Alle inzendingen over overlijden

Ik wilde er voor je zijn Maar jij was er voor mij Ik wilde jouw levende engel zijn Maar jij was de mijne Ik wilde me voor je opofferen Maar jij offerde je voor mij Ik wilde de hemel voor je plukken Maar de hemel die gaf jij…

Hoe is het te gaan Een flits, nauwelijks beseffend dat je er ooit bent geweest, ijlend In vliedende memorie verdwijnend? Joggend vervoerde je vorm je toen een hartstilstand plots je leven stopte Op een boogscheut van je pensioen alsnog verzoend met eeuwige rust? Stokoud de laatste adem uitblazend Dankbaar in een laatste roes glijdend…

De dood slaat diepe gaten en doet onnoemelijk veel pijn. De dood slaat diepe gaten: alles wat je los moet laten verdwijnt in een zwart ravijn waar alleen verdriet en leegte zijn. De dood slaat diepe gaten. Het leven neemt ruimte om te dansen en moet daar vaak voor snoeien. Het leven neemt ruimte om te dansen: een nieuwe ronde met nieuwe…

Nog één keer bellen Nog één keer welteruste Nog één keer goedemorgen Nog één keer Om al die andere keren Die ik zo mis Ik bel nog één keer Welteruste Rust zacht…

kindlief jij hebt geleden maar nu veilig in het hemels eeuwig kinderhuis op aarde is enorm verdriet moge de engelen hen troosten thuis zegen voor de veteranen de begeleidende agent moest maar die vreselijke tocht gaan naast de eventuele dader het arme slachtoffertje lag daar lieve kinderen blijf bij het buitenspelen…

vannacht hebben we gelopen in de diepblauwe nacht donkere tinten omringden je gezicht de ruimte was oneindig we konden ons niet hechten aan de verdwenen grond er was angst er was verlangen groter dan we zelf konden zijn in het felle gele licht ben ik ontwaakt ik was opnieuw alleen…

Hij stierf niet zo bijzonder, heel gewoon. We maakten nog een paar mislukte grappen waarna ik zei dat ik weer op moest stappen, en ’s nachts om vijf uur ging de telefoon. Hij was aan ’t einde zo ontzettend licht nadat zijn bij elkaar gerookte kanker hem uitgedund had, elke week wat slanker. Maar zwaarte meet men niet aan het gewicht. Dat…

Hun kind was dood, hun liefdepand; - Ik ging tot hen, het hart vol rouwe, En drukte stom de man de hand, Maar dorst niet opzien naar de vrouwe. Hij wendde ’t aanzicht van mij heen, En weende lang en overvloedig; - ‘Ik kan u niet vertroosten, neen, Maar wees toch redelijk en moedig! Uw kindje is nu bij de Heer’… ‘Ja’, zei de vader, ‘maar…

In De broeder gaat mij voor. Langzaam gaat hij achteruit, mijn handen in de zijne. Hijgend zet ik een deuntje in, hij schudt nee, maar zingt toch mee en we gaan nog niet naar huis. Hou in Ik krijg nauwelijks lucht. Zuchten lukt niet meer, m'n lijf lijkt lek. Iemand praat tegen me, zegt nog iets, bet kundig m'n mond. Zij begrijpt…

kleine en parmantig stapte hij met die verrassende charme van een grote kleine generaal doorheen het ondermaanse dat hij al te graag onthaalde met de hem typerende stem die als windgong klinken kon waar hij ook zong of citeerde leverde hij ieder mens de zon wiens hemel vertroebelen kon met sonnetten uit zijn oeuvre die het verhaal van…

Ze is degene die jou draagt Wanneer je zwemt In universeel water Degene in wiens armen je ligt Na je landing In deze wereld De navelstreng doorgeknipt Maar ze is er Ze is degene die jou voedt Jou woorden en wolken leert Degene die jou na vallen weer opstaan laat Zij is degene die op een voetstuk staat Van wie je je later losmaakt…

lieve mensen en kinderen zeker dezen niet vergeten nu moeten jullie allen weten de overledene gaat een gigantisch mooie hemelse reis maken volgend het goddelijk licht omarmend door de schitterende engelen wijzend naar het ver gezicht verlatend de aarde daar waar vreugde was maar ook pijn en verdriet zeker wetend de…

Goede Vrijdag Een mooie dag Om te gaan Jan Rot Hij is ‘hot Gaat naar God God is goed Rot is goed Het is goed Het is mooi geweest Jan was Wie ie was…

kijk ik terug en vraag me af hoeveel is dat? alles wat ik had kunnen worden de notaris blijft pragmatisch het vermogen is de bezittingen min de schulden wat een geweldige show! zo’n garageverkoop de spullen die me bezig hebben gehouden smelten langzamerhand in de lentezon het is toch lachen al de regels en clausules en dit bittere…

Hij mocht niet mee het was van hoger hand beslist geen specialist wist uit haar lijden nog wat weg te snijden. Wat er van dat fout geweven lieve leven even bleef, het leefnet op het land getorst een druppelspoor van vocht tranen op een allerlaatste sparteltocht aan die overkant op tanden knarsend zand gemorst: Nooit meer samen zilten…

