Alle inzendingen over natuur

Platanenleed Takken Nodeloos geamputeerd Ik was het die ze op moest pakken in niet te tellen moten hakken Moedwillig de natuur versjteerd…

zeemeeuwzezeeuw lopendstrandloper schelpenschulp strandgapergeeuw waaiendstormvlaag stuifzandogentraan haarwapperwoei vloeidendevloedgestaag zeepierenwandelpier zeescheepstoeterloei op mijn blote voeten samenlopend met jou hier………

en toch hè zelfs nu het mislukt was bleef ik geloven in zijn kunnen vol ontzag had ik gezien hoe zijn grove handen stukjes boom afbraken en ze weer liefdevol aan de stam teruggaven had God iets verkeerd gedaan zacht mompelend werden er zakjes overheen geplaatst en met elastiekjes voorzichtig onderaan dichtgeknoopt hij legde het me uit althans…

Zoveel hoger, zoveel dieper groener bos, soorten bomen, sterk een ieder. Groeien kris en kras, en dwars door al de pijnbeleving heen. Zuurstof die men afnam uit het binnenste van het bomenhart boomschors die men eerder schond. Wortels diep verankerd in de bruine grond. Je oude boomringen deden groei afdwingen. Men dacht dat het oude bos…

een aantal dagen lang sta jij te gloeien in een tuin ik loop steeds naar mijn raam om te genieten van je gratie vol bewondering herhaal ik "voor mij ben jij de mooiste" morgen zullen regen en wind jou de kleding van het lijf rukken een foto bewaart de herinnering aan dit intense sterven…

rijzend en dalend zichtbaar tastend lijkt het grijze zich vlagend uit te dragen boven een in zichzelf gekeerde wereld waar enkel schaduwen wemelen ontdaan van oude weelde…

Natuurlijke schakering van warme kleuren Betoverend mooi zo aan het eind De schoonheid van loof als laatstgebeuren Een mooie mantel die verdwijnt Hun plicht gedaan, het doel bereikt De boom leeft voort en zij vervagen Als gevallen blad de grond verrijkt Gaan takken straks weer knoppen dragen Nog even niet Nog even stralen Laten zien waar je…

Baltische Zee ruwweg tussenweg, voel de ijzige koude bries van de Oostzee. In het gezicht slaat het opzwepende schuim, roept de zoutige geur van de brakke zee, laat een laatste groet aan je schip zeeman. Je bruine ogen zijn nog even waakzaam, je langzaam grijzende baard voelt de frisse wind. Jouw habitat ligt in de eenzame vreemde en aan het…

Een milde herfstdag, vol van vogels die hier nog niet vertrokken zijn; het water rimpelt onder zonlicht en kinderen juichen om het geel dat wel in duizendvoud wil vallen rondom hun vele, kleine voeten. De bladeren worden almaar schaarser aan takken die getekend staan als zwarte strepen soms heel dik maar scherp in 't daglicht nu of schriel…

winterstormen ten hemel het wad stuiptrekt in gekromde stromingen het schuim kapseist ongenadig van einder tot einder onder een wolk van meeuwen verwaaien duinen in werveling van winden zwaar kreunt de zee in huivering van nachtkou diep donker spiegelend in deinend water foto Friese wad bij de Westhoek…

wanneer men in de ribbelende velden ons fronsende herkent omdat het wijds zicht geen enkele bloem kan verzinnen dan heeft het herfstige het leven de diepte ingedreven zullen wij koukleumend samen wachten tot het zich terug naar boven zal trachten…

Kansen heb je nooit gekregen, scheppingsmythen, verre verhalen, zul je later zelf ontdekken, sprookjes uit het donkere Afrika. Het trotse land bestaat uit droge en vochtige savannen, daar ben je wild en in vrijheid geboren, tussen miljoenen wilde dieren. Liefdevol heeft de ruwe natuur je ebbenhout gezoent. Soms glanst je huid, voelen…

uit brakke bron ontsprongen eeuwen opgezouten in klei gaf de zee mij deels weer vrij luister, leg mij aan uw schelp duizend woorden nam ik mee hoor, de schoonste hymnen als koralen uit het bloed der zee…

En de bomen..... trouwhartige wachters, waarbij ik mag schuilen. Onder een groene keizerskroon luister ik naar hun weemoedig ruisende ballades.…

