Alle inzendingen over psychologie

Wij groeiden allen tezamen met de sla peen en bloemen gelijk op in alle seizoenen onder onze glazen ramen Wij heersers op eigen gronden trokken 's zondags eendrachtig naar de kerk waar we vroom baden voor vrucht naar werk als groep werd het thuis ontbonden Alle zeven uitgestreken smoel kwamen op een rij bij school voorrijden zodat ze…

ik geef jou een steen, aarzelend warm van mijn handschrift op zijn huid misschien dat het lot mij dit vraagt; een paar ronde, onmeetbare woorden nog vóór mijn ziel het ontbinden verkiest en alle straten zwart schrijft met droeve verzen waarin vogels zonder stem zich wikkelen of misschien willen mijn handen weten waar we…

Midden in de nacht Ik doe geen oog dicht Buiten is het stikdonker In m'n hoofd brandt nog licht En de schapen die ik had willen tellen zijn al lang gaan slapen Mijn hersencellen malen nog op volle kracht over dingen waar ik overdag geen moment over nadacht en geen gedachte die wacht tot na de nacht…

artritis, artrose, frambozen of was het nou trombose flebitis, bronchitis, tinnitus een fluitje, kost geen cent hernia, angina, nieuwe alinea suiker, vergeet het maar in dagen van kommer en kwel ben ik gestaald en gesteven ruim beladen met historie in de naden van mijn vel…

regentranen paraderen strelend langs jouw wang in de kille lentewind heel bijzonder net zoals toentertijd dit daagt uit tussen wilde zanden loop je weer door de regen in de spiegel van nat overzilverd glans geen geweeklaag stijgt op als de adem vrij en natuurlijk vloeit op moeder aarde…

Ik moet bekennen dat ik doorlopend droog droom Over stoere mannen, highheels en rode nagellak Van een zwervend bestaan ga ik uit mijn doorzondak Goddelijke kuisheid houdt hormonen degelijk en vroom Als ik wakker ben geschud en nuchter bovendien Koeien hoor loeien, hanen kraaien, kippen leggen Varkens knorren, honden goede morgen zeggen Dan…

Ik pluk een vage droom, die handeling heeft deze dag gemerkt. Vanuit de ivoren kooi heb ik de nacht verwerkt, die ik heb verloren in het kaatsend licht, de grijze lucht bewerkt tot harde staal, het leven in de geest verscherpt zich tot inzicht en preekt een ongeschreven taal, beelden worden helder, die ik niet pareren kan met woorden…

Het was de kleinste hoek der tijden die men zo vaak had ontweken en waar werken en gebreken lagen van de dwazeling die er zijn zijden draden spon langs wielen die er haast bezweken en waar engelen voorzagen waar zijn wakeland verging Het was een speldenprik die viel om lome ogen uit te steken van de tijd die er verstreken werd gespaard…

hier ontwaakt de jonge vrouw tussen stof van gisteren en een minnaar met zijn voet tussen de deur lichaamstaal raakt verward in het laken ze lacht, de nacht gelaten bij de maan schampt de dag haar grijze ramen gedachten verbergt ze tussen lingerie voor de naam die haar wil kennen ze moet gaan, voorbij het oude vuur…

het is nog nacht onder het slot van onaantastbaarheid en het kind ongehoord, nimmer gehoord en uit het verleden bidt alsof aan het eind van dit gewankel stilte wacht, sterren als woonst voor de dood waarin alles luistert, niets luistert de angst voor hem, de angst om haar voor hem, om haar om het kind dat telkens weer…

het lijkt nog nacht en het kind weet: ze gaan weer komen de woorden en de schaduwwachters die door de deur naar binnen sluipen een onherstelbare droom vullen met vermommingen en beeld na beeld leugen na eeuwigheid na leugen luid eeuwig in een te klein kasteel van witte lakens, wollen beesten en onderaardse, dichtgestopte…

tussen vallen en opstaan kleurt en kruidt poëzie ons leven zwart-wit bewimpeld door nevels komt glimp tot glans vastgezet in geluiden tussen verwante vingers na ingedronken letters aan de hand van het alfabet ontbreekt soms de juiste melodie waar klanken niet samensmelten tot een harmonisch geheel van woord tot woord…

Eerlijk zijn over jezelf maakt je meestal kleiner, maar beter dan de schone schijn van groter zijn dan je bent, voelt het om te lijken op wie je echt kunt zijn.…

I. het lijkt nog nacht wanneer mijn woorden zich gaan vertragen om in het bekende te gaan slapen want zij weten het, de woorden weten het van elkaar, zij weten dat binnen in dit gedicht een kind smeekt om de dood om god, om de dood, om god om nacht na nacht te mogen sterven in de stilte van een stomme hoek…

Toen zijn lange vingers gleden langs de kringen van het leven om te vegen van het stof dat werd verzegeld met de tijd was het de weerwil van de wolf die zijn vijand was gebleken en het uur had toegekeken van zijn onbezonnenheid De lente tikte hem voorbij nog als een warme voorjaarsregen tegen vensters van genoegen die hij dichtsloeg toen…

