Alle inzendingen over filosofie

Kijk uit waar U loopt en strompel niet waar geschreven wordt vallen letters. Wolken pakken zich samen boven zee verbeelden gezichten op de Pyreneeën. Ik vraag de winter om aan de kust te zorgen voor witte kerst uit m’n jeugd. Mensen als zandkorrels op het strand op afstand lijken ze allemaal op elkaar maar vergroot is geen korrel dezelfde…

Kijk in mijn wereldwijde ogen, ik ben je vijand niet, noch de bloedwraak ik ben van gelijke dichterlijke visie enkel en alleen verschillend van oorsprong. Wilskracht draagt de kracht, de macht en ook de laatste hand en adem die ik je in vertrouwen gaf, is uiteindelijk langverwachte adel die zich bloedend wentelt in hervormingen, een gezamenlijke…

De mens is een raar geval hier op aarde een curiositeit wat niet opvalt omdat er zovelen van zijn geen dier in eigenlijke zin want veel wreedheden ik houd mijn hart vast voor het pad der mensheid maar heb toch goede hoop omdat het Licht hem bewaakt dat ie net niet te veel zottigheid uithaalt waardoor hij niet meer verder…

Dolend volgt de mens nederig de eenvoudigere weg, die verborgen ligt, als een lange puzzel in het groen om de betekenis van nederigheid te kennen zelf wil hij de ogen sluiten, en kijkt weg..een nieuwe animatie enkel het gevoel volgend en zonder veel na te denken zoekt hij zwijgend te ontsnappen. hoe van de ingang zonder hulp naar…

Niet zomaar iemand verandert snel in niemand dat gebeurt telkens weer als niet zomaar iemand van gezicht verandert want iemand anders blijft dan ook nergens meer door(denken)…

De man met een titel, hij was bijna koning geworden zette een punt achter zijn carrière en overvloede de rechtbank ter plekke met zijn citaten, om hem op de troon te verheffen met zijn hoogste vorstelijke dromen. In het land van illusie.. wilde men hem overwinning in de strijd garanderen maar dan herviel de grootmoedige prins…

het voelde zo gewoon we hadden de tijd zowaar gestild met zachte hand verdreven terwijl de nacht tevoorschijn kroop en wij in het milde licht van de maan als kinderen naar de sterrenhemel keken hoe wonderschoon ook het ijle ontwaken de zon nog rijpend tussen takken en twijgen langzaam klimmend boven het slapend land waar vogels…

Evenwicht in het extreme De wereld uitgesneden langs sjablonen van het blind geweld geweld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde…

Schaduw verlicht mijn ziel waar het zwart van gal onzichtbaar blijft tot het moment dat de bom barst.…

De zilveren kristallen van de ontwaakte ziel, achterlatend op het raam van het leven zullen op een koude mistige dag, zichtbaar zijn voor heel even. Een blik van onverzonnen waarheid, Waar het vergruiste leven door heen schijnt De zilveren kristallen op raam in de ochtendgloren Mijn verloren adem welke aan de andere kant verdwijnt…

In steen gevangen, gehouwen in het blok steen getekend werd mijn welkom mijn schat, als een illusie die ik in fraaie woorden hulde. In steen met getekende lijnen onderverdeeld, mijn zoete gedachten de realiteit die wij waarnemen schuilend achter een onzichtbare werkelijkheid zonder schijnheiligheid en bedrog. Als een antieke fontein…

Met de mond beleden door het hart ontkracht voor de daad een reden voor de ziel de nacht…

Wie zo ernstig is beschadigd kan het litteken weerspreken slechts door falen en gebreken is de dichter begenadigd wie van woorden is verzadigd mag de blinde vlekken lezen want door vragen, stom gerezen is de dichter begenadigd wie zich tot drenkeling verwaardigt beschouwt het leven als een stunt als water naar het laagste punt is de dichter…

in dualiteit, keer ik terug in liefde, centrum van eenheid…

Zomaar aanvaarden hoe de dingen komen: het licht, de duisternis, de dromen. Zonder altijd te willen veranderen, verbeteren, voltooien. Hoe moet een mens dit leren? In stilte zonder haast te drinken van het nu; en door de tijd niet steeds vooruit te hollen.…

Alwetenheid, al was ze een illusie de ontwikkeling, een potentiële bedreiging voor onszelf gedachten zouden kunnen passeren op wetenschappelijk gebied.. alsmaar slimmer..alsmaar concreter doorkruisen ons achtergebleven stenen tijdperk..onze rijpheid in dingen. Mooi, het gepraat in onszelf op zoek naar wetenschap het menselijke brein…

