Alle inzendingen over emoties

Het waren van die onbenulligheden elke dag het zat me weer eens niet mee ik walgend van geweld besloot te gaan een laatste blik op de canapé en het boek voor twee jij draait met de sleutel het slot knarst een slag verderom ik hol zonder achterom te kijken blootvoets in de aarde ik liefde en vrede ik voel de…

Alsof de nacht mijn lasten voelt, ontlokt de hemelboog mij duizend zuchten… Ik offer tranen aan de goden voor mijn zielenrust. Zij helen de vleugellammen en ook mij. Ik, die -zwaar verankerd- aan verleden lijd… En in de bron van de maan baadt het licht van de zon. Haar mildheid werpt goud als kleur over mijn ochtend. En ik drijf de dag in…

Ontmoedigingen doen pijn brengen je van je stuk en zetten je aan het denken Wat heb je fout gedaan wat kan je beter doen ben je nou echt zo slecht Eindelijk komt er iemand die zegt dat je het prima doet ze spreekt je moed in laat je je goed voelen Als je denkt dat alles goed gaat word je hard de grond in getrapt Je zelfvertrouwen is…

Deze waanzin, dit ongeregeld kloppen van mijn denken, gehavend, tot in het lekkende hart dat weemoedig dode mensen draagt, en wensen… Onstilbaar stil de sombere stilte. Ze schreeuwt in woordenloze vloed. Draag mij, of begraaf mij maar laat mijn pijn niet zinloos zijn...…

Innerlijk vuur laait op. De sluier van rokerige gedachte en hersenspinsels verbranden en staan stop. Ik zie de andere kant tot de kern en kan ze doordringen. Voel de polsslag van het leven en hoor mijn hart zingen. Mijn ogen lichten op als ik de echte werkelijkheid aanschouw. Nader kijkend anders bezien, vertelt mijn spiegelbeeld me ik hou van jou en…

morgen… val me lastig verveel me overval me met alle grote mensen dingen laat me zingen van dingen die voorbij gaan die vervelen spelen spel me je woorden voordat de zon opkomt in mijn hoofd verdoof me niet langer geniet vol verlangen naar meer naar jouw verleden mijn heden vergeet ik verlies ik je in mij zink in mijn…

Hij heeft gevochten en verloren, zoals zovelen is hem alles ontnomen. Ik kende hem niet goed genoeg, maar ik ken het gevoel. Zij heeft gevloekt en gebeden, zoals zovelen heeft zij geleden. Ik ken haar oppervlakkig, maar ik ken het gevoel. Zij hebben geholpen en zijn gevlucht, zoals anderen bewaren ze afstand. Ik ken ze niet allemaal…

Wijs me naar welk station ik moet gaan, om daar dan de juiste richting te kiezen. Het geluk te gaan zien in het leven, help me om die goede weg weer te vinden. Zodat ik niet het verkeerde spoor zal volgen en met de goede trein verder zal reizen.…

Je zinkt als een baksteen, als een Titanic en groot voel je je niet, de tijd heeft geloerd als een gier, als een adelaar in de lucht om toe te kunnen slaan en jou op te pikken en met jou weg te gaan in de namiddag en je weet dat het geen zin heeft je te verzetten, dus verzet je je niet monomaan maar berust en wacht af, want je kunt haast niks…

Het genieten van het ochtendgloren ging weer door jouw slechte bui verloren dus is het voornemen nu geboren deze vreugde niet meer te laten verstoren…

De troost slaapt aan mijn voeten, want in winters wentel ik mij in dekens, en niet in weeë heimweeflarden die ijzig hard mijn hart verwarren. Hij slaapt de winterslaap, mijn troost… Dit huis, met warme binnenbuik, stilt nu het wrang verlangen naar zoete oude dagen waarin ik onbevangen kind was, en zorgeloos. De troost slaapt, maar waakt…

Voor mij ben jij Symbool Van schoonheid & Liefde Een teken van Leven Zoals 't is Bedoeld Een symbool van Passie Gevoel van bestaan Jij bent Leven Liefde & Kunst tezamen Een vrouw zoals Jij....... Prachtig en puur 'k Ervaar & Voel het…

Ik heb deze ochtend in jouw armen gelegd verwonderd over zoveel schoonheid lachen ogen spontaan geluk achter glas tracht ik weemoed te vangen doch het vlies te dun om zelfs maar broos te zijn laat zich net niet vastleggen…

Laat me maar: Vergeet me, het is toch niet meer wat er eens tussen ons was. Laat me maar: Kan je steeds niet bereiken zovaak deed ik je mijn hand aanreiken. Laat me maar: Kan er niet meer tegen wilde je mijn warmte geven jouw hart kan ik niet bereiken.…

Mijn ziel, Jij bent niet geboren en Je gaat ook niet dood. Ik ken Je als ongemanifesteerde spirit en als een diep gevoel van vrede. Mijn verlangens maken me soms onvrij, emotioneel zwak en tot een innerlijk conflict. Maar als ik Je dan weer diep in mij zoek, Je zachtjes aan mijn hart druk en Je als mijn Geliefde streel, dan…

