Netgedichten

netgedicht (nr. 23.570):

wolk en winter

nog een paar woorden
en dan zal ik gaan naar ver, verre
herfstlanden

omdat de tuin
hier niet vriest zonder winter

en het wit
onberoerd blijft liggen
in mijn hoofd

zoals het oud linnen
dat nooit tot wasdom is
gekomen

immer zwijgt
in noord, noordenwind

tot in de kleinste hoeken
van kwetsbaarheid, uiteengereten
door de kraaien

omdat ze net als ik
hunkeren naar
wit

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 4 december 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

wolk en winter

4.0 met 12 stemmen

456

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Fred, 17 jaar geleden

Ik vind het helemaal niks, zal wel aan mij liggen. Hier strijken duizenden kraaiachtigen, elke dag weer, neer in bomen van het park, zwermend verduisteren zij de hemel. Ik zie het donker in.

jan haak, 17 jaar geleden

Parelwitte poëzie !

tack walter, 17 jaar geleden

beeldig wit als sneeuw schitteren deze verzen!

hebus, 17 jaar geleden

ze wassen haast witter dan wit, de zeepvlokken uwer woorden.

julius, 17 jaar geleden

Schitterend met prachtige beelden.

Geef je reactie op deze inzending: