Alle inzendingen over maatschappij

We willen niemand om ons heen besmetten, En houden anderhalve meter aan, Dat geldt altijd, waar wij ook gaan of staan, Maar ook een dichter dient goed op te letten. Ook - ik – ben - voorbereid – op – elk - gevaar, En - zet - mijn - woorden - ietsjes - uit - elkaar.…

de Stadhouderspoort daarentegen verloor zijn spindraden, boven het sleutelgat naar vroegere tijden waar hoffelijkheid naast de vijver het alledaagse leven bepaalde in met trams gevulde straten, de diender straalt gezag uit, hield met beide armen op de rug stand bij het beeld Koning Willem II het nostalgisch aanzien werpt geen vuil op…

Jan Buiskool de drijver gehaat en geprezen voor werkverschaffing de werklozen vrezen een meter diep omspitten het Weenderveld als je je schop breekt een nieuwe van je eigen geld loodzwaar werk slapen in barakken karig loon en lange dagen eigen kleren dragen in weer en wind de hel van Jipsinghuizen het was meer geld dan je ontving van…

Het eerste wat de Nederlander leert is lopen. Daarna fietsen. En dan de fiets verliezen. Vele keren wachtte mijn fiets niet op mij. Ze was weg, verdwenen en niet naar huis gegaan. Is mijn fiets alleen, is ze eenzaam? Aan een andere fiets bond ik haar. Maar nog wachtte zij niet op mij. In Nederland is mijn fiets mijn fiets niet…

ONDER de grond liggen, Goddome, koning en bedelaar, Zonder complimenten en als broertje en zusje bij mekaar, Maar je most er, God verdomme! BOVEN de grond eens om komme.…

Blootshoofds prijkt ze daar als een prachtig bloemgebaar, voor het eerst vertrouwend op het onzegbare van de wind meedeinend in wat die er op dat moment van vindt. Onwezenlijk maar behoeftig zoals iedereen op deze dagen die aan oorlog herinneren en om de ultieme vrede vragen. Wie heeft er destijds in die dagen geen eenzaamheid gekend gehoopt…

Al zouden de meeuwen vandaag de dag willen verpesten ons geduld op wel of geen wilskracht en zon willen testen vanuit mijn hoofd loopt voorspoed met een goed gemoed symbolisch over het talud dat hun gekrijs ontgelden moet. Ik zit in mijn stoel en kijk weer naar buiten in het rond, weet nog steeds waar ooit de extra boom fier stond. Heel teder…

we hebben het in verhouding steeds iets beter gekregen dan onze ouders en grootouders en dit al generaties lang dat is toch bijzonder fijn maar ik besef dat het voor komende generaties een totaal ander soort van leven zal gaan worden een nieuwe maatschappij andere waarden en normen en ik ben soms een beetje bang dat het voor hen zo…

We stonden op balkons of op de stoep, Als eerbetoon aan wie voor zieken zorgen, Voor hulpverleners, horeca en morgen Voor weer een ander cruciaal beroep. Ik denk dat ik vanochtend na het scheren, Voor al die klappers ga applaudisseren.…

weemoed daalt met de zon vreet aan mijn huid kleurt de luchten rood wandelend langs het water broos en blauw besnaard muziek van klaprozen eenzaam in een bos vol met vlinders roep ik je naam zie je niet waar politci de aarde dragen de slaven van aardse macht, mijn liefste lief ja ja zo... is de antipode penseel met engelen haar in Zijn hand…

De vrouw was bijna uitgerekend Ze ging bevallen binnenkort Maar ze moest mee met het transport Een schrijver heeft het opgetekend De trein stond stil, de deur ging open Ze struikelde naar het perron Daar was het dat de drang begon Haar vliezen braken bij het lopen En toen zij eenmaal zonder kleren Op douchen wachtend niet meer kon Toen…

ik denk aan jullie waar ook, aan mensenredders artsen het verplegend personeel ik denk aan jullie waar ook, aan kinderen uit 't veld geslagen omringd door coronaplagen ik denk aan jullie waar ook, die het land moeten besturen schrijf de zinnen gekooid als een tijger in mijn huis en veeg het gruis, bouw aan mijn huis, geen onheil zal ik vrezen…

Warmte wat nooit bevriest, zoekt zijn immuniteit in het bloed, wie dat vindt dat resistentie bestaat even alleen in woordenboeken, wat ik lees is lopend vuur sterk geïnfecteerd dat het zelfs de dood ontdooit de grenzen vallen weg staan als blokkades weer op waar mensen gaan, de haat verbleekt, is even weg, bladeren die al gestorven…

op het grondgebied van de twee delen in Lutjebroek bouw ik mijn huis op de vergeten stenen en kijk in de stilte om me heen naar 't hol van de boom waar de vleermuis ontwaakt terwijl een straaltje vocht langs de boomschors de grond in sijpelt heel deze tijd speelt in de sfeer van corona men zou in deze zuivere lucht bijna het Urgenda…

Het binnen blijven, moet ik accepteren. Mijn gevoel zegt dat dit eigenlijk niet past. Het zint mij totaal niet dat dit een vereiste is in dagen van onzekerheid. In het binnen blijven verzamel ik de krachten, om door te gaan. Met liefde schrijf ik woorden, die tot mij komen. Een ware time – out lijkt in het leven te zijn…

er stroomt een melodietje diep van binnen in me dat borrelt naar omhoog een waarschuwingslied dat in woorden omgezet wil worden op zuivere akkoorden dat breekt de macht van tovenaars een melodie om niet vastgelegd gedemoniseerd en gefixeerd onder te gaan aan angstige voorstellingen in de gecompliceerdheid van het leven; het zijn de…