De stress drukt op mijn ledematen Ik voel mijn tijd is gekomen Ik heb geprobeerd er het beste van te maken En ik knik Alles wordt zwart Alles wordt licht Mijn adem ligt op mijn lippen En kan er net uitrollen…

En daar stond ze ineens in de doorgang naar de grote zaal van het Concertgebouw wachtend op het 2e deel van de Mattheus Passion van Johann Sebastiaan Bach Ze straalt wit uit en zei uit het niets tegen me “Mooi hé” Ik antwoorde en sprak “Ja mooi hé Ze sprak vervolgens “Ik heb gisteren mijn moeder begraven, ze was 96; ‘Erbarme…

in het licht van porselein werden de kinderen mensen vrienden vervaagden tot verre schimmen haar hart was dun en zacht toen de dood haar ergens tussen de regels neerlegde…

Krijg ik de sleutel tot de tijd te pakken? word ik een door zwaartekracht krom gebogen straal op reis naar het ultieme wormgat, een zwart gat waarin ik word gezogen en aan de andere kant weer uitkom als licht dat in rechte lijn beweegt? grijpt er een verblindende schijn in mij plaats die mij inziet, mij encyclopedisch openbaart tot ik zonneklaar…

De nacht heeft mij in het donker gedompeld, miljarden sterren omringen mij, ik voel me overrompeld, door één flonkerende ster voel ik me vrij. Ze spreekt me zachtjes toe, een bekende stem zo dichtbij en toch zo ver, ze toont mij de weg, maar ik weet niet hoe, iedere nacht speur ik de hemel af en zie ik mijn ster.…

Er is een boom gevallen, zomaar zonder storm. Een schok ging door ons allen, want zijn takken waren nog enorm. Elk jaar gaf hij zijn bladeren, met veel plezier en vlijt. Toch zag je ‘t einde naderen, hij stond er al, een hele lange tijd. De takken kraakten van de pijn, zijn bladeren dof en vaal. Waaien in de wind was echt niet fijn, z…

Kus mijn tranen: Hoezeer heeft het leven mij geschonden, En toch bleef de mens in mij verbonden, Vooral met die, die ik zo lief had, Met wie ik bijna alles deelde wat ik bezat. In mijn jeugd droomde ik van grote daden, Nee, niet in weelde baden, Maar, die de wereld leefbaar wilden houden, Een samenleving waar we samen aan bouwden. Ik…

Als een bonte speeltuin geeft taal Gedachten en gevoelens vormen Soms kwiek soepel soms droog en taai Er gebeurt veel in los-vaste normen Verrukt door de lol van verwoorden Speels verbeelden van lol en pijn Creativiteit leidt naar helende oorden Talig scheppen balsemt ons zijn Rijmen en dichten doet gatten oplichten Laken wat fout gaat,…

Je kind dragen Is de grote verwondering Je kind wegdragen Is de grootste opdondering Die een mens, een vrouw, de moeder Kan krijgen, moet zien te verwerken En ik als buitenstaander Sta erbij en kijk ernaar En weet niet wat te doen, wat te zeggen Het is niet uit te leggen Een moeder hoort haar kind niet te verliezen Een vader ook niet…

verlaten zijn; klinkt luid komt in de loop van de dag aanwaaien slaat vanzelf om in de avond kwijnt stilletjes weg in de nacht omdat jij niet daar bent nimmer voelde lakens zo koud verloren lig ik in bed hoofdkussen het enige houvast om tranen in te bewaren in dromen zoek ik iets tastbaars, en vindt je in alles wat me beroert streling…

nu de nacht zich ontvouwt zal ik je ondergaan als een vlinder in zijn liefde liefde van een dromenvanger en de lange zoektocht naar nieuwe letters nu je mijn huid verlaat valt het witte doek sterft het applaus raak ik je zonder spiegels kwijt huidhunker een killer winter verlangt naar lente hoe vermijd ik deze meligheid ik wil…

Geen griepje, nee liever steriele slangen door de neus, haperende symbolen op een schermpje, op de walkman die doorschreeuwt als ik niet meer hoor, My Favourite Things. Zo wil ik dat het gaat: weloverwogen en onopgemerkt. Anonymous, particulier verzekerd. --------------------------------------------------- uit: 'Weloverwogen en onopgemerkt…

Van hare handen die zijn hoofd namen en het wegborgen binnen haar schoot is toen het kale glanzende strelen begonnen als een ijl sneeuwen over een groot, somber land. en toen hij de ogen sloot over een leven, tot de dood toe vermoeid, was wat het donkere bloed had misdreven in een blind brandend wenen vergeven en uitgeroeid; en behoed door…

dat wat rest, ligt in mij opgeslagen geborgen in mijn dunne handen verankerd in mijn hart bij vlagen vloeibaar maar steeds warm het zandkasteel, de parelmoeren schelpen het zachte van je wang zo ver als ik maar kijken kan, wil ik je volgen, tot ik enkel nog een stipje zie samen met het witte van de wolken verdwijn je aan de horizon jouw…

ik stuur jullie liefde voor de nacht ik stuur jullie liefde voor de morgen vol met warmte vol met kracht zodat jullie Carla’s afscheid kunnen verzorgen omringt met foto’s, lieve woorden, bloemen en veel meer zullen jullie haar groeten voor de allerlaatste keer…