inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 23.714):

Pit zonder vrucht

De aarde, blauw aangezicht
in het kosmisch kille licht,
je wrijft je warm, op vlucht
tussen planeten, waarvan we
de namen zijn vergeten, ik dicht
een arm om je middel heen.
Je komt liefde te kort, een woord
waarom gelachen wordt, het
blauw wordt ijs, daarna grauw,
niet in meer staat innerlijk te bloeien,
in de kou wordt alles ontkent
een pit zonder vrucht, een
kale boom op een oude prent.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 23 december 2008


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 120

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Theo
Datum:
28 december 2008
Talentvol, mooi gedicht
Naam:
kerima ellouise
Datum:
25 december 2008
Email:
kerima.ellouisehotmail.com
heel mooi!
Naam:
Ingrid Claesen
Datum:
25 december 2008
Email:
ing.claesenhotmail.be.
Ach, zolang de liefde zelf in ons hart zit,
kunnen we nog wel een stootje hebben.
Mooi gedicht, wat somber.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)