Alle inzendingen over afscheid

De laatste rozen leggen op een open graf en de pijn voelen hoe schielijk een leven brak dank Hem -– die eeuwigheid gaf!…

Wie kent de pijn als iemand die wij liefhebben moeten laten gaan en daar zo machteloos voor staan met al ons geloof kunnen wij U God niet verstaan…. maar schenk dan hierboven uw oneindige liefde zoals wij die op aarde gaven aan een naam.…

hij vertrok in de nacht zo plots en onverwacht geen deur was geopend niemand had hem zien lopen alle luiken bleven zelfs dicht en nergens lag een bericht het laken onaangeroerd het lichaam omwoeld zijn hart had het begeven zijn ziel naar het Hoogland gedreven daar in 't Eeuwige Licht kreeg de aarde 'n tranengezicht niemand die…

alleen lopend door het bos voelt nu vreemd zo verlaten niemand meer om tegen te fluisteren of te praten als antwoord op blikken die mij soms hoopvol vragen wat waren wij toch onafscheidelijke maten een blik was vaak genoeg om elkaar te verstaan helaas ik moest je laten gaan weet je afscheid nemen doet zo zeer geeft zoveel pijn toen…

Vier voetjes en twintig nageltjes giechelen erg stilletjes Potjes vol intieme en lol zo vol geneugten, ik word haast dol; iets van boordevol Ik lik je neusje lief en schattig, voel me ergens een verwend klein prettig doetje en geniet te volle, fijner hoeft haast niet Ooit samen erg zwarte sneeuw gezien, priemend in onze halzen, foei ook oei…

Zij leed al maanden aan ondraaglijke pijnen toen plots haar laatste oordeel werd geveld nog enkele luttele dagen waren haar geteld waarin zij nog het ergste zou moeten lijden het verdriet om van dierbaren te scheiden tussen vier muren in eenzaamheid gekneld zij leed al maanden aan ondraaglijke pijnen toen plots haar laatste oordeel werd geveld…

op ons liefdesplekje waar zo veel zoete herinneringen geboren werden spreid ik jouw liefdeskleedje voor je uit Ik streel je door je manen van riet Uit liefde nestelen wij sluiten wij saampjes de deur En de dood nog even buiten…

Ik door zwerend zeer gelooide ziel ik hoef niet meer mijn lijf en piel zijn rouw geroepen het leven sloeg mij nu genoeg. Daar kwam ’t gevaar te naderbij het milde motor brommen werd een hels het oor verdovend grommen. Een laatste vlinderslag een grimme branielach wat zeer niet al vermag! Begroef de man zich in de schoepen van haar…

de wind die over de zeedijk ons bevoer als vreemdelingen op haar rug blies de klanken van de door ons bespeelde klankschalen over kwelder en Wad zij, zij die de dood heeft geaccepteerd leeft haar laatste momenten voor vandaag aan mijn zij, spelen met de muziek en de klanken de wereld laten overgaan en wellicht de hemel alvast voor haar…

Mijn kleine dondersteen Ik leef jou met je heerlijke grijze manen gezien in de manen van het riet Mijn innig geliefde hondje…

dat ik je mis, schrijnt als een diepe pijn en niemand die mijn verdriet kan helen hoe triest het is om zonder jou te zijn geen verlangens meer te kunnen delen dat ik door het duister moet zoeken naar een glimp van jouw lieve gezicht ergens glanzend in het eeuwig licht waar jij door God werd geroepen maar hoe ellendig zijn nu mijn dagen…

Het is voorwaar ongelooflijk maar waar! Ja, er schijnen nog steeds lieden te zijn - u, beste lezer, ongetwijfeld, naar ik mag hopen, niet - die niet eens weten wat voor dag het heden is... A crying shame... Ach, hoe oud zal hij nu zijn, met een of twee koters, hij wou zo graag destijds een 9/11 project beginnen, die jongen van negen - een…

Het werd naar de hemel gedreven op een witte wolk, die donzig en zacht zijn zieltje was maar even op aarde gebleven al had het zijn moeke, maanden blijde verwacht. Zijn wiegje zal lang in huis nog gedijen en zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan. de hemel zal zich in blauwheid verblijden als Hij door zijn rijk ziet een nieuw engeltje…

Alles is hier gewoon zo grauw mama was jij het dan die alles kleur gaf en de wereld warm maakte? je Cindy 1999…