In de stralen van de zon dwarrelen kleine stofdeeltjes rond als kleine vonkjes. Warmte omarmt mijn hart het voelt als een boodschap uit de hemel vol liefde en kracht. Hoop voor de toekomst, kijken naar de zin van het bestaan op mijn verdere levenspad.…

Je probeerde het rechtstreeks naar jouw doel omdat afstand was te overzien tussen zwijgende regen en gesmolten sneeuw hield jij jouw liefdeswapen voor mijn dromerige ogen in niets anders dan nederige ontroering van ontwapende ziel je hebt mij lichtelijk geraakt door nu smoezelig te zwijgen er is niets tussen ons gebeurd.…

Zij kleedt de nacht uit en zaait herinneringen hij vertrekt minzaam…

Mijn zonnevlecht schreeuwt het uit Onbestemd verdriet wil naar buiten Tussen de eerste bomen kom ik thuis Het koude water blust de pijn Ik betreed oude jeugdherinneringen Plak vandaag eroverheen Over de dijken, langs het hoge water Metafoor voor mijn emoties…

Te gewillig liet ik mij verleiden, in een bekoorlijk, tevens gevaarlijk spel, ik was te gretig, te roekeloos, ook al wist ik dat wel, ben daarom de zwakste schakel van ons beiden. Het besprong me onverhoeds en snel, geen tijd de aanval te vermijden, soms kan en wil ik niet meer bevrijden, de pijl trof doel, onbewust en onstuitbaar fel.…

Je moet het gewoon doen, Weg met dat zogenaamd fatsoen. Niet zo pietepeuterig leven, Jezelf ook kansen geven, Alleen aan eigen verwachtingen voldoen. Want wat is het toch fijn, om eigen baas te zijn.…

daar stond ik dan onder gebrandschilderde kleuren klein te zijn rond groter voelen, met het waanidee dat God zijn tempels reeds verloren had wat ging er anders mee mijn iele stem zocht zacht verloren noemers volgens hooggeacht publiek- en de muziek vertrok geen spier ze vloeide door de aders van een glimlach en kon nu verlegen zeggen…

uitkomen al wat vuil in ogen kwam huil ik zwart mijn schreeuw begeleidt ze in het speeksel van dat wurgende geluid er stapte iets naar binnen dat niet buiten wil de gril van kunnen spreken via ongeschoolde normen, als een worm in drakenhuid hoeveel geluid maakt een indruk? meer dan donder aan de lucht vertellen kan ik veeg de wereld…

Dat je altijd zo Pienter moet zijn Dat ergert mij Altijd maar Bezig bent Met een volgende stap mis Stap nou Gewoon eens Door Dan val je heus Echt wel door de Mand Hupsakee Geldig excuus Te weinig IQ Pep talk Laat je hersens Lekker Kletsen. Jij met je Te grote Neus.…

ik zag een zonnestraal de kiezels raken die ik plette op mijn pad het stof leek iets te hebben van goud stil geluk wikkelde zich rond mijn hart ik vond in de regenwolkenhemel de boog die de hoop voorspelt er ontstond weer de verknochtheid het ongekende levenslustige verlangen naar de leeuwerik, haar verenkuifje het vertrouwde riedeltje…

leg me nu maar weg de waarheid toonde zijn gezicht in het licht van een alledaagse dag laat het rusten in ons oog blader niet meer door de regels de lijnen zijn onevenwichtig ze bieden geen houvast zet me in de eikenhouten kast de eens vertoonde passie gevuld in rood en purper doen de nacht blaken in ’t zwart geen contouren spelen met…

Ik schrijf hier voor me neer een gedicht door mij omarmd woord voor woord. Schrijf over de zon die de aarde kust de bloemen, die weer open bloeien Van vogels, die hun vleugels uit slaan over het lachen door tranen heen. Als mijn gedicht zal worden gelezen ik een glimlach bij de lezers zie verschijnen dan weet ik dat mijn woorden en dromen…

Ze zeggen dat het overgaat de verwarring en de sterren die zilte maan die zee kust en golven laat relativeren voel ik de wind op mijn gelaat dan zal ik mijn geheugen testen of ik nog weet van de liefde en iets om te relativeren schrijf ik jou niet meer die brief die ik nooit had moeten schrijven bewaar ik de zoete onrust als een dood…

Als je gevangen zit in gedachten je niets meer kan verwachten. Kijk dan eens goed om je heen er zijn mensen die om je geven. Hen kan je vertrouwen ze begrijpen de gevoelens die soms in je leven. Zij zullen jou helpen geven je steun pak hun handen vast voel de kracht. Het leven heeft heus mooie gezichten probeer je op het positieve te…

Ik kijk naar de alsmaar trieste grijze bewolkte hemel. Een diepe ademhaling ontlokt me en ik gooi alles weg. Een open blauwe hemel komt op in mijn geest. Ik verlies me zelf in tevredenheid en schoonheid van de donkere schaduwen daar ver boven me.…