Alle inzendingen over natuur

Over de tuinen schijnt de maan, 'k Hoor een zucht door de bomen gaan, Eenzaam ligt de brede laan In de kalme nacht. Twijgen trillen in 't blauw-wit licht, Hoge kruinen verdringen zich dicht Achter 't lange vergezicht Van der lane pracht. Stil verdroom 'k de milde tijd, Nu de maan haar zegen spreidt, Nu het land, door hààr gewijd,…

jaren zijn vervlochten met de stroom die langs mij vaart mijn ogen mossig groen weten van geen ander zicht zomerbed en winterdek de wijde trek van vogels het water heeft me aangeraakt door overvloed die rond mij waart…

Deze avond ving de vroege nacht zo duister aan de hemel kleedde zich in stemmig zwart satijn waar heldere sterren als rijen lichtjes zijn die door de kosmos trekken ieder in eigen baan een universum toch zo onmetelijk groot wat is een mens om dat te kunnen bevatten tracht slechts enkel het tal der sterren te schatten voelt men zich dan niet…

Uitgelaten buitelen ze voorbij, achter elkaar aan, over elkaar heen. Opwaaiende vachten, geluidloos gesnuif, staarten in wit, grijs en blauw. Eindelijk terug in de lucht.…

Koud tot op het bot speelt de wind met het getij die golven opstuwt die uitdagend tot grote hoogtes klimmen om zo in woeste branding uiteen te spatten om met al hun kracht het strand te kussen…

kun je hem horen tegen de ramen op hoor je zijn huilen door roosters? een dijk van een kerel die tegen zichzelf opslaat robuust als afzetting vaak ligt het anders met soortgenoten welke losbreken spuwend in het gelaat van de mensheid zie jij zijn déjà vu’s in flasbackdijken ? herken je die zware storm?…

Scheefhangend de oude treurende wilg overhangend zijn kale takken de ijssloot. Zachtjes bewegen de slierende vruchtdragers in de frisse winterwind als stijve dikke haren. Eronder glibberglijden de eenden naar het door kinderwanten in het wak gegooide in hapklare blokjes gesneden brood. Het ijsgat, opengehouden door de bewegingen van ganzen,…

verlaten van groen ingetogen op jezelf je naaktheid ten toon zo sta je daar, moederziel mijn meelij is gewekt terwijl het een natuurlijk verloop is toch… je grandeur van weleer komt weer, dat weet ik toch… op pijnlijke wijze wordt blootgelegd de onvolkomenheden opgelopen tijdens storm, droogte, hitte, natte en toch, ben je volmaakt…

Van god los maar om de kikkers en alle kweepeer begaan, de merel te hulp met de appels, het huis met cement, de woelrat vol van genade naar het leven staand, te verschrikter gezegend als het peren regent of pruimen, goed voor de wesp, wreed voor de wespen, aan de kant van de egel, de muizen, de uilen, in twijfel om wat het leed, het gras,…

een grote hoeveelheid ogen staren mij indringend aan op het eerste gezicht lijken het bomen vol ongeloof voel ik me aangetrokken als wel bespied door gekerfde zielen die roerloos aan het meer staan leunend tegen de wind die hun lange haren streelt staan zij daar roerloos overgeleverd aan ©Lady Love 5-12'11…

Het water ligt heel sereen zoals zonnestralen aan de hemel staan Door 'n wolkendek dat in de lucht verscheen ligt regenweer nog ver vandaan Blauwe zoete luchten,met wolken als gouden vruchten bestrijken't gebied op 'n enkel moment verbonden aan tijd,als de zon zijn weerspiegeling herkent 't Stille water in een frisser jaargetij is een…

verstorven vlinders kussen niet langer het schrale zonlicht oostenwind schuurt kleineert de o zo vrolijke die vooruit huppelt bloemkristallen versieren ramen waar warmte nog geen vat op kreeg…

Golven vol verlangen rollen prijkend in 't zicht de door wolken bedekte waarheid hangt roerloos in dit licht balancerende zilvermeeuw danst lieflijk in de wind in het zand kleurt 'n emmer rood vergeten door het onbezonnen kind…

Bladeren in allerlei kleuren liggen op de grond. Met heerlijke herfstgeuren in het rond! Ik vlei me neer op het zachte bladerbed en kijk naar de hemel en zie een wolkengewemel. De zon schijnt door de kale takken van de bomen. Ze voelen, dat de winter gaat komen. Ik laat het bos alleen en ga ontroerd weer heen...…

