Alle inzendingen over natuur

Bulderend stijgt het vliegtuig, Maar de valk hangt stil Biddend boven zijn prooi.…

De stilte breekt in fragmenten van het bestaan gedragen in tijd van golven die eindeloos beuken op de witte rotsen die boven alles uit pieken robuust en ruw eeuwen gedragen geschuurde jaren meegaand in donkere diepten spelonken waar vissen hun territorium beschermen koralen hun zaad tegen…

Vijf uur nog erg vroeg, het licht priemt door de gordijnen. 'k Draai op m'n rug om stil te genieten. Het wakker worden door zingende merels, kan het mooier dan...?…

het licht gaat uit buiten westen soms oplichtend, groen in kleine golven de kust kussend soms in lichterlaaien vermiljoen zet de duinen in brand soms beukend grijs en bruin op een eenzaam strand…

Wat vroeger onze wildernis was de ruigte rond het rondje een oude kasseien weg met breed brakende bermen en aangrenzend moeras is nu een keurig landschapspark met grazende Hooglanders en wildroosters over gecultiveerde fietspaden door de onzinnige ruigte naar het zigeunerland van ademzucht tussen heksen en dwergen speelt de muziek van…

Els Es Les Al Alles Ja, alles Krijgt een nieuwe kans De takken aan de bomen Maken knoppen Bloeien Maken bladeren Vergaan Om plaats te maken Voor de sappen Van de knoppen Die in het voorjaar komen gaan En zich openen Wat u dacht En verwacht Dat na snoeien De boom zal doodbloeden Fout Er komt nieuw hout Met alle macht En uit volle…

wanneer ik eindelijk na lange jaren de zee weer proef haar branding mij omsluit en tomeloos geraas mijn oren splijt wanneer meeuwen krijsend kleven aan de wind snijdend zand een gat slaat in huid en tijd dan adem ik weer oorspronkelijkheid…

Hittegolfdag Het meer is betegeld De lucht is verzegeld De stompe toren Laat geen geluiden Horen De boten hangen Loom aan hun mast De vogels zitten Bewegingsloos vast In hun vlucht Boven in de veerse Meerse lucht…

Jij aarzeling in de wind ik bewonder jouw aardevast verlangen. Ik buig je naar het licht vang je rode loperslach als een ster in de nacht. Een eenzaam applaus een spontane buiging en een groet bij ieder weerzien.…

De zee, de zee, de zee, brengt alle winden mee; van noord naar zuid, van west naar oost, vanuit het noorden is zij doorgaans het boost; zij hapt dan brokken uit de kust, vervuld van woede, pure lust, dikwijls is zij op haar best, al waaiende uit de west; zij laat de golven rustig neer, ze deinen ritmisch heen en weer: aflandig komt…

het roze van geurige bloesems, na de regen, proeft als een mooie, onbekende eeuwigheid, waar paradijs en sterrenhemel samensmelten, ja, waar de kleine god plots een held wordt, de kleine god woont in stille woorden, zijn mantel blauw, zijn stem van zilver, de snaren van zijn tong, zacht en zuiver voor wie echt luisteren, fluisteren wil,…

stillekes schijnt de polder naar de maan kruiden zwijgen, vossen vertrappen de oude dag langs de Vlaamsche kreek het luistert, het broeit, zachtjes naar de oppervlakte, hoe schoon is het blauwgras weer, wiegt de kleine ratelaar zich tussen de duizenden purperen orchissen blauwe schijn, blauwe nacht, blauwe rust de uren vertolken weer een…

gedwee naar bollen een betoverend bloemenfeeëriek deed gisteren menig hart sneller kloppen met ogen wijd open wat een prachtig schouwspel vloeit hier in elkaar over bij het ruisende requiem van vrolijke klanken een blijde lentegaard toont de keukenhof al zestig jaar zijn schoonheid in miljoenen bloeiende bloembollen dat loutert…

Al heel vroeg klopte de nieuwe morgen aan mijn geopende venster de dauw lag nog druppelsgewijs op de zachte bloemblaadjes wijl overal verspreid roze bloesem aangedragen door de wind op de tuinaarde was neer gewaaid na een verfrissende douche stapte ik verkwikt in mijn kleding deed mijn schoenen aan en liet de deur achter me in het slot…

Vederlichte vlinder in de nacht Wit verlicht door het donkere pad Gefladder voor de maan op zijn wenken De vederlichte trilgeuren Aanlokkelijk tot in den treuren zullen schenken Met veren voelsprieten Zuigend nectar tot de morgenstond Die nacht van stuifmeel schietend genieten Vruchtbaar en bloesemrijk toen de omgekeerde dagenraad ontstond…

vermijd het mos, een misstap is fataal beperk u tot de smalle kronkelpaden probeer het strakke leven niet te schaden de samoerai zijn baas in Clingendael men kijkt naar u met ogen van metaal wie hier de kroon draagt laat zich simpel raden de straf voor hen die regels overtraden was onontkoombaar wreed en maximaal ook bomen buigen voor de…

