Alle inzendingen over natuur

soms is de nacht heel koud en hard je hoort zelfs het kraken van de sneeuw op de daken soms is de nacht heel zwoel en zacht je hoort dan de krekels dat geluid is zo hemels soms is de nacht heel vol met gedacht’ de slaap wil dan niet komen verloren zijn je dromen soms is de nacht heel goed en tracht met duizend hete kussen je verlangen…

verborgen ergens hogerop ligt de bron water vult een greppel 't is niet meer toch, een dam kan de stroom niet stoppen stil stijgend tot die overloopt het gaat verder greppel, sloot, beek, rivier en weer even onzichtbaar als het begon, eindigend in zee of.. is dat de bron?…

Madeliefjes en margrieten, boterbloemen, fluitenkruid, het is lente langs de wegen en dan trek ik erop uit. Jonge grutto's in het grasland, een rij pijltjes in de vliet. Als de zon schijnt, ga ik fietsen langs het moois, dat lente biedt.…

De olijfbomen gortdroog geen teken meer van leven in vijf jaar had het niet één druppel meer geregend het stof niet meer in staat nog ergens aan te kleven…

Een gedachtespel speel ik met de lente: vlijtige vlinders vlijen zich als innige innen aan mijn vastberaden zinnen. Een blije bij cirkelt rondjes rond mijn hoofd, de tijd tolt en een bal rolt sporen in het gras. Kleine kinderen kruipen sluipen door het gelukzalig groen nemen de kortste route door de tovertuin. Ik flirt met de zon…

Uitgestrekte vergezichten onder een deken ochtendlicht. Druppels dauw verflarden, nevelig ontwaakt het land. Schaduwspelend met zonnelijnen danst zij, onderbroken door nog vluchtige stralen op losse korrels zand.…

simpele gratie op de zilveren rivier vier stille zwanen witte voorname eenvoud op deze lentemiddag…

de zon springt van tak naar tak als ik slenterend op afstand de bomen zie op een rij zij aan zij en flitst dan op haar gemak keer op keer ik denk dan heel even zij knipoogt naar mij toch een hele eer…

Nog altijd gelest door een lied van de grond hingen de takken al laag in het najaar Bedruppelde webben trokken het bos door en vingen wat klein was en vleugeltjes had De idyllische dood van detail en nuance maakte weer plaats voor het egale witte geschitter van sneeuw op een winterse wolkloze windstille weide Als het maar klonk…

Het zilte nat dringt in neus, zand in haren, tussen tenen overal. Vlagen kinder kreten, een geel schepje spoelt kopje onder. Een roze zomerzweem, dolend op duits winterwit. Genadeloos knisperen scheermesjes hier aan de wal.…

praalziek pronkt de passiflora met haar paarse pracht minieme madeliefjes maken moedig mee het mooie weer bedaard brommend bedrijft een bezige bij haar bloemgerichte bijentaak vlinders vleugelen vederlicht voorbij en zomerzot zoent de zinderende zon zomaar alle zorgen weg…

Een merel in 't struweel goud zingt in zijn keel een drukte heen en weer heesters botergeel…

Ik genoot zichtbaar van de stilte op mijn plekje aan de waterkant heel langzaam gleed een bootje voorbij roeispanen in een kinderhand Wat verderop zag ik wat eendjes die rimpels maakten in het water 'k weet niet hoelang ik daar gezeten heb maar voor mijn gevoel was het uren later De zon had mijn bleke huid gekleurd en in het water bungelden…

Ik wandelde eens langs het strand van Breskens en genoot van de zee. De golven rolden neer op het strand, het was nog fris en stil ik liep er alleen. Nu ben ik gek van schelpen vooral het idee dat daar beestjes in woonden en zij namen braaf hun huisje mee. Het gekke idee dat plotseling in mijn gedachten kwam, daar moest ik eens om lachen…

groen kleuren de blaadjes van bomen aan de kant van de sloot die vol kikkers kwaakt vol water stroomt blauw glanst de lucht en vogels snavelen hun taal naar de mens vol vreugde de natuur is zo prachtig zo oogverblindend schitterend mooi vandaag…

Nauwelijks is de reiger neergestreken op haar nest waar haar slechts de nachtrust rest als bij het breken van het licht zodra het land de zon ziet reven er een ritmisch luid gekwaak in de plas wordt aangeheven Overdag een kale plas doet de nacht bewegen en wordt bij het waken van de dag weer angstvallig doodgezwegen…

zilver kleeft fijn rag aan mijn vingers, de rond gesponnen kleine zwarte vliegjes trillen mee op de adem van lentewinden arachne strekt subtiel haar poot, de fijne haardraden raken de spandraad, registreren genadeloos elke trilling van teergazen, onbezorgde vleugeltjes, tot een brutale mus zich vertoont op dit koninklijk balkon, zonder…

Purper licht fragmenteert in kleine delen parelmoer In een zone van getij pluk ik vruchten van de zee. Naakte mossels liggen gapend op het strand onwetend van het dampen nog.…

De muurbloem rukt gestadig op in mijn tuin met wilde rozen In betere tijden ooit de opzet, nu grijp ik in in geur en kleur Ik tooi mijzelf met lente en kom vóór de zomer al tot bloei en roep de tuinman…

Tegen de avond egt de boer zijn schoonste land stokstijf kijkt een reiger toe van af de akkerrand drie eenden wiebelen langs een plas zo stil zo onvervalst zo waterpas…

Wit en lila en dieprood etaleren rododendrons het uitvoerig al die schoonheid zat van binnen…

gitzwarte paarden staan tussen gele bloemen zwaaien met staarten het dorp met rode huizen verhult zich door bomengroen Tanka…

Een zee van paardebloemen liep een boomgaard onder de voeten de perelaars kijken ervan op…

Ruig is de rots die mij ziet, hoe grillig zijn roep verstilt het grootse blauw. Verheven pieken, bergen echo's, verwrongen, en de hoeken rauw.…

Aangetrokken door haar grillen Reisde hij terug naar die plek En zie, daar zijn de blauwe stormen Die ingewikkelde mozaïeken vormen In rust genietend van het kabbelen Waar geen einde aan lijkt te komen Een storm zwelt zachtjes aan Tijd om in haar op te gaan In hypnose door de zee Ging hij immer met haar mee…

Tomeloos neemt zij deel aan het geheel Jong levenslustig als zij is Versmolten in het nu Mateloos jong Onoplettend danst zij voort In de stroom met trots Dan spat zij uiteen Op de rots Verhit keert zij in de moederschoot Wacht op haar wedergeboorte Om weer deel te nemen in Die blijde stroming…

gitzwarte paarden staan tussen gele bloemen zwaaien met staarten het dorp met rode huizen verhult zich door bomengroen Tanka…

Wat voor een juweel rododendrons in bruidswit wat voor een struweel en de zon er bovenop…

hoe beestachtig is het ratelen met wiekende woorden, en dan zweven op taalthermiek naar onbeschreven windstreken waar ogen niet sluiten voor de schitteringvan leegte, maar ons aankijken vanuit hun pauwenstaarten waar het geplette gevederte zinvol hun bestemming pennen tot ronde vormen loskomen in een sleep van waaier…

Niet alle sterren gaan uit dromen ze maken plaats voor ruimte, dingen herinneringen geven een slinger aan dat wat komen gaat in afwachtende stilte om haar te zien gaan, warme schaduw van schoonheid en dauw bloesem van de dag, opspringend uit de vacht van de nacht. Een lied zwelt aan en zij komt op in haar mantel van licht.…