Alles is hier gewoon zo grauw mama was jij het dan die alles kleur gaf en de wereld warm maakte? je Cindy 13-12-1999…

Wie heeft het laatste woord? De terdoodveroordeelde aan het koord? Of de zalvende priester met zijn boord? Wat is het laatste woord? Hieperdepiep, sapperdeflap, miserere of verdoeme? Het maakt niet uit, want het laatste woord is thans nog niet gehoord. Met mijn kop al in de strop houd ik koppig vol en koester ik vertrouwen. Ik haal…

Bakker wilde hij worden Er rezen echter meer vragen op dan broden Niemand zag er brood in en zelfs de honden lustten er geen brood van “Dit brood is mijn lichaam” riep hij in wanhoop uit en stortte zich in de vijver van het park De eenden hadden de dag van hun leven…

in die kleine nacht diende de dokter hem een ampul vergetelheid toe de storm ging liggen de man verloor zich stapvoets in een diepte die hij niet kende waar alles samenviel onder het maanlicht een roerloze zwaan in de dichtgeschroeide stilte…

Laat harde handen ploegen, laat ze diep in mij -- jouw wortels breken.…

Teder is de nacht waarin je vurig liefhebt -- wat aan je ontglipt.…

de wind floot een liedje in zachte schemer legde de dood zijn hand op haar hoofd de tijd viel stil de dood schroeide de stilte dicht in een hoek van haar geest bewaart ze één volmaakte dag…

Een zwarte sjees met zijn verloren helft Tussen zee en land Grauwe luchten boven 't lege strand De vriend had hem meegenomen naar dit stille oord Zij spraken met elkaar geen woord Hij keek de zee strak in 't gezicht Geen eb en geen vloed Eindelijk was hij thuis, voorgoed !…

Hij liet het van zijn kant gaan ging er vervolgens kapot aan verloor zijn verstand en kloste zich van kant…

Van de dokter mag ik geen wolkentoetje dan leef ik minder lang Vastberaden legde ze haar grijsbenige hand op de stapel bontgekleurde wolkentoetjes in haar winkelwagen Een opstandige glans In haar bleekblauw broze oogopslag Mijn broer is ook al zo zo goed als dood Ze maakte een missie van haar ongehoorzaamheid…

Wetend van afscheid fiets ik met mijn oude lief door de polder. Ik heb hem geleerd dat het Hollandse landschap mooi is. Ik laat hem dus niet met lege handen achter. Hij zal zijn vrienden kunnen vertellen dat hij op vrijdag de zoveelste de enige allochtoon in het bos was en op een zondag in mei de enige bruine man op de fiets in de Hollandse…

Plots omhooggegaan met de vleugels uitgestrekt op weg naar het licht. Ik zou me graag willen begeven naar een plaats waar mijn leven wordt bewaard en mijn door ouderdom afgetakelde geheugen zal insluimeren, ver weg van alle drukte en harde geluiden Een ruimte zonder geschreeuw en waar tederheid een diepe zucht zal slaken. Ik zou een deur…

Soms mis je iemand al na een uur Soms pas na een dag of week Maar onvermijdelijk komt die steek recht in het hart, op de dag dat het jaargetijde is Een dag van ongekend gemis.…

de trein naar het hiernamaals is vertrokken en neemt de laatste van zijn vrienden mee voor hem was er geen plaats in de coupé de wind speelt met zijn grijs geworden lokken in tranen blijft hij achter op ‘t perron er rest niet meer dan een vertwijfeld staren naar hen die aan ’t loket gelukkig waren hij wuift nog zinloos naar de horizon de…

Nu moet ik verder zonder jou. Mijn meisje waar ik zoveel van hou. Mijn spiegel, mijn troostende warme oceaan. Mijn gids, die overal met mij is heengegaan. Mijn licht, als ik bang was in het donker. Jouw liefde voor mij, het grootste wonder. Stilletjes zwaai ik naar je, schat tot later, dit is niet het eind! Want het zijn mijn tranen, het is…

In de kerk viel licht op het hoofd van je geliefde en omkranste het en dat van je dochters Je kist stond in de lengte voor hun voeten Jouw koor zong zuiver Je dochter sprak over je warme handen, dat die er altijd waren, troostten Het donkere hout en geur van de oude kerk, de in zwart geklede begrafenisondernemers omlijstten de dienst…