. Omdat ik vandaag niet deed wat ik gedaan zou hebben zal ik morgen moeten doen, wat ik vandaag niet deed. Dus weet ik vandaag, wat ik morgen ga doen wie weet, zeg ik morgen, dat ik deed, wat ik geacht werd gisteren…

het blijft indrukwekkend de kerk buiten het raam nog geen kilometer hier- vandaan. gewoon nu op deze zomeravond gelig verlicht, ik zie het aan, als een uitge- stoken telescoop, in drie delen, eindigend in de donkere spits, god is heilig, de punt wijst naar boven. ik zie de haan niet, niet in het donker, de maan staat…

Iedereen moet mooi zijn, Dat maakt me niet ziek, Van ieder mens is er maar één, Dus ik ben uniek, Ik ben gewoon wie ik ben, Het valt niet altijd mee, Maar als ik sterf kan ik zeggen "I did it my own way!" Ik heb een grote mond, maar mijn hart is klein... Ik voel jouw woorden prikken, Ja, ze doen pijn... Maar ik geef niet op,…

de ochtend de jeugd een bal gerinkel een snoepje de winkel van Sinkel de middag de volwassenheid een kus een wijntje een huwelijk een kleintje de avond de ouderdom een borrel een kale kruin een pensioentje een volkstuin de nacht de dood donker en koud een traan men rouwt…

Verstilling ik wil verstilling en bedachtzame, langzame bewegingen fluwelen voetstappen zacht als een zomerbries ogen vol verwondering en het ontluiken van verlangens aan de oever van de zilveren rivier en de bomen, ach ja, de bomen trouwhartige wachters waaronder ik mag schuilen onder een groene keizerskroon luister ik naar hun…

Tien, misschien wel twintig, dozen. Vol troep, vol leven. Uit de kofferbak, naar boven. Uitpakken. Het zwarte gat van de verhuisdoos; allerlei spullen kwijt. Spullen in de kast gezet. Dan die nieuwe vriezer. Die heimwee niet bevriezen kan. Hengel hier neergehangen, maar de oude stek nog niet vergeten. De oude stek. Ingepakt…

het begin hapert maar sukkelt verder dan op stoom, recht door het midden en dan dwars door de hemel heen.-…