Alle inzendingen over natuur

de duinen zijn geschoond vruchtbare aarde vervangen door zand van het strand de wind heeft vrij spel met venijnige vlagen stuift alles dwars door de straten het helmgras krijgt geen greep op de voet van de heuvels het is traag in de strijd om bestaan wat vroeger in eeuwen gevormd is moet nu in één generatie gaan de mens is geen…

stijl omhoog langs glimmende beuken gaat mijn hart hevig tekeer onverstaanbare woorden te druk met mezelf haar teken gemist vier bolle ogen zien mij vanuit een plasje in de modder vele kilometers gekleurde veldboeketten slechts het geluid van een zakdoek dwarrelend uit een raam een blauwe libelle kust een bord dat waarschuwt…

kringlingse rei dichterboom tot boom fluisterruisspraak houtlenig vertasten kruinig bladerballet schaduwkwijt mislicht donkerdampe kleefdruppels harstaai bezeten wolkenzon zwoel…

De dag daagt ons uit om er iets van te maken De morgen, middag, avond en nacht Ontdek klavervier om mee te ontwaken Op het veldbed in groen toont hij zijn kracht Het geluk ligt voor je in zijn ware natuur Ja, geniet er maar van, de hele dag, elk uur Als je niet op de koffie komt maar op de T Beoogt dat een mooi avontuur met zijn twee De…

Zij houdt het voor gezien dit seizoen heeft geen zin meer om te bloeien als regen drup voor drup dag na dag haar telkens komt vermoeien blaadjes slap verbleekt de kleur blijft enkel nog haar geur in onfatsoen…

De natuur weet het niet zeker Blaadjes verkleuren wat Het is nog steeds zomer Maar het weer verkleurt het blad Een fris windje waait er Het regent lekker nat De zon breekt door de wolken Een regenboog wijst het pad Het wonder aan de horizon Wijst een weg vol kleur en pracht Een paddestoel schiet uit de grond De struiken wiegen zacht…

Ik voel jouw ogen uittreden mijn woorden verkennen de intensiteit van een onzichtbaar bestaan in een lied van zachte druppels. Ik denk dat ik nooit meer zomaar een traan kan laten ontsnappen zonder het koele blauw van jou, de glinstering van licht en levendigheid. Over dit papier ligt meer dan ik dragen kan een belofte tussen…

de zon wekt warm de kille duisternis die gehoorzaam doet wat hem bevolen wordt en trekt zijn donkere gloed al schuivend terug alsof gordijnen opengaan toont zich het landschap in vroege vrolijkheid waarmee de dag begint in zachte stilte en met ongestoord geluid van blije vogels die elkaar begroeten voorbijgaan in hun doelloos vliegen als echte…

als ik dood ben zal ik de regen missen maar nu even niet…

De avondzon verjaagd al het licht even voordat de schemer op staat een gratis schouwspel in het zicht er is geen kleur die mij niet ontgaat de hemel staat als het ware in brand door al die fel gekleurde tinten mijn auto zet ik even aan de kant om dit wonder te laten bezinken gehoon en verwensing is mijn deel terwijl een auto langs mij schiet…

Regen tikt tegen het raam Jaloezie schiet boven wolken Helder is het beeld als glas In zijn gevoel vertolken Tijd glijdt voorbij zonneschijn Waarbij het huidige verbrandt De frisse douche van haar natuur Voorkomt het trammelant Blust hier en daar de verhitte kop Hij komt volledig bij zinnen Zijn geest neemt alles in zich op Slurpt het…

boven het golvende korenveld scheren kraaien krassend door de stilte wolken pakken zich samen als een buffer zij zullen de gezanten van het onheil weren als de stilte voor de storm is geluwd hameren hagelstenen op de halmen geknakt leggen ze zich op de aarde neer kind noch kraai in velden of wegen…

De vogels op veld en in het bos zij worden echt niet moe zij vliegen af en aan zij vervullen de opdracht hen gegeven soms in nevelen gehuld verschijnen zij op aard zij zijn nog nooit geëvenaard soms afgeslacht of lang gekooid over heel de aarde wijs verstrooid hun leven kort hun wil intens hun stem gehoord zij brengen ons het woord…

een zwerk fluks achter bossage van groen en grijs houterig versteend verleent opgelost vervlogen, een koninkrijk voor mijn drift! hoe graag zweefde ik mee hoog boven nimmermeer…

In alle stilte charmeert de dageraad met spinnenwebben de taxushaag gesluierd geen nood aan een groot omhaal…

