Alle inzendingen over psychologie

De moeilijkheid in dit leven is,dat men een gans leven nodig heeft, om enig idee te krijgen hoe de " Handleiding " ervan in elkaar zit.…

je ligt op bed zoals eens in je moeder niet licht maar zwaar als een loden kind ontstijg je last val naar boven in het leven word licht in je geboorte…

bedeesd kijkt hij het jonge meisje aan de leegte snijdt hem een zoektocht naar een glimlach haar dansen is hemels een korte blik treft hem diep haar naam groeit in gouden letters de popmuziek verandert in zachte noten zij ziet de onzekerheid in zijn ogen de stille woorden klinken wanhopig haar besluit is een bouwsteen voor zijn ik…

hoe ik mijzelf ontnam daarvan droomde ik vannacht niet dat bij geopende ogen het bewustzijn daar aan dacht het was meer een schok dat ik de eigen weg afsneed mijn handen bleken vrij voor een laatse ademslok de dwingende slaap schiep dat beeld in het vizier en toonde zich genadeloos wreed het ontbrak mij aan gevoel waarom de overgave…

Laat je hoop niet varen Wie zoekt die zal vinden Een probleem is een tijdelijke toestand Waaraan je zelf een draai kunt geven Laat je er niet door verblinden De boot is nog niet vertrokken Maar je zult sterk moeten zijn Het anker lichten is zwaar Maar het is jouw zicht die bepaalt Of het anker groot is of klein… En je hem met beide handen…

laat mij wonen in deze novemberbolster in dit blijvend onderkomen waar stilte leeft, zich voortbeweegt naar duizend middenpassagiers en naar alles wat verder gaat zoals wind en water wierook het allerheiligst in een ongekend later laat mij liefhebben zoals ik besta, ik weet waarheen dit is herfst, een reden tot sterven…

het is vreemd wanneer ik, zonder teken, de nacht zwart maak met mijn potlood illusies schrijf, nauwelijks dikker dan de dode liefde die ik achter komma’s meesleep samen met de houten urne (jaren vooruit) en rondgezonden gebreken waarop rechtvaardigheid geroffeld wordt alsof november sterft en ik mismaakt, alweer leven moet…

op de getemperde wind vrij gemakkelijk vanuit een ludiek oogpunt waaien echoën geluiden je hart binnen uit eigen beweging vervult het een behoefte aan samenhang waar liefde is, blijft de hoop voor je uit bengelen heb je geen flauw idee zonder te weten waartoe, waarheen de weg voert blijf je verzamelen tot er een hernieuwd houvast…

Deze stilte wordt gewoonte kijk al lang niet meer vooruit achter is niets te beleven kan niet voor noch achteruit Zit dus domweg maar te zitten wachtend op een tij dat keert niet dat dat me iets zal brengen want mijn kansen staan verkeerd. Leef het leven van een sloofje die braaf zit en pootjes geeft die steeds jaknikt want tenslotte…

onbewust schilfer ik tijdwijzers uit jouw woorden vergeet het tikken en alles wat ik ooit heb geleerd over de nacht seconden worden kleine openingen waarin geluid kringelt samen met het zachte neuriën in de Najaarslaan dat, in gebed, nooit zal ophouden omdat jij, vastgemaakt aan het bloemenwit, ziet dat zijn liefde die je…

herfstbos maakt iedere schrijfster inkerig tot zichzelf zij spiegelt zich in donker water en ziet haar schraalste vers vraagt zich in arren moede af wat haar bezielt de criticaster in haar hoofd zal als excuus de uitlaatklep wel weer gaan halen of het ego dat moet worden opgefleurd waardoor zij ach zo mededeelzaam is onder het mom van…

(Proeve van een onverstaanbaar gedicht) In lacrimoso de lafenis van een flauwhartige is veelal in lacrimoso gekleurd vaak tracht hij het tij toch nog met spraakwater te keren terwijl deze mens mijn vertrouwen onvoorwaardelijk heeft verbeurd met de modus in rebus slobbert hij allengs bij leven immer uitmondend in een incrusterende…

De zonderlinge blauw lucht spiegelt als een onbeweeglijke luchtzee over de langgerekte spoorlijnen die de weilanden doelmatig doorkruisen richting bruisende onoverzichtelijke zee, hier heb ik ooit de illusie gehad dat alles mogen zeggen, ook alles uiten is, maar ik kwam teleurgesteld weer thuis, vond een weg tussen ellebogen, brede schouders…

jouw schoonheid waait om me heen en vanuit de verte fluit de blauwe winde naar bewoonde nesten nee neem geen afscheid van het licht waarin wij horen of van de kleine onbekende vogels die warmte uit de kruinen schudden hun gekwetter over stilte leggen door wijzers van de tijd verleid voorzichtig warrelend door je haar…

Als je iets overwint In jezelf Dan is dat voor altijd Het maakt je sterk Het maakt je bewust van wie je bent En wat er verder ook gebeurt Je bent gekend…

