Alle inzendingen over verdriet

Als je huilt hoef je mij niet uit te leggen waarom. Je weet dat ik er vaak voor je ben, laat de tranen gewoon maar komen.…

De woestijn, wat haatte ik dat strand immens groot zonder toeristen op vakantie zonder zee van verwachtingen. Ooit wenste ik een vloed van troost doch vond hier enkel een oase. Druppelsgewijs doordringend mij ...…

Soms zijn er tranen, maar herinneringen aan een dierbare blijven altijd bestaan. Tranen…

we zullen onze letters niet tevergeefs strooien in de wind ook al zinken we in een poel van zuchten en geween waar meedogenloosheid heerst de liefde uit het hart gebannen de kosmos gericht op goud en goed het hart bloedde doet met kinderen ondervoed van warme troost voor hun gemoed ons oog in zuchten naar omhoog vasthouden…

[Dit schreef ik voor iemand] Onze moeder Onze lieve moeder, oma en overgrootmoeder is overleden. Altijd zo lief voor ons geweest, het gemis zal pijn en verdriet doen. De liefde die je ons gegeven hebt kwam recht uit je hart. De mooie herinneringen zullen we koesteren. Zonder jou verder moeten gaan is erg. Voor altijd houden we…

Het is zo stil Dat we de rest wel horen Maar ons er toch vooral aan storen Het is zo stil, dat er geen dag voorbij gaat Dat het geen verschil maakt, Of de tijd alleen maar stilstaat Of enkel rimpels achterlaat En als het dan zo stil is dat het leven meer de dood is Ik een tijd mis, Waarin ik niet heb geleefd Is er toch vooral…

Hoor de stilte kraait. De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het van koude biddend noorden. Zo stil is het nu dat men huivert en vreest dat iemand plots op een gong zou slaan en van…

Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen, herdenken zwijgen doet; ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen zijn eigen treurnis voedt? - Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten, géen liefde vraagt, o kind; - ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten bij liggende' avond-wind.... En weder teder…

ik heb me in de wolken verborgen en wacht op iemand die zegt dat hij niet komt ik heb een hart maar het kan niet spreken ik schrijf woorden in de lucht één stap slechts tussen treurigheid en schittering het is deze herfst de herfst niet…

Nu dort de hemel, Nu dort de hei – De mooie dingen Gaan gauw voorbij. Nu dort de hemel, Nu dort mijn hart – Wij worden beiden Nu stil en zwart. ------------------- Hoog aan de hemel Staat de eedle maan – Zij ziet mij zwijgend En eenzaam aan!…

Duistere gloed gesloten geest gapende wond die niet geneest De dagen gaan traag en lijken op elkaar ik kijk in een leeg glas dat eens gevuld was Schaduw van dagen waar blijft de tijd? het mes van verdriet snijdt onmenselijk diep.…

'k zag een roze hangen, geknakt op haren steel met gebroken hart, geen lust meer tot groeien van verdriet werd haar kopje vroeg bruingeel ‘k zag een roze hangen, geknakt op haren steel verdorde blaadjes vielen tussen het struweel maar in Gods tuin mocht zij als mooiste bloeien ‘k zag een roze hangen, geknakt op haren steel met gebroken hart…

Terwijl ik in de regen door de straat waar dertig jaar geleden de speelgoedwinkel van mijn moeder stond, liep, besefte ik: Ik ben een reiziger. Een reiziger. Met open armen verschenen de tragische Harlekijnen. Het deed met denken aan de dag dat ik door de natte straat van het verleden liep. Ik wist spoedig zou ik dansen dansen…

Het dendert maar door mijn hoofd mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld ik ben niet rooms, niet katholiek ik was gereformeerd protestant de schuldbelijdenis in de kerk was een hele grote opgave en nooit na de vergiffenis voelde ik mij echt bevrijd en dan denderde het ook door mijn hoofd dat is ook mijn schuld, mijn grote schuld daar zal…

Het is moeilijk genoeg, als je door verdriet wordt gedragen en de tranen niet vanzelf komen.…

vandaag schrijf ik de laatste bladzijde van mijn tweede boek natuurlijk kan ik daar in detail over uitweiden; echter dan ben ik niet snel klaar maar indien u mijn eerste werk zou hebben gelezen had u weet van een gevallen doek en thans behoor ik andermaal tot de horde der wezen achtergebleven in de leegte van een schaduwrijke vloek…

de zwanen de trieste zwanen vissen in rimpelingen van grijs water rank en licht buigen ze het verdriet de grote zijden vleugels ruisen als een weerslag van wat was voorgoed geborgen in het water evenwijdig de stille zwaarden onbeweegbaar zonder gewicht toch voornaam peilloos roerend en wiegen op de donkere spiegel zo…