Ik wieg je als het vuur van de dageraad ik licht je kristal van mijn hart ik omarm je dank je aardevoeten voor je liefste lach ik droom je draag je tot de hemel en terug ooit druk ik mij uit onbeschreven verten en kus je lentegroene gezicht.…

Karig is de stok rank de twijgen waar de roos modieus op prijkt…

de plassen op straat weerspiegelen de hemel, een wolk jaagt voorbij de regenboog in een inktzwarte lucht, bomen in zonnestralen het messcherpe licht voorspelt het onheil waaraan ik denk , zolang al de wolken toornen boven de poel , over de ijle kerktoren alles donkergrijs en het regent , dit kan toch maar zo niet doorgaan…

schitterend schouwspel in de donkere lucht waarbij anderen soms wegkruipen en ik weer ademloos toe sta te kijken natuurgeweld in alle kleuren energie die loskomt en stroomt, regen valt stromend naar beneden veegt straten schoon laat het stof dalen lichtflikkerend schouwspel in het buitentheater met donderend geweld laten de natuurgoden…

ik zoek de aders in het steen mijn beitel vindt ze in het klieven gestold in koelend samengaan nadat emoties zich uit aardes haard verhieven zij verhalen hoe de schepping sluit maar in stromen magma perst de korst nog steeds haar nageboorte uit…

met hunkering miste ik vandaag warme zonnestralen en zwoele streelwind in plaats daarvan vandaag alleen warme zwoele regen geen wind en glimlachende avondzon met tranen uit de hemel ik hoop dat morgen Apollo Jupiter vervangt…

Waarom stopt de regenboog Als de zon verdwijnt. Is het mijn oog dat niet ziet? Is het mijn denken dat dan stopt. Waar is de regenboog als ik hem niet zie? Waar zijn de kleuren verborgen? Waar gaat de regenboog toch heen? Ik zie geen kleuren, zelfs geen boog. Waar is het einde van de regenboog? Het wordt me niet verteld. Verborgen is het einde…

Al meer dan vijftig jaren gaf hij lucht en schaduw aan ieder die dat wenste nu vond men hem te lastig te veel zonlicht wegnemen altijd maar bladeren vegen een bron van vogelpoep echt te veel in de weg staan zijn stam en takken verdwenen als voer voor een gulzige open haard in de kale tegeltuin staan nu op zijn plek twee plastic…

Afhankelijkheid is een naar gebeuren, hoe je het ook bekijkt, nou hebben ze in Nieuwegein geen stroom, wat een malligheid, nou rijden er wel treinen, daar is geen malheur maar de Gein mensen, kunnen niet buiten de deur, want de bliksem heeft huisgehouden en niet zo’n beetje ook, een weekend zonder stroom, heel Nieuwegein is van…

Ik loop langs hei - die ligt in diep azuur Van zomerhemel rondom neergespreid - Kleurwarme hei: een brokje oneindigheid Van kruid en bloem, zover ik mijmrend tuur. Wereld en mensen weg... Alleen natuur Zo pas gegleên uit rijk van rustigheid Met glimlach ongerept: stille innigheid Van nijver leven in het morgenuur. Ik schroom te treden op…

neem me mee op wegen langs weilanden en sloten onder luchten grijs, wit, blauw, 't is me om het even daar ervaar ik geluk en mag het gras groener dan mijn ogen zijn…

Nu komt ze van de bron En gaat ze door de zon, Licht, tip-top, roze en ros, Haar gloênde harendos. En waar de boomstam staat, Gegroefd als'n oud gelaat, Spitst ze haar kin naar boven, Waar al de lovers stoven. 'k Wou het liep al zo naakt Wat recht is, welgemaakt, En wandelde in de zonne... En de rest in capuchonnen.…

de veiligste plek waar een vlinder haar ei legt is een distelplant…

Leven is vooral Laten leven Laat het toe - Lucht, licht Met af en toe Een lichte bries En je ziet het meteen - De schepping lacht je toe zaterdag 16 juni 2012…

Ik heb mij op zijn winters getooid, daarom al mijn bladeren afgegooid. Ontdaan van alle fleur en prachten is nu 't seizoen van koude en lange nachten. Maar na drie maanden wachten brengt de lentezon mij terug tot volle krachten. Ik kom weer tot volle bloei, ik ben opnieuw in ganse groei. Zo zie je maar, ik word ouder, jaar na jaar,…