Hoe vaak zal ik sterven aan een dodelijke blik als ik de bodem raak van een glas wijn en de smaak veranderd in troebele azijn? Hoe sterk zal ik zijn om te geven, in de doolhoven van elliptische wanen die op elkaar lijken, metaforen van bergenhoge kloven, niet overbrugbaar blijken? Hoe lang ben ik bestand om eigen zure druiven te…

kom en volg me zeg niet dat je blijft waar ieder het hoofd afwendt van eigen onvruchtbaarheid het vals gefluister kruipt immers over barre grond om de zwakste wind te vertrappen beneden, waar ramen uit het licht gezogen worden en alle manen verdwijnen rond het najaar kom en laat je ontroeren door het stilzwijgende of door witte…

ik denk aan jou en je praten over liefde zegeviert zoveel dieper nog dan elk verlangen dat ik naar binnen buig als zou het wachten cirkels trekken zeven keer wat dan het sterven betekent of de eenzaamheid die onophoudelijk herinnert dat de plek naast me slechts jouw droom verdraagt…

een gevoel vanbinnen diep in het hart begrijpt zonder woorden hoe te ademen de in- en uitademing dat als vanzelf gaat is niet altijd vanzelfsprekend maar als het goed is gaat deze ademstroom met je mee elke keer weer opnieuw elk moment, elke dag als duurzame energiebron op zwerf/zoektochten overal ergens naartoe niet wetende…

het voelt vreemd wanneer ik je vertel hoe ik heet alsof er iets beweegt; zoals de steen waarin ik mezelf herken die stomzwijgend rozen slingert in ramen en alle kamers binnengaat tot ver in het landschap van vruchtbare bomen het is onzichtbaar in dit gedicht; alsof een witte vogel een cirkel maakt van stilte; er dwars…

er zijn zo van die mensen die mij niet mogen het aantal neemt door de jaren heen alleen maar toe heb ze mogelijk in hun verwachtingen bedrogen worden van mijn aanwezigheid ondraaglijk moe of zal het zo zijn dat ik nu pas, door de jaren gelouterd, de schone schijn doorbreek van zelfgenoegzaamheid waar de ziel schellen verdrijft…

"Oh, volmaakte slaap aan liefde gebonden, beschonken rust,weerspiegelt in tweespalt van gedachten, beklonken sprong in beider ongewisse golfstroom, blijft ongeschonden, berust in een omvattende droom, waar lust een kunst is van totale overgave, streeft naar gelukzaligheid, vernieuw en overleefd, zich verlicht in zwakheid.…

Om iets zocht hij hier een steen om korrels van het zand te kloven en in rijstpapieren regens door het stille eb te gaan waar hij dommelde een traan met opgeheven blik naar boven want hij bleef steeds weer geloven dat de wind hem kon verstaan Om iets zocht hij hier een steen om zo het springend tij te lomen maar het ingeslapen eb zou in…

dans nog even in mijn ogen op deze bladzijde van vochtig hout weerspiegel mijn stilte in een enkel beeld, blauwgestraald boven dromen en dood blijf nog even waar ik wil wonen; van wind en zon tussen papieren bomen bewaar mij dicht vòòr het vergeten wanneer de nacht met lucifers raast rond het oktoberkruis in mijn…

keer op keer wacht ik op het woord dat mijn dagen zal laten opengaan als een landschap dat danst uit spiegels van honderd bomen en zeldzame bloemen, wijd uiteen het mag zelfs regenen in mijn oor of tijdens lange nachten en wanneer het sprookjesbos is vastgebonden met touwen van ongeloof dan nog word ik je lief heb ik je…

Als een wolkje in de lucht Als een zwaluw op zijn vlucht Ga ik af op mijn levensdoel Met een tikje teveel gevoel Maar ik kan zeggen "Ik heb geleefd!" Ook al heb ik soms gebeefd Dit is namelijk wat ik wou Daarvan heb ik geen berouw!…

Dit leven leef je maar één keer Dit leven komt echt niet weer Gisteren is maar één keer geweest En vandaag was een dip of was een feest Morgen kan er zon of regen zijn Een halfvol of een half leeg glas wijn Dat weet je pas als morgen is vandaag En stel jezelf dan eens deze vraag: Leef je in dat moment of leef je voor morgen? Pieker je over…

Je had me warm vlees beloofd- ik heb er naar uitgezien, maar de verpakking blijkt slechts gevuld met bevroren brood Ga weg, roep ik naar je gezicht- jij kijkt altijd blij, laat me toch met rust! Geloven doe ik je morgen niet meer Waarom blijf je bij me- ik heb me gewoon in ons vergist, waarom zit je achter mij aan: er was toch geen…

Bij een herinnering hoort een gevoel dat sneller opstijgt in het bewuste dan de herinnering; ik voel het als een negatieve gedachte onderweg is en kan de komst afbreken als ik geen zin heb in zelfkastijding. Gedachtegang heeft maar ruimte voor verwerking van één gedachte tegelijk ik hou het even bezet door knipperen met m’n ogen;…

als een schaduw weef ik mij door jouw dromen blijft de wind waaien is het niet hier, dan wel daar soms, heel even maar blootvoetsgewijs liepen mijn voeten door het water deed mij afkoelen zó lekker fris ik voel mij dan blij verrast vanwege jouw gloed, die mij aanraakt droeg jij mij er doorheen is het oké gaat mijn dans door de branding…