Netgedichten

netgedicht (nr. 42.919):

AVONDDAMP BOVEN WEI

Een breed wit meer
van nevelig koud zweet
uit slapende spoken

doorzichtige zeiltjes
zonder boot of mast
zweven wiegend
in wijde kringen rond
mijden angstvallig
het diepe midden
waar
een eenzame boom schuilt
kaal _ plomp _ gedrongen...

zijn bultige stam
streng als een ridderburcht
torst knoestige takken
de stramme kroon vat
stijgende druppels
die de wereld vorsen
overal spreken
onbekend blijven.