Hibbing is zo'n nergens maandenlang begrensd door kou die alles stillegt en de straat aan beide kanten laat verdwijnen in sneeuw Het verzet en de dromen van de tieners bevriezen Ze houden hun kleren aan in bed en moeten het doen met ijsbloemen op het raam De buren wonen te dichtbij om vrienden te zijn Oma houdt ze in de gaten boodschappen…

zij klom op zijn schoot/vader las voor uit de krant enwel Spekkie en Blekkie niet meer charmant dat even terzijde de herinnering blijft al was de stem monotoom voorlezen zozo wordt zeer aanbevolen vroeger was het gewoon dit alles speelde zich af in de Haagsche Vreeswijkstraat het gejuig vanuit het Zuiderpark Ado…

Ik ben niet bijster groot of imposant, ik ben met recht als klein te definiëren, maar bespot mij niet om mijn lengte, want mijn mond zal zich vilein tegen u keren. Zo zei een cafébezoeker eens tegen mij: "Jammer dat de NS hun prijs niet bepalen aan de hand van uw lengte in de instaprij dan zou u veel minder dan wij betalen." Ik riposteerde…

toch ben ik blijven wachten met de wetenschap niets van de kosmos te verwachten rondgezworven in dorre zandwoestijn met af en toe een bron; de oase waar ik mijn dorst lessen kon het manna door hen bewaard in twee buideltassen van het wereldpaard wedijverend met een klein kuddeke schapen rondom de torenhoge oerang…

Tot wederkeer gedoemden in tijdelijk bestaan in vederzacht omhulsel hebt gij uw plicht gedaan De liefde te ontdekken te leren tot uw dood maar hij liet u verrekken van dauw tot avondrood Verdorven goddeloos van god los en van wereld meneer pastoor werd boos verloren reddeloos O god zijn wij verdoemden altoos in wederkeer is '…

Wijsbegeerte retoriek is theorie voor ons die lezen Functieleer en linguïstiek geen empirie maar hypothesen Ivoren torens pragmatiek die leert van schijn maar niet van wezen Buiten echter heerst de chaos die ordeloosheid van 'het beest', Dat huist in ons reptielenbrein ja zelfs in hersenen en geest…

God heeft ons weinig gegeven. Een kleine neus met laag vermogen. Inadequaat om gevaar te horen. Ogen die, zonder bril of lenzen, het leven onscherp weergeven. Nee, we hebben het niet getroffen. Maar vier smaak soorten. Onzichtbaar licht en geluid. Het leven is een 2d concert, als je een mens bent. God gaf ons een grote mond…

Soms loop ik in mezelf vast, dan wrik ik schreeuwen los Hier! Hier! Ik ram er gedachten uit Ik besta! Hee! Waarom loopt er niemand uit de pas? Jullie kleren bollen op ik kijk erdoorheen er ploppen handjes uit de vette bulten Ze zwaaien omhoog naar hun vriendjes uit het plafond, haha ik heb het door Ik ben niet gek Singapore…

Wie zich nooit vergisten en het zeker wisten zijn exclusivisten op twitter en mail Die nooit kansen misten of achter 't net visten die lieten zich nooit door een bonnetje kisten Tenzij extremisten - de falangisten onder orangisten - zich vergewisten Van lagen en listen en listen en lagen van duizenden zevende- dag adventisten…

de versleten schoenzolen van drie straatjongens hun blote voeten half zichtbaar dik onder vuil en eelt leer, ijzer en mensenhuid verwikkeld in elkaar stank damp en duisternis tientallen soorten smog zwart als de nacht flessengroen eenvoudig grijs geelgroen als erwtensoep armoede in 1850 of 2019 laat nooit los…

het is winter - je lichaam uit takken knettert. ik zit met een boek over blijdschap in mijn hoofd, een thema uit de middeleeuwen. gebonk, geraas aan de poorten van het hart, maar ik blijf binnen. anderen voor mij deden het helemaal anders, ik kan dus maar gewaarschuwd zijn. je lichaam trekt weg - de winter duurt nog, dat wel, maar het gaat. de…

De stilte der natuur heeft veel geluiden en is toch vol van rust voor ziel en zinnen die druppelt zacht en ongemerkt naar binnen tot in ons hart een zilv'ren toon gaat luiden gelijk met haar. Als we dan weer beginnen te denken aan wereld-dingen en ze te duiden merken we dat een kracht, als die van kruiden in ons gekomen is en ons kalm doet minnen…

De mensen om me heen zijn vol met shit Gevuld door televisie, nepnieuws kranten Ik loop vertwijfeld rond, wanhopig, want 'n Normaal persoon vertoont zich nergens niet Alleen in t bos omgeven door natuur Onder de bomenbogen langs het water Temidden van 't elementair theater Weet ik weer wie ik ben: lucht, aarde, vuur Dan rijst de geest met…

Dat geld en macht het communicatieve handelen verkorten, de waakhond van de democratie wist het al. Ga daarom nooit na twaalven naar een avondwinkel, waar je tussen beschonken klanten een afzakkertje en wat te roken wilt halen, om een lange dag mee af te sluiten. Gestresst snauwen ze je af terwijl je je buit binnenhaalt. Probeer er dan nog maar…