De zee De zee geeft je verkoeling in de warme zomerdagen. Je denkt: ik ga zwemmen, er kan mij niets overkomen. De zee is verraderlijk en ineens ben je niet meer te zien. Mensen gaan naar je op zoek en dan ben je niet meer te vinden. Enkele dagen erna wordt je gevonden, hoe erg is dat. Voor de nabestaanden heel…

Een waardevol afscheid verdien ik als mens zeker. In mijn hele leven heb ik zoveel mogelijk gegeven. Natuurlijk had ik ook mijn fouten, maar dat heeft ieder mens. Nu ben ik zover om straks te kunnen gaan. Het is moeilijk om dat te moeten doen. Eén ding is zeker: ik heb alles gegeven, wat in mijn vermogen lag. Met…

[Dit schreef ik voor iemand] Binnenkort Binnenkort zal ik de wereld verlaten en mag ik naar de hemel. Eigenlijk is het veel te vroeg, om daar heen te moeten gaan. Als mens had ik het reuze naar mijn zin met lieve mensen, waar ik van hield. De hemel: een nieuw begin, maar ik weet niet wat me te wachten staat. Mensen…

Wanneer verdriet de tijd inhaalt herinneringen dagelijks opbloeien zullen dierbaren nooit vergeten worden zij gaan haast tastbaar groeien Wanneer dagen donker worden brandende kaarsjes voor de ramen staan vertellen verhalen bijna beeldend hoe het in 't leven ooit is gegaan Wanneer speciale dagen worden gevierd de ene belevenis de andere…

[Dit schreef ik voor iemand] De aarde Als je de aarde moet verlaten door een ziekte is dat vreselijk, want het leven heb ik nog zo lief. Met heel mijn hart heb ik zo veel mogelijk gegeven aan andere mensen in mijn leven. Mensen het leven zal verder gaan zonder mij, dat is zeker waarheid Graag had ik hier nog een…

[Dit schreef ik voor iemand] Vlinder Een prachtige vlinder, dat was je in je hele leven. Nu je er onverwachts niet meer bent, doet het mij verdriet, maar voor altijd ben je in mijn hart. Ik ga je missen mijn lieve vlinder rust zacht. Liefs, je vriendin…

DROOMPRINSES Zo een, die met zwaard de doorntakken snoeit een pad maakt naar de prinses Zij snurkt haar dagen rond al honderden jaar en wacht op een kus, die haar wakker maakt Zij droomt een glimlach om haar mond verlost te zijn van elke doorligwond want pijn je raakt eraan gewend…

Als je huilt in tranen heb je intens verdriet. Door je gevoelens laat je zien dat je ergens moeite mee hebt. Schaam je niet als je het laat zien. Het is juist knap om ze te tonen. Tranen: ze kunnen voor een stukje opluchting zorgen. Niemand maar ook niemand staat je dat in de weg. Tranen…

zó kleurloos dikwijls als ook leemte kan zijn met melancholie op de loer en ginds het verdriet oprukkend als een groots vijandelijke leger zó voel ik me soms op verveloze dagen als het bladdert dan verlang ik hevig naar grondverf aangebracht met zachte kwast…

Al is het hart vol met tranen van verdriet, is merk je snel hoe klein je bent, als mens. Het bewijst maar weer eens, hoe kwetsbaar je bent. Een ding is zeker, je moet de draad wel weer oppakken, want als je ermee blijft zitten, wordt het steeds moeilijker op de weg , die voor je ligt.…

Onzeker heb je zekerheid gezocht. Angstig dat je weer zou falen in je gevecht met de Dikke van Dale werd je Ketelbinkie op het 'Kofschip' Woorden gebeiteld in je ogen vielen verbrijzeld op het meedogenloos papier. Tot je de pen in je eigen tranen doopte en je vloeiend je eerste zin neerschreef.…

[Dit schreef ik voor iemand] We waren aan het zwemmen, ik was net uit het water en mijn vriend bleef er nog even in. Toen gebeurde er iets met hem, hij kwam niet meer boven. Het noodlot sloeg toe en was er paniek. Een hartaanval bleek later de oorzaak. Mijn lieve vriend, zomaar even aan het zwemmen en ineens uit het…

Elk jaar is er rouw, gaandeweg de traumatische datum nadert. In stilte denken wij dan aan jou. Vele mensen begrijpen het, maar sommige ook niet. 14 juli staat in ons hoofd gegrift en in gedachte zijn we nog bij jou. Lief meisje van ons, het doet ons pijn en verdriet, maar weet: we vergeten je niet. Met een brandend…