Ik zag aan je zoom dat de naden gingen draden en zelfs je geur wordt minder zout, ik weet je gaat in regen en komt in zwijgen telkens terug als een dichotomie bespeel jij het aangezicht en roemt de verte aan jouw kim, je broze wervels kalven dieper en dieper om tenslotte te verdwijnen in het niets maar mijn hand zal je altijd blijven…

matrijzen nevel aan een rustig dagbegin de wind ademt vocht uit het heden klieft de zelfzuchtige lucht pijlsnel voorbij naar het volmondige licht in die oeroude zon ontkiemt het omrankte vanzelfsprekend zacht uit hun cocon tot het vrije opnieuw geboren door de parabels van zonlicht der bloeiende schepping vol verwondering en bewondering…

Telkens weer kijk ik met verwondering hoe de opkomende zon met haar nog zwakke stralen de dag teder wakker kust en met ontroering luister ik naar de gevederde vrienden die hun liefdeslied oorstrelend zingen in de prille morgen zo geniet ik van de schoonheid van een nieuwe dag in serene rust en zonder zorgen…

Misschien weet ik wel wat ik bedoel maar zonder bomen geen gevoel van lente en een stille droom gewoon het natuurlijke dromen van een statige berkenboom zoals die in de stilte staat gouden zonneschijn op het gelaat grijze wolken rond de hoge kruin een zuurstofsieraad in de tuin die takken als zijn armen strekt tot in het zuiver…

Ik ben een druppel op weg naar de oceaan, langs bochtige beekjes vervolg ik mijn bestaan vloei langs rivieren vervolg mijn weg eindpunt van het leven waar verdamping mij doet overstijgen word ik gevangen in een wolk overzie de beekjes, rivieren tot oceanen in hunkering van mijn aardse leven…

Wie zegt dat ie ligt wellicht hangt de zee wel aan de lucht en van kust tot kust hangen de wolken mee verenigd als het mist!…

over de uitgestrekte heide zingt een stil hart zijn purperen slaap onschatbaar rijk stil het éne bloeischoon groeit het andere in zijn schoonste tooi zinsverukkend staan de bomen te bloesemen vol pracht en praal knallen geuren en kleuren je als het ware verkwikkend tegemoet speelt de lauwe zonnewind een schaduwspel van zichzelf…

Een lied welt uit mijn binnenste naar buiten, geluid zwelt aan. Hoe kan een mens zich beter uiten dan zingend uit zijn dak te gaan. Alle vreugde juicht omhoog vanwaar het is gekomen, de zon straalt in een gouden boog, knoppen zijn opengesprongen. Op deze mooie morgen klinkt in mijn vreugdelied de lof aan God de Schepper door Wie…

Een paar scherven blauwe eierschaal hier en daar aan de voet van de rooilijn en de beukenschraag herinneren me eraan de dood het treft me diep weet ik dat ik altijd een kind zal blijven ingezwachteld ben ik tot op de oppervlakte van mijn gezichtsveld mensenkind de boze natuur met haar gruwelijke bedoelingen waarom geen nest oude…

het jongste sinopel ruikt groener dan ooit tevoren als herboren pronkt het tot aan de hoogste tak bezwangerde bomen dansen op de snaren van de wiegende wind terwijl de zon hun schoonheid verijdeld steevast op het zelfde moment slaan de bomen hun takken uit waardoor zij hun nazaten de vrijheid geven het regent groene vruchten die zich gewillig…

Oneindig zijn de vloeren van de nacht – en dromend bruine vrede, deint, o akkeraarde, dit donkre nachtland in uw warme schoot o, paarlen licht aan donkers zachte zomen schoort een verlaten boom de wankelende boog der nacht. als gij de avond om uw schouders plooit, figuur, gekerfd uit nachtelijk ivoor, de droom der wimpers langs de luchten…

ik reed de weg van Zwolle naar het zuiden en zag de pinksterbloemen staan zo luchtig en zo vluchtig met zo veel zijdezachte schoonheid tussen de vlakke groene wei als dat wat nog spontaan wil opengaan en ik zag mezelf als kind met blote benen in diezelfde wei zo opgetogen, blij dat ik ze toch weer wilde plukken veel liever nog en meer…

Boeketten tot in de hemel: stralend wit en vol zon, niet geplukt maar veel belovend: vruchtbaar en leven gevend. Boeketten voor niemand speciaal en dus voor iedereen; niet te koop, enkel te kijk maar vruchtbaar en leven gevend.…

de natuur lijkt dolgedraaid bomen forceren hun blad zomerdagen in april lentegroen binnen één week tuincentra zijn leeggekocht ijsheiligen nog vergeten niets ontluikt geleidelijk bloesem barst vulcanisch uit ik waan mij haast mediterraan knopen springen van mijn bloes…