Over een uur, dan kom ik je halen Gaan we verdwalen in oude verhalen En laten we ons in nieuwe verhalen bijbetalen Kunnen we weer opnieuw ademhalen. Over een uur, dan pas.…

ik wandel zo graag met de vredige waan dat de nacht zich gedraagt als een goede vrind maar in de oude sporen van mijn voortbestaan drijven dromen weg met een noordwestenwind nu brengt u terecht zonder enige schroom ter sprake waarom juist in die waairichting idealen verdwijnen vaak gepaard gaande met regen en ander hemelbraken…

zeer strategisch roept de "voorhoede" van het krachtige leger zwart /wit tot orde een werkelijk kleine selecte hechte groep, klasse vult de sfeervolle omgeving. Een kleine troep, avantgardisten bijzonder gekwalificeerde soldaten speelt het originele en lankmoedige bordspel met een haast geheime militaire strategie. Elke zet doordacht…

Je kunt me niet vergissen omdat ik vergeten ben dat taal ook letters heeft en niet alleen gebarentaal is zonder komma's en punten.…

Wakker worden uit een soort van linguïstische verwachting die ons zo helemaal loslaat als inhoud en strofen samenvallen. Wakker worden, als nooit tevoren op een zondag voller werkelijkheid impressie met ontbijt, kwaliteit die soms zo dierbaar is... De poëtische nacht, ze treurt ruikt de troost zo duister als rozenhout, ruikt amberkleurig…

Aan de waterkant Kijk, daar staat een visserman, te vissen zo op het droge. Hij doet een aasje aan 't tuig, en werpt z'n drijver in den hoge. Een plons, de spiegel rimpelt, vissen glijden reeds rond de haak. Ze zien het wel, happen nog niet. Geduld blijft een schone zaak. De visserman zit er rustig, draait een shaggie met één hand…

Mocht het einde nabij zijn en wacht mij een plotse dood laat je mij dan herboren worden in het morgenrood, laat je mij dan wederkeren langs de regenboog om te baden in het lentegroen, te juichen in het zonnelicht? Please God, het is wellicht een dwaze vraag, maar God..., ik leef zo graag!…

Betrouwbaar de getrokken zwaarden, handgeschilderde replica der legendarische ziel Excaliburs de originele replica's verloren hebben ze de schittering en glorie, hun waarde de officieren met hun trotse grote sabels geloven niet meer in sprookjes en poëzie stilte voor de storm, betrouwbaar de afstand die zo gevreesd tot nieuwe inzichten…

mijn voeten op niveau van eb mijn hoofd op dat van vloed de zee maakt het verschil van zandgrond tot zeebodem van ooghoogte tot zeespiegel…

Een vraagteken geplaatst om het leven te begrijpen een uitroepteken neergezet om erover na te denken aanhalingstekens ter stipulatie komma's om er mee verder te gaan plus er komt nog meer soms is een uitroepteken op zijn plaats achter dubbele punt zet ik waarheden puntkomma geeft voldoening < is het of > ongeveer hetzelfde of verband…

als ik vervreemd raak van de ander ontdekt de waarheid zich dan in mij zelve of verschuift echtheid wat sneller in uren en dagen wordt zij met spoed door heldere nachten geleid lijken daken dan toch eerder op ingebeelde gewelven onderbouwd met willoze stutten totdat zij de schemer niet meer als vanzelf kunnen dragen soms schijnt…

op mijn tenen loop ik door een omgekeerde wereld ik ben hier onbekend maar heb een droom in mijn armen te beschermen tegen een naam die de droom zelf nog niet kent zelfs in de stilte hoor ik het gefluister woorden ademen in alle hoeken van het duister hun schaduw lacht elk wolkje uit de lucht het spiegelt in de nacht en…

In duizend stukken versplinterd ligt precies wat er was uitgemoord in één oogopslag, gesmoord het land van herkomst verwoest de verstikking van de bloeddorstige wreedheid, opmars in veel steden een dichtgeknepen keel pijn bij het slikken vult met vorming, de vooruitgang.. kanker ergens in het strottenhoofd lijkt een ingewikkelde…

gewoontes zijn geen druppels die je even afschudt als ik wil veranderen merk ik hoe taai ze zijn handdoeken vouw ik altijd zoals mijn moeder deed boodschappen ruim ik op in een vaste volgorde soms spring ik uit een groef met een bevrijd gevoel…