Herriemakers op het dak Nee geen Sint & Piet noch meneertje Krentenkak schreeuwen zij, van grote hoogte, naar benee onverstaanbaar is de boodschap wil je vliegen, ga je mee mensen rijden fietsend door hebben geen oog voor natuurschoon ook al gillen de twee luid in koor…

Nu avondrood jouw zonden kust wiegen bomen almaar later daar de wind in stilte rust streelt het maanlicht zacht het water balancerend hoog daarboven zijn dromen in de maak waarin kinderen nog geloven…

de geur van pas gemaaid gras en vers gevallen eikels strelen het herfstgezicht zachte zon klimt langzaam omhoog langs gekleurde bladeren die rijkelijk dansen op de wind…

Zon omhelst de morgen een zweem van verdriet laat de nachtvorst achter verloren bladeren glinsteren trotseren hun ware schoonheid er wordt een aria gezongen elders blaft een hond uitgestrekte landerijen ontvangen deze morgen met open armen…

op de heuvel boven het geboortegraf mijn rug naar benee hart vrij in de lucht ogen gesloten luisteren naar de wind, de zachte bries streelt en liefkoost niets anders het firmament op mijn borst is geen last, ik ben er en de wind briest door……

de nacht vlucht weg voor het oog van de dag een dikke mist pakt het dorp mysterieus in de verstrooiing gaat op en neer die je dus niet kan pakken voor je gezichtsveld (je weet niet hoe) morgen is er weer een dag om naar te kijken misschien zie je dan wel prachtige weidse vergezichten onder blauwe luchten…

Haar leesbril op kijkt zij naar buiten. Zij hoort de Noordzee en zijn ruis. Zij leest het landschap rond het huis. Slagveld van spetters op de ruiten.…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen weerspiegeld De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand En in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens…

Geen boom springt uit de lijn van het Amsterdam-Rijn- kanaal. Rechttoe, rechtaan. Geen boot verlaat zijn baan van schuim, zilver en groen. Ik moet hetzelfde doen en volg de regelmaat die door het landschap gaat. Dan sla ik af. Een bocht. De kromming die ik zocht. De lijnen worden speels, maar stuiten op de rails. Het spoor leidt mij naar…

Waar zal het hart in late herfst zich keren omgeven door het dor kleurloos kale hout een hemel bewolkt grauw somber en koud geen plek waar nog warmte is te creëren huilen van de wind door troostloze bomen de velden leeg en dor zelfs mistige horizon in mijn brein slechts verlangen naar de zon wanneer zal ooit het nieuwe leven komen maar…

een boom die er plots het bijltje bij neerlegt…

Laagstaande zon bespeelt het kleurende lover die het laat glanzen met haar diffuse gouden licht Nog even, dan gaat ze onder en trekken grijze wolken het blauw van de hemel dicht haar stralen nog nagloeiend in roze en oranje tint Een schouwspel dat nooit verveelt als de dag zich met de nacht verbindt Zonsondergang het blijft bijzonder…

In het toevend licht, dat later Dan de zonne blijft Wijlen bij het stille water, Waar ons bootje drijft, Schuiven zwart en zonder zwaarte, Fijn gelijnd en strak, Fietsertjes voorbij de klaarte Van het hemelvlak Hunne fijne silouetjes, Schaduwen gelijk, Zeer geleidelijk en netjes Langs de Amsteldijk. Met gestadig beenbewegen Gaan ze…

Onheilspellende luchten zuchten voorbij Zij aan zij Doordrenkt als een kleurrijk geheel Nooit te veel voor menselijke ogen Bevlogen en door ons bekoord Ongestoord en verwonderd blijven zij uitgezonderd in 't geheel als een juweel…

De paddenstoelen rijzen uit de grond. Staan in het vochtige mos in het stille herfstbos. De mist hangt in de bomen. Een sfeer om bij te dromen. Ik denk aan de zomer die voorbij is gegaan... De bladeren zijn gevallen, 't Is een gekleurd tapijt. Ja, de zomer zijn we kwijt!…

een ontmoeting voor even... uit koele zilverrand kruipt traag omhoog de bleke morgenzon zij zendt haar stralen glanzend koud naar de maan die afneemt tot een tere sikkel nog staat zij, in schijngestalte, tegen de dun blauwe lucht even ontmoeten zij elkaar maar de maan kan niet blijven het is haar laatste kwartier zij verdwijnt…