Netgedichten

netgedicht (nr. 27.262):

Ontgroend...

Ooit raakten groenen
het blauw van de einder
stonden bonte koeien en
wollige schapen als
gepoot in de grond
omgeven door
kwakende sloten waarin
plomp en zwanenkruid
welig tierden
het mooiste onkruid
de bermen sierde
daar is natuur verstomd
het uitzicht is versteend
door huizenblokken
stoepen en straten
door horizonnen
verlaten en mijn oog
valt op plastic bloemen
achter een raam