Ooit viel hij als zaadje naar beneden langs de stam omlaag. Beneden aangekomen landde hij in een voedselrijke laag. Groeide hoger hoger, nu met bladerdak zo rijk Geeft hij zuurstof en beschutting deze eeuwenoude eik.…

De strepen in de lucht, het vage teken, nog ongerept dit teer begin van weer een nieuwe dag. Straks zal het morgenlicht doorheen de wolken breken en doen ontdekken wat verborgen lag.…

lijkt het of de tijd zich verward heen en weer tussen zomer en winter beweegt dan is het herfst die de stroom vertraagt in eigen ritme nog even wil voortbestaan…

Deze dag is als een moede man die in een straat grijs en stil, zijn droefheid niet verkroppen kan maar toch niet huilen wil. Over natte wegen zweeft een waas van onverschilligheid, het is net of alles wat er leeft opzo'n grauwe dag in stilte lijdt. Daar...even laat de zon zich zien door een miezerig mistgordijn en de hoop,dat er toch misschien…

voer haar zure regen en vissen worden uitgespuwd over hoofden en akkers bedek haar glooiende boezem met een oliejas haar buik zal onweer baren laat molens wieken op domme kracht wee de ribben van het jongste skelet offer zwijnen en ontvang parels uit een zingende diepzee…

al schildert de zon hen nog even als stilleven dra zullen ze hun vrijheid nemen rood gekleurd wervelend spelen op de stroom van leven tot ze bij windstil zich warm gaan koesteren in een tijdloos voortbestaan…

Een troosteloze, grijze dag De wind waait zachtjes, Boze wolken overschaduwen alles Ze omarmen een waterachtig zonnetje De zon, eenzaam en alleen Hoog, ver weg van het leven De bomen, als lijfwachten van de aarde Rivieren, gevoed door de tranen van de lucht Beekjes, kleine metgezellen van de grond Klaterende, eindeloze watervallen Spoelen…

laatste bloemen huiveren bibberen in hun potten verwijtend roepen ze naar mij "wij willen naar binnen" in de borders is nog kleur van lage en hoge asters de laatste appels zijn geraapt noten drogen in kistjes…

me terdege bewust van het lege in ’t rimpelende zal ik de windstille dagen zachtgolvend breken ten volle de draagkracht van ’t bewegen beleven…

De rivier is er zoals wij er zijn er wolken zijn en gras en ganzen die er poepen en meeuwen er omheen. Zwijgend turen oude mannen in de verte, het water langs naar het verleden misschien. Niets beweegt. Misschien dat de zee in de verte dorstig wacht. Misschien…

de vloed ebt weg het zand onthult het wier op schelp en steen…

deze morgen wou ik diep duiken in het herfstig rood ontluiken verder leven in een wereld vol fantasie waar sensatie onbegrensd lijkt…

Nu de herfstwind de geheimen van ritselend boombladeren heeft ontfutseld en ze neergedwarreld zijn soms bijeen geveegd door nijvere handen maar veelal in bossen en parken als beschuttend bladtapijt voor moeder aarde neergevlijd begint hun tweede leven bedekken en verwarmen ze alle geheimen in de grond waar kleine diertjes leven waar…

de zon schijnt vandaag! de bomen lachen ons toe. ik stel mezelf de vraag: wordt de zon nooit moe? wie geeft de zon te eten? wie zorgt er voor het licht? wie liet de zon zo leven? och wat een mooi gezicht! antwoorden krijg ik niet, ik maak me ook geen zorgen. dit is wat ik zie en ook de dag van morgen!…

Blaadjes worstelen met takken vallen vederlicht op het gekleurd tapijt Vogelgeluiden zoete keelklanken boven het briljant bedauwde spinnenhuis Paddenstoelen tonen hun nieuwste bizarre creaties van het overgangsseizoen in een pittige wolk erotisch parfum.…

Vandaag zweven ze weer de lucht in Heerlijke mooie ronde witte dekens Die mij doen denken aan schapen Met hun zachte dons vacht Morgen hoop ik ze weer te zien Niet alleen te tellen als ik slaap Maar ook buiten zien zweven Als ik zachtjes verlangend kijkt, Maar helaas zijn ze overmorgen weg Door een harde regenbui Die de schaapswolken verdreef…