Jouw gedachten zijn voelbaar al is het midden in de nacht wanneer sterren schijnen en de zon zou moeten slapen. Mijn hart wordt bewerkt voor alles dat er niet hoort bloed en gevoel blijft gespaard dit op wederwijds vertrouwen. Wanneer ik mijn ogen sluit de maan zijn leven leeft zie ik beelden van een kind of zijn het er soms twee…

het licht is snel donkerte nog vlugger dan een schicht ik warm mij op aan nummer drie van de schakelaar en werk de lijst steeds meer af eer ik de naam van het kind noem mijn aarde krimpt alsof mijn glazen beslagen raken het gevoel onderscheidt zich niet meer van de smaak van wortelen slechts een verschil in…

is het de spanning op het mooi makend papier van woorden in een lentekrul die geen regen of sneeuw kunnen verdragen op kletsnatte voeten zit de winter dan niet vol poëzie in een ochtend van glazen lelies bewogen door de zeldzaamheid van stilte ik zie bomen, vogels, vorsten in wit en maanverblindend licht en…

Ik wil niet lijden aan een droom, die de geest verwart, verbijt mijn pijn, ik schenk je in een dubbelleven een ander hart, dat jouw realisme tart, om je ontrouw te vermijden. Laten we de duivel te grazen nemen, met wie jij in de slaap op moet trekken, met genoegen zal ik mij voor de daad lenen, om alleen die schim te wekken, om…

Duister Alle taal zwijgt de code wordt gesproken Broca en Wernicke herschikken het schouwtoneel Ze bekvechten over onwenselijke input en overbodige punten op de agenda De beamer komt goed van pas, want die stond toch al lager in rang Vingers en tenen dansen een primitief ritueel het torso waant zich een God het is slechts slaaf van…

Als avontuur bedoeld, hebben we ons schip getuigd, werd het door angsten weggespoeld als jachtig galjoen, een vliegende Hollander overtuigd, geankerd in een nauwe wambuis, gekapseisd in ondiep water, waar het lot het zwaard in vast liet lopen, bolde winddruk de zeilen met 12 gordiaanse knopen van vaste koers verstoken, stuurloos…

in dat laatste woord past alles de stilte en het tegenlicht de verwarring van poëten door het telkens nieuw geluid van rivieren en rotsen onder het gedichtendak van een kathedraal waarin vrijheid duizelt om de duizend kreten, de tweestrijd in hem of haar om het zwijgen van de stenen en de eindeloze ogen van de minnaar en…

Als ik ’s avonds in ’t duistere De hond uitlaat Kijk ik altijd bij hem naar binnen Buurman op nummer negen Ik geloof dat hij God is Heeft een grijze baard En Vriendelijke ogen In het duistere Toont zijn huis Een verlichte lange kamerwand Vol bekleed met boeken Kwam hem één keer tegen Dag dag zei Hij toen Hij weet veel Alles volgens…

Jack, zwarte schaap in de familie is goudzoeker in de outback bewijst zich zo in ‘n zware baan- liegt in brieven over successen gevangen in ‘n web van leugens durft hij niet huiswaarts te gaan Hoop, tegenspeler van de dood dooft soms heel even zijn vlam dan weer preukelt iets in de hoop gaat Jack weer aan de gang In een kwade nacht…

Waarom begint de nacht zo traag? Is het voor een verloren vriendschap door een hart van goud verkracht of sluimerend verlangen flarden maanlicht bij nacht is het een dichter in het duister of uren vertraagd door pijn vrome woorden, diep gefluister over het liever niet schrijver willen zijn is het een waarheid klaarblijkelijk duister…

Camelia is mijn naam kind van de Filipijnen waar mijn zoete geur en schoonheid begeerd werd door reizigers uit verre oorden zij hebben mij ontvoerd, gevoerd en mijn voeten in vreemde klei gezet hier zou ik aarden roem oogsten geur en kleur verspreiden naar alle windstreken tot aan de boer die mij niet kende Camelia is mijn naam…

Wit geboren Beschreven naar luisteren Stil gemaakt Prikkels tokkelen op zijn ziel Gedachten smeulen in elke cel Zwijgen in de groep De schrijver bij hoge emoties Complimenten voor intense empathie Zoektocht naar de rust van het oog in zijn tornado Zijn gekozen weg wordt afgeremd door de rationele denker…

De wil was er,gezocht heb ik op plekken waar nooit iemand is gegaan waar hart en ziel zich kruisen in de aarde van het bestaan kroop door de holtes van mijn wezen zwom in het diepste van mijn ziel klom over honderde illusies waar ik duizend malen viel heb daar mijn weg gevonden aan het puntje van mijn tak vast moest ik mij houden…

Ik ben teruggelopen langs onbestaande stranden over korrels ondichtbare woorden door een tomeloze vloed van uitgestorven duinen met wuivend traangewas. Ik heb mij teruggevonden halverwege een droom, schudde het zand uit mijn ogen en schiep een gedachte.…

om me heen lag de bloei en ik wilde komen tot aan je woorden we hoorden de ochtend bewegen, verdeeld over het licht van de verte en het gedicht dat ik voorlas was als het meisje dat haar stilte droeg naar het opwaaiend papier zo ver van armen die ze in en uit wilde lopen dag na dag je bent boos en blij, zei je en…