Moeder Aarde
Het is moeilijk het begrip tijd
niet in de mond te nemen,
want het is er – hier, in
deze bomen, dit landschap, dit
uitzicht. Als ik er naast zit –
leg mij het uit.
Als zij oud is – geef het vleugels –
laat het koren golven in de wind –
zaaigoed voor sagen, zee voor
al wat vruchtbaar is – in goede
aarde.
Als zij jong is – laat haar bezinken
en gewiegd worden als een
onnozel kind – bodem nog
ongerept in de voren van
zijn toekomst.
Mijn inzicht zal haar niet grijpen.
Zij zal het antwoord zijn op de
vraag die zij mij toekent –
hoe te overleven als zij er niet
meer zijn zal.
Zie ook: http://www.natuurgedichten.blogspot.com
Schrijver: Elbert Gonggrijp, 21 augustus 2011
Geplaatst in de categorie: natuur