Alle inzendingen over natuur

mistvlagen hangen zij aan zij als treurig geweven netjes over een bomenrij de merel ontwaakt zingt een lofzang die zonneknipoog komt dat voelt hij allang snavelpoetsend ontstaat in ’t verenkleed een sublieme glans trippelblij draait hij in rondjes een aardwormendans elegant en dynamisch start hij zijn vlucht tekent een godswonder…

Zacht kijkt de avondhemel heen door 't broze loof der sparren. Aan 't avondlichte blauw staat één reeds van de gouden starren. Ik ga in 't kleine sparrenwoud zo vrij denkend te lopen, dat 't is of mijn gevoel door 't hout zich op de grond spreidt open.…

In de sloot dag in dag uit een dode zwaan. Gister een kraai. Zwart op wit.…

Vierkante vlakken van huizen steken door rechtlijnige straten een patroon van vervreemding bouwt langzaam een stad natuur, verzwolgen, de kronkels opgegaan in een hoekig geheel. Maar daar… haast onzichtbaar onwerkelijk, onder een steen. Vecht zich een plantje groen met geel kleur breekt door de betonnen blokkendozen zijn niet het einde…

Het was mooi geweest overal groen bloemen water en bergen om u tegen te zeggen. De tand des tijds oordeelde anders. Droogde de beddingen, sleet de flanken tot boosachtige schimmen. Het water was verdwenen de aardkorst vervelde verloor haar vlakte vertoonde barsten. Regen kon de bodem niet meer likken er kwam geen druppel meer.…

In wolkenloos blauw opent de dag met zonnelicht en morgendauw zingen de vogels hun liefdeslied en eendjes nog even soezen in het veilige riet Onzichtbare wind maakt rimpelingen in het meer waarop zonnestralen schitteren en als vuurvliegjes dansen op en neer Bomen beginnen al te kleuren in tere tinten groen Narcissen staan te geuren in…

Welkom, lentezon, jij, liefkozing van boven, eindelijk, maar toch.…

Zonnelicht en morgendauw ontwaakt de dag in wolkenloos blauw met scheppende kracht haar lentepracht…

daar waar bergers verdronken schepen lichten en jutters bergen werk verzetten, het licht van de zon verdrinkt achter de rand van de zee kust het duin een strand voetsporen weggespoeld de maan trekt onbedoeld aan het water…

Zoals de zon hier naar links afbuigt stammen langer doet lijken Is het gebedel er niet minder door geworden de schoonheid wel Vol ongeloof ontluiken zij die ik allang voor dood had gehouden…

Beaufort Zware lage wolken schuren met een stevige beaufort over een verdronken land, in de zog van de vastberaden koers worden fundamenten in hun duurzaamheid getreiterd en getest. jonge twijgen dansen nog met speels gemak, daar waar de oudjes kreunen, beaufort zijn doorgewinterde kracht is selectief, de zwaksten zullen breken, de sterksten…

Laat mij wiegend wiegen op de takken van de treurwilg tussen het ritselend gebladerte en het jonge groen van zijn lentekleed. Laat mij wiegend wiegen luisterend naar de taal van de licht wervelende wind en zijn eeuwenoude verhalen van moeder aarde en het Lentekind. Laat mij wiegend wiegen op de melodie van tokkelende, druppelende…

blozende in voorjaarstint Gebed in een hart van goud proef ik honingzoet... Henk…

De groene stam van de kale boom reflecteert in de flauwe ochtendzon. Zijn takjes bewegen voorzichtig mee met de zachte wind. En ritmisch zie ik de kleine knopjes aan de takjes zoetjes meebewegen op een achtergrond van licht grijze wolken. Het is mooi om de natuur in een oogopslag van heel dichtbij en heel veraf…

Ontdekt ontboezemt en ontkiemt doortastend in samenspraak met kleurt zij de wereld net iets mooier dan ooit te voor…

Ribbeltjeslucht Ribbeltjesstrand Voetstappen in Wolkschelpenland…

de zilte goesting die op mijn lippen rust prikkelt mijn zinnen, wrijft door lange haren tegen de wind in ochtendblauw schildert de hemel zover het zicht reiken kan scheren gevederden door het palet de deining brengt thuis wat eens verloren was gegaan het is aan de vinder of zij het delen wil…

Zo ontstaat er in de lente iets uit niets een paar weken geleden nog was de struik kaal vanavond zag ik haar ontwikkelde bloesem ze had ook al bezoek hij was dichter bij ik zoemde even in...…

in maart één zon aan het hemelland dan honderden aan de waterkant: zo glanzend geel in het jonge groen zo vol van fleur in het nieuw' seizoen zo'n zonnig bloempje dat daar straalt en heel het voorjaar binnenhaalt... zo'n zonnebloempje dit termijn dat kan alleen maar speenkruid zijn…

Dicht en dichter bij in mijn lichaam eb en vloed jij mijn supema(a)n…

Hippend met 'n takje in zijn snavel wacht hij braaf op zijn beurt moeders deelt de lakens uit prepareert het nest zoals het haar goeddunkt op deze grijze vrijdagochtend…

In de ledigheid van lucht zijn er volop bochten om ons in te wringen een onmetelijke ruimte zonder weerstand of verzet Een smalle basis een breekbaar draadje het meest wankele evenwicht het is genoeg om rechtop naar de hemel te reiken Tegen onze bevlekte achtergrond schieten we nietig en vluchtig op we denken hermetisch met een doorzichtig…

De dreigende Dender dondert dadelijk dwars door 't dal, en donkert 't dorp Dendermonde.…

Ongekend, dit zilveren licht. Door het nachtelijk duister klinkt een helder bericht, zacht als flauwe fluister. Maan en aarde zijn verbonden in een eeuwigdurende wals. Als planeten praten konden reikte Moeder Aarde haar hals: “Leve de Maan die niet voor de duisternis zwicht.”…

Slingerend langs kronkelwegen vaart onbekendheid mij iedere bocht tegemoet mist tilt gestaag haar rokken op lisdodden leunen tegen de wind tot de zon ons goedemorgen kust…

De avond verfde rood de zee en zwart de wijde hemel, een late vogel scherend glee langs 't koperrood gewemel. Een vreemde stem gromde van ver en neurde zwarte klachten, en uit der wolken zwarte vachten glansde een bleke verre ster. Je adem zoemde in mijn oor en zong er wijzen, zacht, de zee weedroef neurde erdoor,- ...heel donker kwam…

Een zondag vroeg in mei de Wolfsputten een verhaal vol tinten groen en zonlicht gevangen in een gele dotterbloem Terwijl een eksterkreet de stilte scheurt houd ik mijn pas en adem in…

Lichtverschijnsel in de aardse atmosfeer. We zien een lichte gloed van bewegende bogen. Gordijnen van licht zelfs een vlammend zicht. Als zoeklichten schieten ze omhoog aan de noordelijke horizonboog. Het is een geestenwereld een strijd tussen de krachten van de hemel. Angstaanjagend. Wanneer aurora haar roodgloeiende ogen opent…

Ritselend in de wind Zo onbevangen als een kind Puurheid, au naturel, Veranderend ieder seizoen Rood, bruin en schitterend groen De cocon als tijdelijke metgezel Een dauwdruppel vindt zijn rust De regen die je vluchtig kust Een vergeten detail in het levensspel……

wat een ramp in Japan dat een tsunami dit veroorzaken kan wat een power, wat een kracht wat een pure overmacht veel ellende en verdriet angst over de nucleaire straling in dit gebied…